Τον Νίκο Παπαπέτρο προλόγισαν δυο επιφανείς προσωπικότητες της πόλης: ο καθηγητής Γιώργος Πετράκος, πρώην Πρύτανης του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας και καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Χωροταξίας Πολεοδομίας και Περιφερειακής Ανάπτυξης και ο πρώην Πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας και Κεντρικής Ελλάδας, Ευριπίδης Ευλογημένος. Ο κ. Πετράκος υπογράμμισε ότι, παρότι ο Βόλος είναι μια πόλη με φυσική ομορφιά και πλεονεκτήματα, το επίπεδο διαβίωσης των κατοίκων της είναι κάτω από το μέσο όρο. Η ποιότητα ζωής των πολιτών υποβαθμίζεται τόσο από τα χρόνια προβλήματα, όπως η έλλειψη υποδομών, η αέρια ρύπανση κλπ, αλλά και από διάφορες ζημιογόνους βλέψεις της νυν δημοτικής αρχής όπως η εγκατάσταση πλωτού σταθμού LNG. Ως εκ τούτου, χρειάζεται νέο παραγωγικό αφήγημα το οποίο θέλει και μπορεί να υλοποιήσει ο Νίκος Παπαπέτρος. Στο ίδιο ύφος κινήθηκε επίσης ο κ. Ευλογημένος μιλώντας για έναν νέο δήμαρχο ο οποίος θα μπορέσει να βγάλει την πόλη του Βόλου από το τέλμα “εργαζόμενος νυχθημερόν” Αυτός δεν μπορεί να είναι άλλος από τον Νίκο Παπαπέτρο. Επιπλέον, αναγνώσθηκε χαιρετισμός του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Βόλου Χρήστου Στρατηγόπουλου. Την εκδήλωση παρουσίασαν οι κυρίες Κίρκη Πατσιαντά και Μάρθα Κιουμουρτζίδου. Στην ομιλία του, ο Νίκος Παπαπέτρος μίλησε για μια πόλη που «πορεύεται χωρίς στόχους, χωρίς αναπτυξιακό προγραμματισμό, χωρίς οικιστικό σχεδιασμό, χωρίς πολιτιστική πρόταση. Ακολουθεί απλώς τις εξελίξεις, χωρίς καν να τις κατανοεί». Ενώ υπογράμμισε ότι: «αισθάνομαι το βάρος του εγχειρήματος που αναλαμβάνω. Κι αυτό, γιατί δεσμεύομαι: πρώτον, να κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου ώστε ν’ ανταποκριθώ στις προσδοκίες σας και δεύτερον, να μη διαψευστούν οι ελπίδες της νέας γενιάς». Σκληρή κριτική άσκησε ο υποψήφιος δήμαρχος Βόλου στη νυν δημοτική αρχή επισημαίνοντας ότι ο Βόλος «έμεινε τραγικά πίσω, επειδή κάποιοι επέλεξαν ένα μοντέλο ανάπτυξης του θεαθήναι, φιλικό μεν σε ανώνυμους ξένους ποδοσφαιρικούς επισκέπτες, αφιλόξενο δε για τους πολίτες». «Είμαστε εδώ για να ξεκινήσουμε τον διάλογο, καταθέτοντας τις προτάσεις μας για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη του τόπου μας καθώς και την ποιότητα ζωής μας», είπε στην αρχή της ομιλίας του ο Νίκος Παπαπέτρος θέτοντας εκτενώς τις προγραμματικές προτεραιότητες του δήμου: • Μία πόλη καθαρή, χωρίς ρύπους. • Μια πόλη με σοβαρή υποδομή δημόσιας υγείας. • Μία πράσινη πόλη. • Μια πόλη που ενισχύει την επιχειρηματική πρωτοβουλία και συμβάλλει στην καταπολέμηση της ανεργίας. • Μια πόλη με βιώσιμο οικονομικό πλάνο ανάπτυξης που επενδύει στην καινοτομία, τον τουρισμό, τις υπηρεσίες, τον πρωτογενή τομέα. • Μια πόλη με ισχυρό Πανεπιστήμιο ως οργανικό και ουσιώδες μέρος της. • Μια πόλη με βιώσιμη κινητικότητα, χωρίς κυκλοφοριακό. • Μια πόλη με ποιότητα ζωής και υπηρεσίες δίπλα στον πολίτη. • Μια