Δεν απογοητεύομαι ποτέ κι ας έχω σπάσει τα μούτρα μου αρκετές φορές. Επιλέγω πάντα τη ζωή και περιμένω το θαύμα: Το γέλιο ενός παιδιού, μια σφιχτή αγκαλιά στο σκοτάδι, ένα ραβασάκι τρυφερό ή ένα φιλί από κάποιον που του έκανα κάποιο καλό: "Το φιλί της ζωής" που λέμε!Έτσι κι αλλιώς έχουμε μόνο τη στιγμή, αφού όλα περνούν και τίποτα δε μένει για πάντα, ούτε καν η ζωή μας. Έτσι κι αλλιώς θα γίνουμε ωραίες φωτογραφίες, όλα κάποτε γίνονται μνήμη και παίρνουν τη θέση τους στο αρχείο. Οι πιο υποψιασμένοι μπορούν να δουν τα συναισθήματα στην άκρη του ματιού, πριν γίνουν δάκρυ και πριν σκοντάψει η χαρά!

 

Είμαστε όμως εδώ, για να αντέχουμε, να παλεύουμε και να κρατάμε το κεφάλι ψηλά!

Ψηλά το κεφάλι, ψηλά η ψυχή και τα αισθήματα, ψηλά τα θέλω και οι πόθοι μας. Όπως συνέβαινε στην εποχή που σταμάτησε ο χρόνος για τον καθέναν από μας. Λένε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν για καταφύγιο μια εποχή, μια ηλικία.

Είναι η εποχή της καρδιάς μας, με αθωότητα και καθαρό βλέμμα. Τότε που γελούσαμε ανέμελα και κάναμε όνειρα και τα πιο τρελά σχέδια, πίνοντας χύμα κρασί με αληθινούς φίλους. Γιατί και στο κρασί και στα λόγια προτιμούσαμε τα χύμα!

 

Τότε που ξέραμε καλά ότι δε χρωστάμε ούτε έναν Αύγουστο, ούτε κανέναν μήνα πουθενά, παρά μόνο στον εαυτό μας.

Και να που φτάσαμε ως εδώ, φτάσαμε στο διαταύτα. Μολαταύτα. Παραταύτα. Έστω και αν μερικές φορές είμαστε στο μηδέν εμείς πάντα θα κοιτάζουμε μπροστά και με νόημα το 1!