To ερώτημα με αφορμή προχθεσινό επεισόδιο στο δυτικό λιμάνι, όταν «ξένος» κατά το τοπικό ιδίωμα, Έλληνας επιχειρηματίας, που ανέλαβε πρόσφατα παλιό αγαπημένο μαγαζί, μού επιτέθηκε με ύβρεις: «Αϊ στο διάολο, μαρή!Να πας στο χωριό σου!» Εις επήκοον όλων ντόπιων και «ξένων», όσοι βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στα πέριξ καταστήματα. Γιατί κατά τη γνώμη μου, ήταν ευκαιρία χθες, με αφορμή τα Κατσώνεια και την επίσκεψη της Προέδρου της Δημοκρατίας, να εκφράσω τις ανησυχίες πολλών συμπολιτών μας, τους οποίους απασχολεί σοβαρά τι θα γίνει με τη μαρίνα και οι οποίοι δεν πιστεύουν ότι το θέμα επανέρχεται τυχαία κάθε τόσο, εδώ και πολλά χρόνια. Μόνη μου με ένα πλακάτ, να διασχίζω την παραλία καθ΄οδόν προς τον ναό των Τριών Ιεραρχών: “ Σεβαστείτε το περιβάλλον. Όχι μαρίνα στο λιμάνι μας» έγραφε το πλακάτ. -Ποιοι είναι πίσω από σένα; Mε ρώτησε ντόπιος επιχειρηματίας. –Ο εαυτός μου. Ήταν καλή κίνηση, ήταν κακή κίνηση; Απλώς ήθελα να γίνει μια αρχή, για να ξεκαθαρίσει το πράγμα και να ανοίξουν όλοι τα χαρτιά τους και κυρίως οι υποψήφιοι σύμβουλοι όλων των παρατάξεων, ο καθένας προσωπικά, που πρέπει να αντιμετωπίσουν και αυτό το ζήτημα, όπως και τόσα άλλα, με σοβαρότητα και αίσθηση ευθύνης. Να αναζητήσουν πληροφορίες και στοιχεία , να μελετήσουν και να σκεφτούν, ώστε να διαμορφώσουν ο καθένας τους γνώμη. Πριν από τις εκλογές. Το θέμα επανέρχεται συχνά τελευταία, οι κάτοικοι διχάζονται, άλλοι υπέρ, άλλοι κατά, και φοβάμαι ότι στο τέλος , αφού πέσουν μερικές υπογραφές, το πιο σίγουρο είναι να μας αφήσουν με μερικά «μπλόκια» και μερικούς τόνους τσιμέντο στο λιμάνι να περιμένουμε να γίνει η μαρίνα. Δεν έχουμε παρά να δούμε τι γίνεται με το « Ελληνικό» τόσα χρόνια τώρα. Πόσες φορές έχουν κάνει εγκαίνια και ακόμα σκάβουν οι μπουλντόζες; Και μετά τις εκλογές, πάει πέταξε το πουλί! Θα είναι πλέον αργά. Θα αρχίσουν οι υποσχέσεις ότι θα γίνει ή ότι δεν θα γίνει , ανάλογα πώς το βλέπει η κάθε παράταξη. Ας ανοίξουν λοιπόν τα χαρτιά τους όλοι. Με αριθμούς και επιχειρήματα. Αν πρέπει να γίνει και πώς να γίνει. Κι εμείς οι δημότες, ας μην επιτρέψουμε να παίρνουν άλλοι, αρμοδιότεροι ημών, αποφάσεις στο όνομά μας. Γιατί ανεξάρτητα αν θα γίνει ή δεν θα γίνει αυτή η μαρίνα, εμείς οι ντόπιοι θα είμαστε εδώ και τα καλοκαίρια και τους χειμώνες που μας έρχονται. Δεν είμαστε περαστικοί. Γιατί εδώ είναι οι ρίζες μας , εδώ και οι τάφοι των γονιών μας. Εδώ θα κλείσουμε τα μάτια μας, σαν έρθει η ώρα. Γιατί ό,τι και αν γίνει από δω και πέρα και όχι μόνο σχετικά με το ζήτημα της μαρίνας, εμείς όλοι θα είμαστε υπεύθυνοι, άρχοντες και αρχόμενοι. Αν ψηφίσουμε υπέρ ή αν ψηφίσουμε κατά. Γιατί αυτή εδώ είναι η πατρίδα μας, γιατί δεν έχουμε και δεν θέλουμε να πάμε πουθενά αλλού, γιατί εμείς θα λογοδοτήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας, όταν θα μας ρωτούν πού είναι θαμμένο το λιμάνι μας. Αυτό το «βρωμονήσι», όπως απεκάλεσε τη Σκιάθο στο τηλέφωνο, αγανακτισμένος οδηγός, προσπαθώντας να βγει από τους παράδρομους της Παπαδιαμάντη, πριν από λίγες μέρες, αυτό το «βρωμονήσι» δεν μας χρωστά, εμείς του χρωστάμε. Από αυτό ζούμε αιώνες τώρα από τη γη και τη θάλασσά του και τα τελευταία χρόνια εκμεταλλευόμενοι βάναυσα το φυσικό του κάλλος, βανδαλίζοντας και ξεπουλώντας το. Πρέπει να είμαστε περήφανοι που είχαμε την τύχη να γεννηθούμε στον τόπο αυτόν, στην πατρίδα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη, του Ζήση Οικονόμου, του Παπα-Γιώργη Ρήγα και τόσων άλλων πνευματικών ανθρώπων. Γιατί εκτός από όλα αυτά που θυσιάσαμε μέχρι τώρα στο βωμό μιας αμφιλεγόμενης πλέον ανάπτυξης, που έχει ξεπεράσει τα όριά της, δεν μένουν πολλά ακόμα για να ξεπουλήσουμε από τη Σκιάθο, που σαν στοργική μητέρα μάς αγκάλιασε όλους ντόπιους και «ξένους», αλλοδαπούς και ημεδαπούς, και μας θρέφει με γενναιοδωρία. Κι εμείς αδημονούμε να ξεφορτωθούμε τα τελευταία μας προικιά, τη θάλασσα και το λιμάνι. - Δεν μπορεί να γίνει τίποτα πια. Ισχυρίζονται μερικοί.- Καλύτερα να πάρει αυτές τις αποφάσεις το ΤΑΥΠΕΔ. Δεν μπορούμε εμείς να σηκώνουμε τέτοιες ευθύνες. Και όσο για το ποιος δικαιούται «δια να ομιλεί» γενικά αλλά και ειδικά για την μαρίνα, και κυρίως για το αν ο εν λόγω κύριος έχει το δικαίωμα να εκφράζει την άποψή του, επιτιθέμενος με ύβρεις, σχετικά με ένα θέμα που απασχολεί μια μερίδα των ντόπιων, και αν με την επίθεσή του αυτή δείχνει το ενδιαφέρον και την αγάπη για το νησί μας, το αφήνω σε σας όλους που κάνατε τον κόπο να διαβάσετε αυτό το κείμενο. Μετά τιμής Μαρία Λάζου Τσώμου