πόλη με δημόσια ΔΕΥΑΜΒ που θα προσφέρει φθηνό το αγαθό του νερού. • Μια πόλη προσβάσιμη σε άτομα με αναπηρίες. • Μια πόλη που θα αξιοποιήσει τη δημοτική περιουσία σε όφελος των πολιτών. • Μια πόλη με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό στο επίκεντρο. • Μια πόλη που θα κοιτάζει τις γειτονιές της όχι μόνο το κέντρο της πόλης. • Μια πόλη με διαφάνεια και λογοδοσία. Καθαρές θέσεις για τα τρία κρίσιμα «επενδυτικά σχέδια» που αφορούν στο περιβάλλον είχε ο Νίκος Παπαπέτρος δηλώνοντας ξεκάθαρα αντίθετος στο ενδεχόμενο εγκατάστασης μονάδας επεξεργασίας στερεών αποβλήτων στον Βόλο με προσανατολισμό την παραγωγή καυσίμου (SRF) και λέγοντας συγκεκριμένα: «Δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε το Βόλο να γίνει η χωματερή της Ελλάδος». «Δεν θέλουμε να γίνει μονάδα αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου, πλωτή ή μη πλωτή», σημείωσε για την πλατφόρμα LNG και συμπλήρωσε: «δεν θέλουμε ακόμη τη δημιουργία κλιβάνου–καμίνου καύσης των υπολειμμάτων του βιολογικού καθαρισμού, της λυμματολάσπης δηλαδή». Ιδιαίτερα αιχμηρός ο Νίκος Παπαπέτρου για το μέλλον της ΔΕΥΑΜΒ: «Από θέση αρχής δεν συμφωνούμε με την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση των ΔΕΥΑ. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό –αυτό δεν αμφισβητείται–, αλλά δεν έχει κανένα νόημα η ιδιωτική διαχείρισή του, αφού δεν είναι ανταγωνιστικό προϊόν και δεν υπάρχουν άλλοι πάροχοι διάθεσης νερού. Το πού οδηγεί η άκριτη ιδιωτικοποίηση το είδαμε και πρόσφατα με τον ΟΣΕ», είπε βάζοντας στο κάδρο τις πρόσφατες «λύσεις» που πρότεινε ο Δήμος και η διοίκηση της ΔΕΥΑΜΒ. «Οι πόλεις που θα ξεχωρίσουν στο μέλλον θα είναι εκείνες που θα μπορέσουν να σταθούν ανταγωνιστικά στο νέο διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον. Δυστυχώς, σε αυτόν τον ανταγωνισμό, ο Βόλος τα τελευταία χρόνια χάνει καθημερινά έδαφος. Η προοπτική αυτή του Βόλου ανακόπηκε και αντιστράφηκε τα τελευταία χρόνια. Τα δικά μας έργα θα στοχεύουν στις υποδομές και στην ανάπτυξη της πόλης και όχι στη βιτρίνα αυτής», είπε ο υποψήφιος Δήμαρχος Βόλου σχετικά με την πόλη που οραματίζεται. Και κατέληξε λέγοντας: «Όταν έγινε γνωστή η προσπάθειά μας, το πρώτο που ακούγαμε απ’ όλους ήταν: «Πού πάτε να μπλέξετε μ’ αυτούς;». Το σίγουρο είναι ότι αυτοί θα μπλέξουν μ’ εμάς και όχι εμείς μ’ αυτούς. Και στο τέλος η πόλη θα ξεμπλέξει. Εγώ άκουσα το δικό σας κάλεσμα. Και ανταποκρίθηκα σ’ αυτό. Και δεσμεύομαι να τηρήσω την υπόσχεσή μου, ακούγοντας τις προτάσεις σας και ευρισκόμενος σε συνεχή διάλογο με εσάς και με όλους τους αρμόδιους φορείς που έχουν λόγο για την ανάδειξη της πόλης. Μαζί όλοι θα δημιουργήσουμε τη συμμαχία για την αλλαγή στον Βόλο. Και σ’ αυτόν τον αγώνα χρειάζονται όλοι, μπαρουτοκαπνισμένοι και άκαπνοι». Στην εκδήλωση παραβρέθηκαν εκατοντάδες δημότες του Βόλου μεταξύ των οποίων ο πρώην δήμαρχος Βόλου Πιτσιώρης Δημήτρης, ο πρώην δήμαρχος Βόλου Πάνος Σκοτινιώτης, ο