Η Ημέρα της Γης καθιερώθηκε στις ΗΠΑ το 1970 από τον γερουσιαστή Γκέιλορντ Νέλσον με αφορμή μία μεγάλη περιβαλλοντική καταστροφή. Στις 28 Ιανουαρίου 1969 εκατομμύρια λίτρα πετρελαίου διέρρευσαν στη θάλασσα σχηματίζοντας τεράστια πετρελαιοκηλίδα έπειτα από έκρηξη σε πλατφόρμα άντλησης πετρελαίου που ήταν αγκυροβολημένη στα ανοικτά της Σάντα Μπάρμπαρα στην Καλιφόρνια. Χρειάστηκαν δέκα ημέρες για να τεθεί υπό έλεγχο η διαρροή. Στο μεταξύ, είχαν διαρρεύσει τεράστιες ποσότητες πετρελαίου, μολύνοντας εκατοντάδες χιλιόμετρα ακτών και θανατώνοντας χιλιάδες θαλασσοπούλια και θαλάσσια θηλαστικά. Επρόκειτο για μία από τις χειρότερες πετρελαιοκηλίδες στην ιστορία της ανθρωπότητας.

Η μόλυνση των υδάτων και ο θάνατος τουλάχιστον 4.000 θαλάσσιων οργανισμών (φώκιες, θαλάσσια πουλιά, θαλάσσιοι λέοντες και δελφίνια) οδήγησαν τον Νέλσον στην δημιουργία μιας ομάδας που θα προωθήσει την ιδέα μιας ημέρας για το περιβάλλον. Στις 22 Απριλίου του 1970, περίπου 20 εκατομμύρια Αμερικανοί ξεχύθηκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος. Το 1992, πραγματοποιήθηκε η Σύνοδος Κορυφής του ΟΗΕ για το περιβάλλον και σηματοδότησε μια νέα εποχή με έντονη περιβαλλοντική συνείδηση και το 2009 τα Ηνωμένα Έθνη όρισαν την 22α Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα της Γης.

Είναι αφιερωμένη στον εορτασμό του πλανήτη και υπενθυμίζει στους πολίτες, τις κυβερνήσεις και τους οργανισμούς ότι είμαστε απλά προσωρινοί κάτοικοι και οφείλουμε να προστατεύουμε με κάθε θυσία τη Γη μας, για να μπορέσουμε να την παραδώσουμε στις επόμενες γενιές όπως την παραλάβαμε, αν μπορούμε και σε καλύτερη κατάσταση. Είναι η κληρονομιά μας προς τα παιδιά μας και τα παιδιά τους. Έτσι, κάθε χρόνο αυτήν την ημέρα διοργανώνονται σχετικές εκδηλώσεις σε ολόκληρο τον κόσμο.

Υπάρχουν πολλές ενέργειες που θα μπορούσαν να γίνουν απο τους ανθρώπους, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τις καταστάσεις που εκπέμπουν σήμα κινδύνου για τον πλανήτη μας:

• Κάθε χρόνο παράγεται μία τεράστια ποσότητα από πλαστικές σακούλες, 160.000 κάθε δευτερόλεπτο, καθώς και δισεκατομμύρια πλαστικά μπουκάλια.

• Μεγάλες εκτάσεις γης καίγονται ή απαλλοτριώνονται κάθε χρόνο σε όλον τον πλανήτη.

• Οι δενδροφυτεύσεις που γίνονται για την αποκατάσταση του περιβάλλοντος δεν έχουν άμεσο αποτέλεσμα, καθώς για κάθε ένα νέο δέντρο που φυτεύεται, πρέπει να περάσουν 10 με 20 χρόνια για να ωφελήσει το περιβάλλον.

• Παρατηρείται 70% μείωση του ζωικού βασιλείου από ανθρώπινο παράγοντα τα 50 τελευταία χρόνια, καθώς ο ρυθμός εξαφάνισης ζωικών ειδών επιταχύνεται 10.000 φορές περισσότερο από το φυσιολογικό.

