Στο mononews.gr μας αρέσουν τα success stories. Και σε ποιον δεν αρέσουν, άλλωστε; Όλοι εμπνεόμαστε από ανθρώπους που έβαλαν τα δυνατά τους και κατάφεραν, κόντρα στις δυσκολίες, να φέρουν “τούμπα” μία κατάσταση και να φέρουν μία επιχείρηση στο δρόμο των επιτυχιών. Και αν μη τι άλλο, η ιστορία του Μιχάλη Τσαμάζ και του ΟΤΕ είναι ένα τέτοιο λαμπρό success story. Το story αυτό ξεκινά το 2010, αν και η πραγματική αφετηρία του είναι ο Οκτώβριος του 2001, όταν δηλαδή ο Μιχάλης Τσαμάζ εντάχθηκε στο δυναμικό του ΟΤΕ ως διοικητικό στέλεχος, αφήνοντας πίσω του την πολυεθνική στην οποία εργαζόταν έως τότε. Πιθανόν να μη φανταζόταν ούτε ο ίδιος, αλλά ούτε και η τότε διοίκηση του ΟΤΕ, πως μετά από λίγα χρόνια, τον Σεπτέμβριο του 2007, ο Μιχάλης Τσαμάζ θα βρισκόταν στο πόστο του επικεφαλής της Cosmote, ενώ το 2010 θα έφτανε στο κορυφαίο πόστο ως επικεφαλής του ομίλου ΟΤΕ, αναλαμβάνοντας το δύσκολο έργο της ολικής επαναφοράς του, σε μία περίοδο όπου όλα έδειχναν να πηγαίνουν κόντρα στον ιστορικό Οργανισμό. Κόντρα σε όλους και σε όλα Τα νούμερα μιλάνε από μόνα τους: το 2010 οι πωλήσεις του ΟΤΕ κατρακυλούσαν κατά 8%, οι πελάτες είχαν μειωθεί κατά 11%, ενώ ο δανεισμός του κινείτο σε δυσθεώρητα επίπεδα, κοντά στα 4,5 δισεκατομμύρια ευρώ, με αποτέλεσμα να τεθεί σε κίνδυνο η ίδια η βιωσιμότητα του Οργανισμού, αφού κανείς δεν μπορούσε να αποκλείσει το ενδεχόμενο οι τράπεζες να σταματήσουν να αναχρηματοδοτούν τα δάνειά του, ειδικά με δεδομένο ότι η κατάσταση μέρα με τη μέρα χειροτέρευε, λόγω και του αντίξοου ρυθμιστικού περιβάλλοντος. Η λέξη-κλειδί στην οποία βασίστηκε ο Μιχάλης Τσαμάζ ως επικεφαλής του ΟΤΕ για να φέρει ξανά τον όμιλο στο μονοπάτι της κερδοφορίας ήταν μία: Εκσυγχρονισμός. Ο ΟΤΕ έπρεπε να μπει δυναμικά στη νέα εποχή και να πρωταγωνιστήσει σε αυτήν, εκμεταλλευόμενος τις απεριόριστες δυνατότητες που δίνουν στις τηλεπικοινωνίες οι νέες τεχνολογίες. Και δεν μπορούσε να το κάνει αυτό αν έμενε προσκολλημένος στα… περασμένα μεγαλεία του, ως ένα κρατικό μονοπώλιο που πλέον είχε “σπάσει”. Έπρεπε να μετασχηματιστεί σε έναν σύγχρονο, ευέλικτο τηλεπικοινωνιακό όμιλο που θα μπορούσε να κερδίσει το στοίχημα της μετάβασης στην επόμενη ημέρα, αφήνοντας παράλληλα πίσω του και τους ολοένα και περισσότερους και ισχυρότερους ανταγωνιστές του. Η αλήθεια είναι ότι ο εκσυγχρονισμός του ΟΤΕ είχε ήδη ξεκινήσει επί διοικήσεως Βουρλούμη, όμως τα μεγάλα βήματα έγιναν τα τελευταία επτά χρόνια, επί των ημερών του Μιχάλη Τσαμάζ. Χάρη στην στρατηγική του, η οποία περιελάμβανε την εισαγωγή αυτοματοποιημένων διαδικασιών και την απλοποίηση εσωτερικών δομών, σε συνδυασμό με ένα πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου, με στόχο τη μείωση του εργασιακού κόστους, αλλά και την