πρώην δήμαρχος Πορταριάς Κοντορίζος Βασίλης, ο πρώην βουλευτής και πρώην δήμαρχος Ιωλκού Μουτσινάς Πάρις, ο αντιπρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου Βόλου Μπάμπης Ζάχος, οι βουλευτές Αλέξανδρος Μεϊκόπουλος και Κατερίνα Παπανάτσιου, οι υποψήφιοι βουλευτές Ματθαίος Δραμητινός, Μαρίνα Χρυσοβελώνη, Νίκος Τζούμας, Θάλεια Στάχτου, Απόστολος Καναβός, οι δημοτικοί σύμβουλοι Βόλου Θανάσης Ακρίβος, Λεωνίδας Μαυρογιάννης, Στέργιος Φάτσης, Ιάσονας Αποστολάκης, Ελένη Παπαθανασίου. Επίσης παραβρέθηκε ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Μαγνησίας Χρήστος Βενέτης και πολλοί άλλοι επιφανείς πολίτες του Βόλου. Ο Νίκος Παπαπέτρος ευχαρίστησε όσους βρέθηκαν κοντά του, μίλησε με αρκετούς από αυτούς στο περιθώριο της εκδήλωσης και ανανέωσε το ραντεβού με τους πολίτες στην παρουσίαση του συνδυασμού τους επόμενους μήνες.

  Ολόκληρη η ομιλία του Νίκου Παπαπέτρου:  Συμπολίτισσες, συμπολίτες, αγαπητοί προσκεκλημένοι, κυρίες και κύριοι, Σας ευχαριστώ θερμά που βρίσκεστε εδώ σήμερα στην πρώτη δημόσια ανακοίνωση της υποψηφιότητάς μου. Η παρουσία σας, παρά τον κίνδυνο της στοχοποίησής σας –συνήθης στην πόλη μας το τελευταίο διάστημα– δηλώνει την έκδηλη ανάγκη για άμεση αλλαγή της τωρινής κατάστασης. Και αποδεικνύει ότι η προσπάθειά μας έχει σοβαρές πιθανότητες επιτυχίας. Αισθάνομαι το βάρος του εγχειρήματος που αναλαμβάνω. Κι αυτό, γιατί δεσμεύομαι: πρώτον να κάνω ό,τι περνάει απ’ το χέρι μου ώστε ν’  ανταποκριθώ στις προσδοκίες σας και δεύτερον να μη διαψευστούν οι ελπίδες της νέας γενιάς. Της γενιάς αυτής της οποίας το μέλλον φαίνεται ζοφερό. Της γενιάς που εγκαταλείπει τον τόπο της προς αναζήτηση καλύτερων ευκαιριών και βιοτικού επιπέδου. Σ’ αυτή λοιπόν τη γενιά καταρχάς απευθυνόμαστε, λέγοντάς της: μαζί μπορούμε να βρούμε άλλες λύσεις. Καλύτερες λύσεις. Η πόλη μας πριν παραδοθεί στους βαρβάρους –που ίσως μερικοί την είδαν ως κάποια λύση– είχε (και έχει ακόμη) δυνατότητες προόδου και μάλιστα στηριζόμενη στις δικές της υποδομές. Δυστυχώς έμεινε τραγικά πίσω, επειδή κάποιοι επέλεξαν ένα μοντέλο ανάπτυξης του θεαθήναι, φιλικό μεν σε ανώνυμους ξένους ποδοσφαιρικούς επισκέπτες, αφιλόξενο δε για τους πολίτες. Ο Δήμος μας πορεύεται χωρίς στόχους, χωρίς αναπτυξιακό προγραμματισμό, χωρίς οικιστικό σχεδιασμό, χωρίς πολιτιστική πρόταση. Ακολουθεί απλώς τις εξελίξεις, χωρίς καν να τις κατανοεί. Οι «πειρατές» που με ρεσάλτο ανέβηκαν στο καράβι της πόλης –γερό σκαρί, που άλλοι πιο μπροστά είχαν φτιάξει– δεν ξέρουν να το καπετανεύουν παρά μόνο να μπαλώνουν, ίσως, τα ξάρτια του. Και επειδή βρήκαν αέρα στα πανιά τους, το ταξιδεύουν χωρίς πυξίδα, πότε από δω και πότε από κει. Ξεκίνησαν για το Μονακό, το μυαλό τους το είχαν στο Παλέρμο, αλλά μάλλον έχουν αράξει στα νερά του Τσιουγκριά. Το μόνο πάντως που ξέρουν καλά να κάνουν, ως γνήσιοι κουρσάροι, είναι οι δολοφονίες… χαρακτήρων, στις οποίες έχουν επιδοθεί όλα αυτά τα χρόνια με ιδιαίτερη ζέση. Είμαστε εδώ για να ξεκινήσουμε τον διάλογο, καταθέτοντας τις προτάσεις μας για τον σχεδιασμό και την ανάπτυξη του τόπου μας καθώς και την ποιότητα ζωής μας. Αυτή είναι συνυφασμένη με μία πόλη καθαρή, χωρίς ρύπους. Κάθε είδους ρύπους, αέριους, στερεούς, υδάτινους κλπ.  