Από την θεομητορική εορτή των Εισοδίων της εισόδου μας δηλαδή ως συνολικά ως ανθρώποτητα στην Εκκλησία, στά Άγια των Αγίων, όπου εισερχόμαστε καθαγιαζόμενοι για να τραφούμε με τον Ουράνιο Άρτο για να τέξουμε Θεόν εντός μας φθάσαμε στα Χριστούγεννα με ορίζοντα την Ανάσταση. Για να μπορέσουμε να κατανοήσουμε λοιπόν τη σπουδαιότητα της κατά σάρκα γέννησης του Κυρίου, θα πρέπει πρώτα να την ξεχωρίσουμε από τη χρυσόσκονη, τα πολύχρωμα περιτυλίγματα , τις νεράιδες και τα ξωτικά. Έτσι, γνήσια, χωρίς κοσμικά μασκαρέματα, τα Χριστούγεννα έχουν αναφορά στο Θείο Πάθος. Το σπήλαιο της Γεννήσεως άλλωστε στην ορθόδοξη εικονογραφία παραπέμπει στον παμφάγο  Άδη,  η φάτνη πάλι,   παραπέμπει σε ταφικό μνημείο. Οι λευκές ταινίες ως  σπάργανα του θείου βρέφους είναι ίδιες μ᾿ εκείνες του σαβανωμένου Λαζάρου αλλά και του Χριστού όπως μαρτυρεί ο ευαγγελιστής Ιωάννης. Η Αγία Τράπεζα του ναού είναι και σπήλαιο και Γολγοθάς και τάφος. Αυτό μας υποδηλώνουν τα άμφια της: «Ως και τα καλύμματα, τα σπάργανα του τάφου άμα γαρ και τα της σαρκώσεως και του θανάτου τυπούσιν, ότι διά τούτο σεσάρκωται ίνα σφαγιασθή υπέρ ημών» κατά τον άγιο Συμεών Θεσσαλονίκης. Όσα φώτα και αν ανάψουμε για να περιορίσουμε το σκοτάδι που μας περιβάλλει κάθε χρόνο, αυτό όλο και πυκνώνει περισσότερο χωρίς η "μαγεία" των Χριστουγέννων να μπορεί να το νικήσει. Η μοναξιά της εποχής τρομοκρατεί τον άνθρωπο,  τον καθηλώνει, τον αρρωσταίνει. Είναι παράδοξο όμως πώς γίνεται και τη περίοδο των Χριστουγέννων ξεχνάμε τον Χριστό! Αυτό συμβαίνει γιατί βυθιζόμαστε στο μικρόκοσμο των ψευδαισθήσεων και της αυτάρκειας. Υπάρχει ο Χριστός μέσα μας; υπάρχει ο Χριστός μέσα στην οικογένεια; υπάρχει ο Χριστός στο σχολείο; στον εργασιακό μας χώρο; στη συντροφιά των φίλων μας ; Στολίδια, διασκεδάσεις, φωτοχυσίες, φασαρία, υπερκατανάλωση και Εκείνος μένει σιωπηλός σε μια φλύαρη ανθρωπότητα, ταπεινός σε έναν φαντασμένο κόσμο, φτωχός σε έναν πρόσκαιρο πλουτισμό, αφανής την ώρα που ανταγωνιζόμαστε για την επιτυχία. Και αν τις ημέρες αυτές ζυγίζουμε την αγάπη μας να μην λησμονήσουμε πως ναι η αγάπη σώζει το κόσμο, αλλά η εσταυρωμένη αγάπη!