Εθελοντισμός είναι η ανιδιοτελής παροχή υπηρεσιών από τους πολίτες, δίχως το κίνητρο της υλικής ανταμοιβής, προς όφελος της κοινωνίας, των συμπολιτών, της φύσης, της ζωής. Ο εθελοντής δεν περιμένει ανταλλάγματα. Είναι αλτρουιστής, στόχος του είναι η βελτίωση των κοινωνικών, περιβαλλοντικών, αθλητικών, εκπαιδευτικών και άλλων αναγκών της κοινωνίας, αλλά και η διάσωση της φύσης, ατόμων και ζώντων υπάρξεων κάθε μορφής, η συμπαράσταση, η βοήθεια, η στήριξη.

Υπάρχουν πολλοί που δεν πιστεύουν στον εθελοντισμό, με το αιτιολογικό ότι πιάνονται “κορόϊδα”, ορισμένοι από αυτούς βάζουν και ένα ευγενές περιτύλιγμα στη σκέψη τους, ότι
...στερούν θέσεις εργασίας από κάποιους που έχουν ανάγκη να δουλέψουν, ότι τα πάντα πρέπει να πληρώνονται. Το δικαιολογούν ότι αυτός που πληρώνεται θα κάνει τη δουλειά του, ενώ ο εθελοντής που δεν θα πληρωθεί δεν θα κάνει σωστά αυτήν τη δουλειά.

Η άποψή μου είναι εντελώς διαφορετική, διότι ο εθελοντής έχει πάθος γι’ αυτό που κάνει. Κάποιος πρέπει να έχει και πάθος και αγάπη γι’ αυτό που κάνει, είτε πληρώνεται, είτε όχι. Οι αντιρρησίες πιστεύουν ότι οι εθελοντές αποσκοπούν σε κάποιο είδος ανταμοιβής. Οι εθελοντές δασοπυροσβέστες π.χ. αποβλέπουν σε μια μελλοντική πρόσληψη στην Πυροσβεστική και άλλοι σε αντίστοιχες θέσεις. Δεν περνά καν από το μυαλό τους ότι η αγάπη για τη φύση, η αγάπη για τον άνθρωπο, η αγάπη για τον τόπο τους τους κάνει δυνατούς, επίμονους, αποφασισμένους και παθιασμένους να φέρουν εις πέρας το έργο τους. Η προσφορά τους είναι σημαντική, ιδιαίτερα όταν κινούνται στις περιοχές που έζησαν και γνωρίζουν περάσματα και μονοπάτια που θα οδηγήσουν τους πυροσβέστες, τους ειδικούς διασώστες ή άλλες μονάδες διάσωσης στον τόπο του συμβάντος.

Αφορμή για το σημερινό άρθρο ήταν το ράλι Ακρόπολις που ξεκινά αυτές τις μέρες και η αναφορά των ΜΜΕ στη συμβολή των εθελοντών για την άρτια διεξαγωγή του.Οι εθελοντές δίνουν μερίδια του χρόνου τους, της ψυχής και της καρδιάς τους για ναβοηθήσουν στην πραγματοποίηση ενός οράματος, μιας εκδήλωσης, ή προσφορά σε
προσωπικό επίπεδο προσφέροντας βοήθεια σε καθημερινά πράγματα σημαντικά ή λιγότερο σημαντικά, στη διάσωση ενός συνανθρώπου που χάθηκε στη φύση με αναζήτηση είτε με εθελοντική αιμοδοσία, στην απαλοιφή της μοναξιάς και της αδυναμίας μοναχικών ανθρώπων, όταν προσφέρουν την ανιδιοτελή τους στήριξη σε τροφίμους σε γηροκομεία, να
ράψουν ένα κουμπί, να κάνουν παρέα, να μαγειρέψουν, σε ορφανοτροφεία, σε δομές κακοποιημένων ατόμων ή αστέγων ή μαγειρεύοντας στο δρόμο και προσφέροντας γεύματα,
όπως γίνεται κάθε Τρίτη στην Αθήνα στο Μοναστηράκι στην “Αυτοδιαχειριζόμενη Κοινωνική Κουζίνα” όπου εθελοντές μαγειρεύουν στο κέντρο της πλατείας Μοναστηρακίου αποκλειστικά με υλικά που τους προμηθεύουν άλλοι εθελοντές, σε φυλακισμένους σαν δάσκαλοι ξένων γλωσσών ή κάποιας τέχνης, σε κυνοκομεία ή χώρους προστασίας αδεσπότων μικρών ή μεγαλύτερων ζώων, όταν η πολιτεία αδυνατεί να ανταποκριθεί όπως πρέπει, οι εθελοντές δίνουν τον δικό τους αγώνα.

Συχνά δημιουργούνται τοπικές ομάδες εθελοντών και βοηθούν στο καθάρισμα των παραλιών, των δασικών μονοπατιών και κοινόχρηστων χώρων, ιδιαίτερα πριν από κάποιο
μεγάλο γεγονός αθλητικό,πολιτιστικό κ.λπ., πριν την έναρξη του χειμώνα ή του καλοκαιριού. Οι εθελοντές ειδικών αποστολών παρακολουθούν σεμινάρια αρκετών ωρών, ώστε να είναι σε θέση να ανταπεξέλθουν στις ανάγκες του έργου τους, τα οποία άλλοτε πληρώνουν οι ίδιοι, άλλοτε προσφέρονται δωρεάν σε όποιον πολίτη επιθυμεί, από την Υπηρεσία Πολιτικής Προστασίας, όπου και απλοί πολίτες μπορούν να παρακολουθήσουν και να αποκομίσουν πλούτο γνώσεων.
Η μόνη απολαβή που έχουν οι εθελοντές είναι η ηθική ικανοποίηση και η υλική προσφορά διαμονής και διατροφής όταν μετακινούνται σε τόπο μακριά από τον τόπο κατοικίας τους και τους φροντίζουν οι κάτοικοι του τόπου όπου κινήθηκαν για την προστασία τους και έγιναν κι αυτοί – οι κάτοικοι, εθελοντές για τους εθελοντές.

Φωτο: Ομάδα FB Αυτοδιαχειριζόμενη Κοινωνική Κουζίνα Μοναστηράκι, ΕΟΔ Λακωνίας, neaait, Καθημερινή, ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, Ομάδα FB Ελληνική Ομάδα Διάσωσης Β.Σποράδων.

Στέλλα Λεοντιάδου