Η απαίτηση αυτή είναι αδιαπραγμάτευτη για μας. Πριν σας πούμε γι’ αυτά που πρέπει να γίνουν στην πόλη, ξεκαθαρίζουμε τη θέση μας γι’ αυτά που θα καταβάλουμε κάθε προσπάθεια να μη γίνουν. Γιατί είναι ιδιαιτέρως σημαντικό να αποτρέψουμε επιλογές και εγκαταστάσεις, που στη συνέχεια θα είναι πολύ δύσκολο ν’ απομακρύνουμε. * Μονάδα επεξεργασίας στερεών αποβλήτων στο Βόλο με προσανατολισμό την παραγωγή καυσίμου (SRF) ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ να γίνει. Όχι επειδή έχουμε εμμονή μ’ αυτήν την επιλογή διαχείρισης αποβλήτων, αλλά, απλούστατα, γιατί τέτοια μονάδα για να λειτουργήσει είναι αναγκαίο να τροφοδοτείται και με απόβλητα άλλων πόλεων, καθόσον αυτά της περιοχής της Μαγνησίας δεν επαρκούν για τη δημιουργία προϊόντος ενέργειας ικανού για να συντηρήσει τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Περαιτέρω, τέτοιου είδους λύσεις που επιλέγονται σε άλλες Ευρωπαϊκές πόλεις έχουν ως βάση διαχείρισης αποβλήτων το υπόλειμμα απορριμμάτων που έχει προκύψει από μία διαδικασία προηγούμενης ανακύκλωσης, ώστε να καταλήγει προς περαιτέρω επεξεργασία ένα ποσοστό 10% των αρχικών αποβλήτων, του οποίου η ρυπογόνος επιβάρυνσή του είναι ελάχιστη. Δεν θεωρούμε ότι η υπάρχουσα λύση της (υγειονομικής) ταφής των απορριμμάτων είναι η βέλτιστη, αλλά μπορεί να προκύψει άλλου είδους διαχείριση, μέσα από διαδικασίες ανακύκλωσης και κυκλικής οικονομίας. Δεν μπορούμε ν’ αφήσουμε το Βόλο να γίνει η χωματερή της Ελλάδος. Δεν θέλουμε να γίνει μονάδα αεριοποίησης υγροποιημένου φυσικού αερίου, πλωτή ή μη πλωτή. Και αυτό γιατί υπάρχουν σοβαροί κίνδυνοι ρύπανσης του κλειστού κόλπου του Παγασητικού, πλέον της πιθανότητας αλλοίωσης του φυσικού περιβάλλοντος. Τα δε υποτιθέμενα οφέλη θα είναι ασήμαντα, αφού οι θέσεις εργασίες ελάχιστα θ’ αυξηθούν, αλλά αντιθέτως οι συνέπειες θα είναι τεράστιες για τον τουρισμό, που θα υποβαθμιστεί δραματικά. Δεν θέλουμε ακόμη τη δημιουργία κλιβάνου – καμίνου καύσης των υπολειμμάτων του βιολογικού καθαρισμού, της λυμματολάσπης δηλαδή. Υπάρχει δυνατότητα, με απλούστατη επεξεργασία, αυτήν της ηλιακής ξήρανσης, να μετατραπούν είτε σε λίπασμα, είτε σε υλικό που δεν επιφέρει βλάβη στο περιβάλλον. Εάν στην πόλη καίει ένα καμίνι στο βιολογικό, ένα άλλο στη μονάδα επεξεργασίας στερεών αποβλήτων, ένα άλλο στην ΑΓΕΤ και τέλος η θαλάσσια ζώνη καταλαμβάνεται από τεράστια πλοία μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου, τότε μία επιλογή υπάρχει: να καεί και η ίδια. Διαφορετικά η υγεία μας ως κατοίκων αυτού του τόπου είναι σε τεράστιο κίνδυνο… και πρέπει να προστατευτεί. * Έτσι, μας ενδιαφέρουν ιδιαίτερα και οι παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας