Ανταπόκριση από την Ιταλία για την ΕΡΤ: Κρίστιαν Μαυρής Μια 55χρονη γυναίκα από την Τεργέστη απεβίωσε μέσω υποβοηθούμενης αυτοκτονίας αφού της χορηγήθηκε θανατηφόρο φάρμακο από το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Ιταλίας. Το μεταδίδουν τα Ιταλικά ΜΜΕ, σύμφωνα με τα οποία η γυναίκα, η οποία είχε επιλέξει το όνομα Άννα για να διαφυλάξει την οικογένειά της, έπασχε από δευτεροπαθή προοδευτική σκλήρυνση κατά πλάκας και απεβίωσε στο σπίτι της στην Τεργέστη στις 28 Νοεμβρίου κατόπιν αυτοχορήγησης θανατηφόρου φαρμάκου. Όπως αναφέρει στον ιστότοπό της η Ένωση Λούκα Κοσιόνι, μια ΜΚΟ που εδώ και χρόνια μάχεται για το δικαίωμα στην ευθανασία και στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία, η Άννα “είναι το πέμπτο άτομο στην Ιταλία, ακολουθούμενο από την Ένωση, στο οποίο δόθηκε το πράσινο φως για τον εθελοντικό υποβοηθούμενο θάνατο”. Η υποβοηθούμενη αυτοκτονία της Άννα έρχεται κατόπιν απόφασης του δικαστηρίου της Τεργέστης, το οποίο αποφάσισε την χορήγηση του θανατηφόρου φαρμάκου και των απαιτούμενων εργαλείων από το Εθνικό Σύστημα Υγείας, όπως και την ανάθεση ενός ιατρού για την παροχή της σχετικής υποστήριξης “και επομένως χωρίς να παρεμβαίνει άμεσα στη χορήγηση του φαρμάκου, μια ενέργεια που παρέμεινε στην αποκλειστική ευθύνη της Άννα”, όπως εξήγησε η Ένωση. “Το δικαίωμα στην επιλογή κερδίζει έδαφος παρά την ιδεολογική αντίσταση. Πάρα πολλή αναμονή για έναν άρρωστο – τώρα (πρέπει να γίνουν) οι περιφερειακοί νόμοι, ώστε να αποφευχθούν άλλες παράνομες αρνήσεις” όπως εκείνη της Σιμπίλα Μπαρμπιέρι στην περιφέρεια Λατίου, μια περίπτωση στην οποία όμως δεν δόθηκε το πράσινο φως στην υποβοηθούμενη αυτοκτονία, σημειώνουν οι Φιλομένα Γκάλο και ο Μάρκο Καπάτο στον ιστότοπο της Ένωσης. Η Ένωση δημοσίευσε και το τελευταίο μήνυμα της Άννα, στο οποίο η ίδια τονίζει πως αγάπησε τη ζωή και τους αγαπημένους της “με όλο μου το είναι, και με την ίδια ένταση άντεξα σε ένα σώμα που δεν είναι πλέον δικό μου. Ωστόσο, αποφάσισα να βάλω ένα τέλος στον πόνο που νιώθω, γιατί πλέον είναι πραγματικά ανυπόφορος. Θέλω να ευχαριστήσω αυτούς που με βοήθησαν να επιβάλω τη θέλησή μου, την οικογένειά μου, που ήταν μαζί μου μέχρι το τέλος. Σήμερα είμαι ελεύθερη, θα ήταν πραγματικό μαρτύριο να μην έχω την ελευθερία να επιλέξω.” Ενώ αναμένονται οι αντιδράσεις στην είδηση, ειδικότερα από τον πολιτικό κόσμο αλλά και από τις διάφορες οργανώσεις “υπέρ της ζωής” (pro vita εις την Ιταλικήν), στο διαδικτυακό της σημείωμα η Ένωση τονίζει πως “το δικαίωμα επιλογής στο τέλος της ζωής εξαπλώνεται επίπονα, παρά τα εμπόδια και τις ιδεολογικές αντιστάσεις που απομακρύνονται όλο και περισσότερο από το λαϊκό αίσθημα” όπως δείχνει πρόσφατη έρευνα του ‘Παρατηρητηρίου για τη Βορειοανατολική Ευρώπη’ που δημοσίευσε η εφημερίδα Gazzettino. Σύμφωνα με την έρευνα “περισσότεροι από οκτώ στους δέκα ανθρώπους (82%) συμφωνούν με την ιδέα ότι όταν ένα άτομο έχει ανίατη ασθένεια και ζει με σοβαρό σωματικό πόνο, είναι σωστό οι γιατροί να μπορούν να το βοηθήσουν να πεθάνει, αν το ζητήσει ο ασθενής”. Ένα ποσοστό που επιβεβαιώνεται και από έρευνα της στατιστικής Censis, σύμφωνα με την οποία το 74% των ερωτηθέντων τίθεται υπέρ της υποβοηθούμενης αυτοκτονίας. “Τώρα πρέπει να γίνει δουλειά για το χρονοδιάγραμμα” καταλήγει στο σημείωμα ο Μάρκο Καπάτο, ο οποίος προωθεί την περιφερειακή εκστρατεία “Liberi subito” (“Ελεύθεροι αμέσως”) “σε όλη τη χώρα, ώστε οι περιφέρειες να εγκρίνουν νόμο που θα εισάγει ορισμένους χρόνους και διαδικασίες για την πρόσβαση στην ιατρικά υποβοηθούμενη αυτοκτονία”.