Ο έρωτας είναι από τη φύση του πόνος -έγραψε ένας μυστικιστής. Αυτό εξηγεί γιατί πολλοί αποφεύγουν τον έρωτα και προτιμούν τους έρωτες! Όλο και περισσότερα άτομα απομονώνονται στο σπίτι τους, στον αδιόρθωτο χαραχτήρα τους, στην ήσυχη θάλασσά τους.

Και κανείς πια δεν θέλει ένα κύμα. Είναι γιατί ή έχουμε γίνει ήδη πολλές φορές ναυάγια, ή φοβόμαστε τα πέλαγα. Η Μαρία είναι μια 45 αρα χωρισμένη ήδη 3 φορές . Χτες το βράδυ μου ανακοίνωσε σοβαρά και αστεία ότι αποφάσισε νάνε πια ο άντρας της ζωής της.

Ότι διαλέγει την μοναχικότητα και την διασκέδαση της ,χωρίς να έχει την αντρική παρέα. Μια Μοέτ και ένα αρωματικό μπάνιο φτάνουν. Φτάνουν Μαρία; Ο ακαταμάχητος νους μου σκέφτηκε ότι οι 3 φορές τελικά δεν είναι αρκετές .Μάλλον θέλουμε και άλλες ευκαιρίες. Για να κεραυνοβοληθούμε! Εγώ πιστεύω ότι την Μαρία δεν την χτύπησε ακόμα ο κεραυνός. Και όσο αργεί, απελπίζεται.

Και τελικά απομονώνεται. Ναι αλλά και η Ελένη είναι σχεδόν μια από τα ίδια . Είναι 25 χρονών και δηλώνει σχεδόν απομονωμένη. -όλοι οι άντρες είναι ίδιοι πια, μου έλεγε σήμερα το πρωί. Δεν είναι κανένας κυνηγός. Δεν θέλουνε!.συνέχισε με όρεξη. Αν είσαι παραδοσιακή, έχασες. Και δεν θα σε κυνηγήσουν και θα πάνε με την εύκολη. Όλα τα συναισθήματα μου συγκεντρώθηκαν σαν σε διαδήλωση. Την Ελένη την λυπήθηκα πιο πολύ από την Μαρία. Ξέρω ότι η Μαρία θα το διασκεδάσει η Ελένη όμως θα την διασκεδάσουν.

Σήμερα λοιπόν κουβαλούσα όλη την μέρα τις μοναχικές γυναίκες. Τις μη κεραυνοβολημένες θα σας έλεγα ξανά. Γιατί τελικά όταν ο κεραυνός του έρωτα θα πέσει στην οροφή της καρδιάς και του μυαλού τους όλα αυτά θα ξεχαστούν. Θα αντιληφθούν ότι δεν θέλουνε νάνε μόνες ούτε ένα λεπτό.  Αρνούμαι να παραδεχτώ ότι ο έρωτας ΔΕΝ ζει. Ότι εποχή και αν ζούμε. Από την πιο εύκολη μέχρι την πιο δύσκολη.

Πάντα θα βρέχει και πάντα θα πέφτουνε και κεραυνοί. Στην προκειμένη περίπτωση μάλλον πρέπει να βγεις στο μπαλκόνι, για να σε δει ο κεραυνός! Τα φιλιά μου στις αγαπημένες πικραμένες μοναχικές γυναίκες.