ανανέωση του εργατικού δυναμικού του ΟΤΕ, ο Οργανισμός άρχισε και πάλι να παίρνει τα πάνω του. Αυτή η στρατηγική έθεσε τα θεμέλια της ολικής επαναφοράς του ΟΤΕ, πάνω στα οποία βασίστηκαν οι επόμενες κινήσεις του Μιχάλη Τσαμάζ: η ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων που κρίθηκε ότι δεν απέδιδαν τα αναμενόμενα, λανσάρισμα καινοτόμων προϊόντων, άνοιγμα σε νέες αγορές, και εν τέλει η ενοποίηση της σταθερής και της κινητής τηλεφωνίας στο ενιαίο brand της Cosmote που ήρθε ως επιστέγασμα όλων των προηγούμενων ενεργειών. Μεγάλη έμφαση δόθηκε επίσης στο χτίσιμο μιας νέας σχέσης μεταξύ του ΟΤΕ και του καταναλωτικού κοινού, στο οποίο είχε εμπεδωθεί μία αίσθηση του “παλιού” και του “δυσκίνητου” στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, όταν οι ανταγωνιστές του Οργανισμού τον “χτυπούσαν” εκεί, πλασάροντας εαυτούς ως το “νέο” στην αγορά. Αυτό που έκανε ο ΟΤΕ ήταν αφενός να βελτιώσει τις υπηρεσίες του, ώστε να ξεπεράσει τον ανταγωνισμό, και αφετέρου να μειώσει τις τιμές του, ώστε να γίνει πιο ελκυστικός. Η 4η βιομηχανική επανάσταση Και πάλι, τα νούμερα λένε την αλήθεια: ο ΟΤΕ διατήρησε πέρυσι σταθερές τις πωλήσεις του, αυξάνοντας τους πελάτες ευρυζωνικότητας και συνδρομητικής τηλεόρασης (παρά τις αρνητικές εξελίξεις με τη φορολογία στο πεδίο της τελευταίας), ενώ το EBITDA του ομίλου διαμορφώθηκε στο 32,4% και ο δανεισμός του μόλις στα 540 εκατομμύρια ευρώ – κι όλα αυτά παρά το γεγονός ότι τα τελευταία έξι χρόνια έχει επενδύσει περί τα 2 δισεκατομμύρια ευρώ για την ανάπτυξη δικτύων Νέας Γενιάς, περισσότερο από κάθε άλλη εταιρεία του κλάδου, ενώ για την τετραετία 2017-2020 έχει βάλει μπροστά ένα επενδυτικό πλάνο ύψους 1,5 δισ. ευρώ. Θα ήταν άδικος κανείς αν έφτιαχνε ένα top-5 των καλύτερων μάνατζερ στην Ελλάδα και δεν τοποθετούσε σε αυτό τον Μιχάλη Τσαμάζ. Αυτός είναι που πιστώνεται το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας του ΟΤΕ, και δεν είναι τυχαίο ότι είναι πλέον ο μακροβιότερος επικεφαλής του ΟΤΕ, που μάλιστα θα παραμείνει στο “τιμόνι” του Οργανισμού μέχρι και τον Ιούνιο του 2021, καθώς η θητεία του ανανεώθηκε από το διοικητικό συμβούλιο, το οποίο του δείχνει με τον τρόπο αυτόν την εμπιστοσύνη του. Άλλωστε, απομένει ακόμα δουλειά να γίνει, με τις προκλήσεις να είναι αρκετές τα επόμενα χρόνια – σημαντικότερη από αυτές είναι ο ψηφιακός μετασχηματισμός του ΟΤΕ, ώστε να διατηρήσει τον πρωταγωνιστικό του ρόλο σε αυτό που ο Μιχάλης Τσαμάζ αποκαλεί “τέταρτη βιομηχανική επανάσταση” και θα καθορίσει το ποιες χώρες και ποιες επιχειρήσεις θα περάσουν στην ψηφιακή εποχή του 21ου αιώνα και ποιες θα μείνουν πίσω. Και ποιος είναι ικανότερος για να οδηγήσει σε αυτήν την εποχή τον ΟΤΕ, αν όχι ο άνθρωπος που τον έφερε ως εδώ;