και κυρίως δημόσιας υγείας. Και τούτο, παρά το ότι η σχετική αρμοδιότητα και ευθύνη αφορά στην Κεντρική Διοίκηση. Η προσπάθεια ενίσχυσης του Νοσοκομείου του Βόλου μπορεί και πρέπει να ενταχθεί στους στόχους του Δήμου. Στην περίοδο του COVID, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των ιατρών του, ο Βόλος είχε την τραγική πρωτιά σε αριθμούς θανάτων (ποσοστιαία). Αυτό έχει σχέση με την υποστελέχωση του Νοσοκομείου και με τη γενικότερη κατεύθυνση απαξίωσης της δημόσιας υγείας. Με πίεση της δημοτικής αρχής η συγκεκριμένη Β΄θμια μονάδα υγείας θα μπορούσε να έχει αναβαθμιστεί, αξιοποιώντας και τους πόρους της. Υπήρξαν, δυστυχώς όμως περιπτώσεις εμπλοκής του Δήμου στη διαχείριση της περιουσίας του Νοσοκομείου κατά τρόπο που κατέτεινε στη διάρρηξη κάθε δυνατότητας συνεργασίας (βλ. ξενοδοχείο της Γαλλίας στη συμβολή των οδών Ιάσονος και Ιωλκού). * Η πόλη μας θέλουμε να είναι μία πράσινη πόλη. Που δεν χρειάζεται μόνο λουλουδάκια στην είσοδό της –καλά είναι και αυτά– αλλά επέκταση των πλατειών και των δημόσιων χώρων, και όχι αποχαρακτηρισμούς τους. Το επιχείρημα ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα χρήματα –τελείως αντιφατικό με την εικόνα της ορθής διαχείρισης που παρουσιάζεται– έχει και τον αντίλογό του. Πως χρηματοδοτούνται εκδηλώσεις χωρίς κανένα περιβαλλοντολογικό αποτύπωμα, όπως είναι οι χριστουγεννιάτικες κλπ. Αν κοιτάξουμε την πόλη μας από ψηλά, από τη Γορίτσα, τη Μακρυνίτσα, τον Προφήτη Ηλία, τα Πευκάκια, θα διαπιστώσουμε δυστυχώς ότι το πράσινο είναι περιαστικό και ο μόνος αστικός πνεύμονας είναι το παλαιό κοιμητήριο στη Ν. Ιωνία και ο χώρος του πρώην ελικοδρομίου, που και αυτός όμως, δυστυχώς, διακόπτεται στη συνέχεια, από την ύπαρξη του στρατοπέδου που τέμνει την οικιστική ενότητα της Ν. Ιωνίας, ενώ η εγκατάλειψη του Πεδίου του Άρεως προκαλεί μόνο θλίψη. Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θεωρεί ότι η ελάχιστη αναλογία πρασίνου στις πόλεις ανά κάτοικο δεν μπορεί να είναι κάτω από τα 9 m²/κάτοικο. Η Μελέτη του Γ.Π.Σ. Βόλου, με υπολογισμό τα 5,5 τ.μ./ κάτοικο, συμπέρανε ότι το πολεοδομικό συγκρότημα  έχει έλλειμμα πρασίνου 360 στρέμματα περίπου. Πότε θα συζητήσουμε γι’ αυτά θέματα στην πόλη; Άλλες πόλεις ενισχύουν θεαματικά το αστικό πράσινο, προωθούν τα πάρκα τσέπης (pocket parks), θωρακίζονται στην κλιματική αλλαγή και εμείς τα ήδη ελάχιστα δέντρα στα πεζοδρόμια τα κουτσουρεύουμε. Τον ιστό και τη συνέχεια της πόλης αποκόπτει επίσης, και μάλιστα στο πιο όμορφο παραθαλάσσιο τμήμα της, η ήδη εγκαταστημένη γνωστή βιομηχανία που εξακολουθεί να λειτουργεί εντός του αστικού (πλέον) περιβάλλοντός της. Δεν προτείνουμε μαγικές λύσεις – εξάλλου δεν είμαστε πολιτικοί ταχυδακτυλουργοί νυχτερινών κέντρων–, αλλά αρκούν, και με το παραπάνω, αυτά που η ίδια η πόλη, σκεφτόμενη το μέλλον της, έχει αποφασίσει και μάλιστα ομοφώνως. Την εφαρμογή δηλαδή του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου, το