Αφού υποκύψαμε στη φθορά του χρόνου, καλούμαστε κάθε φορά να συντάξουμε τον απολογισμό της χρονιάς που φεύγει και τον προϋπολογισμό της χρονιάς που έρχεται που όμως πάντοτε βγαίνουν ελλείμματικοί.

Οι ευχές των ημερών που σίγουρα τις περισσότερες φορές είναι προϊόν αγάπης, μοιάζουν σαν τα πυροτεχνήματα της πρωτοχρονιάς στον ουρανό, ένα θέαμα ωραίο αλλά με λίγη διάρκεια.

Ό,τι ικανοποιεί τις αισθήσεις μας και τα σχέδια μας τις περισσότερες φορές αρρωσταίνει τη ψυχή μας.

Να μην είμαστε όμως αισιόδοξοι, να μην ελπίζουμε σε κάτι καλύτερο τη νέα χρονιά; να μην κάνουμε σχέδια για το μέλλον;

Φυσικά, δε θα μπορούσε να γίνει αλλιώς αφού το "εγώ", ως συνώνυμο της ελευθερίας στις μέρες μας θέλει πάλι να χειραγωγήσει το πρόσκαιρο μέλλον μας και κάποιες φορές το μέλλον των άλλων.

Ας προσέξουμε όμως γιατί:《Η ελευθερία μας είναι το κριτήριο της ευθύνης μας》, με τα λόγια αυτά ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος μας επισήμανε το τίμημα της επιλογής και της αυτοδιάθεσης μας μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων.

Η σχέση του ορθόδοξου χριστιανού με το χρόνο διαφέρει πολύ από την αντίληψη που έχει ο υπόλοιπος κόσμος και έτσι οι περισσότεροι την αντιμάχονται.

Ευτυχώς, όμως και αν για λίγο παρασυρθούμε από το περιβάλλον και τις συνθήκες, η Εκκλησία Του είναι ο μόνος τόπος και τρόπος ώστε να επαναχαράξουμε τη πορεία μας μέσα στο κόσμο και το χρόνο.

Ο χρόνος για τον χριστιανό δεν έγκειται στη διάρκεια των ετών της επίγειας ζωής, αλλά στο μέτρο και στο βάθος που τον αξιοποιεί.

Διαβάζουμε στη σοφία Σολομώντος «τελειωθείς εν ολίγω επλήρωσε χρόνους μακρούς», δηλαδή η ζωή έφθασε στο πλήρωμά της, και ο απ. Παύλος μας λέει: «εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού».

Το χτές δε μας ανήκει αποτελεί όμως μέρος της ζωής μας.

Η άρνηση μας και η επίμονη μας στην άγνοια μας οδηγεί στο να αναζητούμε ένα φανταστικό αύριο χωρίς θλίψεις και αγώνες, αποστρεφόμενοι έτσι την αποκαλυπτική φιλανθρωπία του Θεού.

Ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος μας λέει: ο χρόνος της ζωής μας δε φθάνει για φιλία και δάκρυα γι'αυτό πρέπει να επιλέξουμε τα δάκρυα. Δηλαδή να μη μείνουμε προσκολλημένοι, αιχμάλωτοι σε ανθρώπους και πράγματα, αλλά να αναζητήσουμε τη χαμένη αιωνιότητα.

Η αιωνιότητα του Θεού έγινε μέρος του κόσμου μας όταν Εκείνος θέλησε να γίνει άνθρωπος.

Αυτός ο νέος χρόνος ας γίνει καιρός προετοιμασίας γιατί όπως πολύ ωραία μας εξηγεί ο άγιος Νικόλαος ο Καβάσιλας: η εν Χριστώ ζωή σπέρνεται σε αυτό τον κόσμο, αλλά θα καρποφορήσει σε όλο της το πλήρωμα στην άλλη ζωή.

Λοιπόν, καλή δύναμη για τη νέα χρονιά που θα ανατείλει σε όλες και όλους !!!

Ας ευχηθούμε στους εαυτούς μας: «Μή τό θέλημα τό ἐμόν γενέσθω, Κύριε, ἀλλά τό Σόν θέλημα».