Στις 8/8/1939 οργανώθηκε στη Ζαγορά από τον καφεστιάτορα της πλατείας Αγίου Γεωργίου, Ντίνο Κανελλή μια ξεχωριστή θαλάσσια, προσκυνηματική εκδρομή στη Σκιάθο του Παπαδιαμάντη στην οποία συμμετείχαν ο πρόεδρος της κοινότητας, ιατρός  Ι. Πάντος, ο ποιητής Πέτρος Μάγνης και άλλοι πολλοί Ζαγοριανοί και μη.

Επιβιβάστηκαν στο  ταχύπλοο (έκανε τη διαδρομή Χορευτό - Σκιάθος σε τέσσερεις ώρες) βενζινόπλοιο του Γκαγκάνη  και ξεκίνησαν για την πόλη της Σκιάθου.

Στην πόλη θαύμασαν τα γραφικότατα γεφυράκια του χειμάρρου που την  έτεμνε στα δύο, την καινούργια παραλία και το δενδροφυτεμένο Μπούρτζι, κατέληξαν δε στην προτομή του Παπαδιαμάντη όπου και κατέθεσαν στέφανο τιμής. Στη συνέχεια μετέβησαν στο πατρικό του ‘’φτωχού άγιου’’  όπου το βρήκαν νοικιασμένο σε πολυμελή οικογένεια (!) και έπειτα πήγαν στην Παναγία Λιμνιά που φυλάσσεται η κάρα του.

 Την ξενάγησή τους στον οικισμό ανέλαβε ο αντιπρόεδρος Τσογκαράκης, συνταξιούχος της διώρυγας του Σουέζ. Αυτός τους σύστησε να επισκεφτούν και τις Κουκουναριές, όπως και έπραξαν στη συνέχεια..

Ιδού λοιπόν οι εντυπώσεις τους, όπως τις περιγράφει ο Γ.Κ στην εφημερίδα ‘’ΝΕΑ ΕΛΛΑΔΑ’’ στις 13/9/1939:

«αμμώδη παραλία, πλήρης υψικαρήνων δένδρων, με θυσανώδη κορυφήν, είναι οι περίφημες ‘’Κουκουναριές’’!»

Φτάνοντας τους πλησίασε λέμβος με τρεις ωραίες νεανίδες με μαγιό οι οποίες τους προσκάλεσαν στα απόκρυφα άντρα τους!

«Μετά τινών λεπτών πορείαν, οποίον ουράνιο θέαμα πλήττει την όρασίν μας! Λίμνη… παρομοίαν της οποίας μόνον εν τω ουρανιώ παραδείσω θα ηύχετο τις να συναντήσει….»

Το άντρο των σειρήνων ήταν « πενιχρά εκ κλάδων δέντρων καλύβη, με τριγωνικήν και άνευ θυροφύλλου είσοδον»

Οι κορασίδες τους πρόσφεραν σύκα και γλυκό νερό «εκ κτιστού φρέατος»

«Η ζωή των παρά τη λίμνη ήτο εντελώς φυσική. Μετά το θαλάσσιον λουτρόν των εκαθρεπτίζοντο εις τα ηρεμούντα νερά της λίμνης, έτρωγαν φρούτα και κατεκλίζοντο υπό την σκιάν των δέντρων…»

«Μετά λύπης εγκαταλείψαμεν την ονειρώδη εκείνη θέσιν, την μάγον ωραιότητα της οποία ουδέποτε θα λησμονήσωμεν…»