• Τα είδη των μελισσών που έχουν εξαφανιστεί από το 2015 αγγίζουν τα 5.000 ή το 25% όλων των ειδών. Μια αποικία μελισσών επικονιάζει καθημερινά 300 εκατομμύρια λουλούδια, οπότε με την συνεχή καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος μειώνεται και ο αριθμός των λουλουδιών και κατά συνέπεια και ο αριθμός των μελισσών.

• Η παραγωγή κρέατος επιβαρύνει το περιβάλλον από εκπομπές αερίων 20 φορές περισσότερο από την παραγωγή λαχανικών, χρειάζονται δε 68.000 λίτρα νερού για να παραχθεί μισό κιλό βοδινού κρέατος.

• Η χρήση πολεμικών όπλων κάθε μορφής σκοτώνουν εκατομμύρια κόσμο και αμάχους, καταστρέφουν τη γη και την παραγωγή της, τον αέρα που αναπνέουμε και τον πολιτισμό.

• Το φαινόμενο του θερμοκηπίου

• Η τρύπα του όζοντος

• Η ατμοσφαιρική ρύπανση

• Η ρύπανση των υδάτων

• Τα απόβλητα

• Τα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα

• Η όξινη βροχή

• Το φωτοχημικό νέφος

• Η παγκόσμια θέρμανση

• Η κλιματική αλλαγή

Είναι λοιπόν χρέος όλων μας να επανεξετάσουμε τις επιλογές μας, να αφυπνιστούμε και να να βοηθήσουμε στη σωτηρία του πλανήτη μας, όχι μόνο σήμερα που είναι η Παγκόσμια Ημέρα της Γης, αλλά κάθε μέρα μέσα από τις ενέργειές μας καθώς και ατομικές και συλλογικές δράσεις. Η σωτηρία της γης δεν γίνεται μόνον με συμβολισμούς, να σβήσουμε μισή ώρα τα φώτα σε δημόσιους χώρους, αλλά με ουσιαστικές ενέργειες και μέτρα καθημερινά, η μισάωρη συσκότιση είναι μόνον η υπενθύμιση για τις ενέργειες που πρέπει να κάνουμε ως πολίτες και κάτοικοι της γης για το σπίτι μας, που είναι ο πλανήτης μας.

Στέλλα Λεοντιάδου

φωτογραφία Patrisnews

Οι σκέψεις μου πριν 16 χρόνια... Δυστυχώς δεν άλλαξε κάτι…

Η κραυγή της Γης

Το σώμα μου αβάσταχτα μολύνθηκε,

με φλύκταινες φωτιάς κεντήθηκε.

Ο καθαρός αέρας μου νεκρώνεται,

η αέναη ζωή μου συρρικνώνεται.

Στα ποτάμια η απληστία σας κυλά,

της θάλασσας πεθαίνουν τα παιδιά.

Τα δένδρα μόνα μαραζώνουν,

άρρωστοι κάμποι ερημώνουν.

Ν’ ανασάνω άλλο δεν μπορώ,

καρπούς ανέγγιχτους θρηνώ.

Στερέψανε τα δάκρυά μου

σαν τα νερά τα λιγοστά μου.

Τα σπλάχνα μου με τοξικά εγέμισα,

σπόρους αβλάστητους εγέννησα.

Το διάβα σας πια θανατερό,

Ν’ αντέξω άλλο δε βαστώ…

Σας πότισα,

με στύψατε!

Σας έδωσα ζωή,

μου δώσατε χολή!

Σας έδωσα χαρά,

χρήματος έγινα βορά!

Μα ακόμη κι αν ψυχορραγώ,

ίσως μπορώ ακόμη να σωθώ!

Αλλάξτε σκέψη και δώστε μου το χέρι,

ολόφωτο για σας να ξαναγίνω αστέρι.

Μαζί με σας να σηκωθώ,

καθάριο δρόμο να διαβώ,

να δώσω στου κόσμου τα παιδιά

ξανά δώρα ζωής παντοτινά!

Στέλλα Λεοντιάδου

25.9.08