οποίο έχει εγκριθεί στην ολότητά του και από την σημερινή δημοτική αρχή ήδη από το έτος 2016. Αυτό προβλέπει σταδιακά την μεταφορά του στρατοπέδου απ’ το κέντρο της Ν. Ιωνίας σε άλλη δημοτική ενότητα (για παράδειγμα της Ν. Αγχιάλου) και τη χρήση του χώρου αυτού ως πρασίνου και λοιπών δραστηριοτήτων. Επίσης προβλέπεται η σταδιακή μετεγκατάσταση της τσιμεντοβιομηχανίας εκτός του αστικού ιστού της πόλης. Τα όποια προβλήματα, πρόσκαιρα, σε κάθε περίπτωση, προκληθούν είτε στους επιχειρηματίες, είτε και εν μέρει στους εργαζόμενους της πόλης, θα είναι ήσσονος σημασίας και θ’ αντισταθμιστούν απ’ τα πολύ αξιολογότερα οφέλη που θα προκύψουν για την πόλη. Και αυτά θα είναι η ενότητα και η συνέχεια της πόλης, οι περισσότεροι χώροι πρασίνου και η ανάπτυξη άλλων δραστηριοτήτων σχετικών με την τουριστική αξιοποίηση. Ο Δήμος πάντως θα πρέπει να είναι δεκτικός για περαιτέρω συζητήσεις αντισταθμιστικών ωφελημάτων, σε συνεργασία με φορείς της κεντρικής εξουσίας. Και τονίζεται ιδιαιτέρως ότι ουδείς –και πολύ περισσότερο εμείς– θέτει θέμα παύσης δραστηριότητας επιχειρήσεων. Μόνο προγραμματισμένη, σταδιακή και σε βάθος χρόνου μετεγκατάσταση. * Η ενίσχυση της επιχειρηματικής πρωτοβουλίας, που αποτελεί στόχο μας, είναι αυτή που δίνει ζωή στην πόλη. Και τελικά που αντιμετωπίζει το πρόβλημα της ανεργίας, που πλήττει κυρίως τους νέους και τους αναγκάζει να φεύγουν μακριά. Ο Βόλος έζησε εποχές μεγαλείων στη βιομηχανική δραστηριότητα, η οποία συνεισέφερε τα μέγιστα στην ανάπτυξη του τόπου στις περασμένες δεκαετίες. Μπορεί και τώρα η βιομηχανία να συμβάλει στην οικονομική πρόοδο της πόλης, αλλά ελάχιστα σε σχέση με το παρελθόν. Και κυρίως σε τομείς που υπάρχει ακόμη ενεργή δραστηριότητα, όπως π.χ. της μεταλλοβιομηχανίας ή της δευτερογενούς αγροτικής δραστηριότητας και τυποποίησης τροφίμων. Ο Βόλος με τα πολλά μηχανουργεία του παρελθόντος δεν έχει νόημα να παραγάγει πλέον μηχανές σε μαζική κλίμακα, μπορεί όμως να τις σχεδιάσει, να τις προγραμματίσει υπολογιστικά, να κατασκευάσει εξελιγμένα τμήματα αμυντικής βιομηχανίας κ.ο.κ, δραστηριότητες τις οποίες, ούτως ή άλλως, πρωτοπόρες επιχειρήσεις της περιοχής μας ασκούν. Η τέταρτη βιομηχανική επανάσταση είναι κατά βάση ψηφιακή και σ’ αυτήν οφείλει να προσανατολιστεί η πόλη, μετασχηματιζόμενη και αποκτώντας εντελώς νέο, πρωταγωνιστικό αναπτυξιακό ρόλο. Η πόλη μας έχει μέλλον και μπορεί να εξελιχθεί, εκμεταλλευόμενη τις δυνατότητες έρευνας σε καινοτόμες δραστηριότητες, όπως ακριβώς έκανε και στο παρελθόν. Η οικονομική ανάπτυξη θα στηρίζεται κυρίως στην παροχή υπηρεσιών (όχι μόνο εστίασης) και κυρίως ψηφιακών (σχεδίασης και εφαρμογών), παραγωγής λογισμικού, κυβερνοασφάλειας, προγραμματισμού κλπ. Σε συνεργασία με το Πανεπιστήμιο, το τρίτο μεγαλύτερο στην Ελλάδα, και με σχολές αιχμής στον τομέα της τεχνολογίας έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει ερευνητικά κέντρα – ινστιτούτα, κοιτίδες έρευνας και σχεδιασμού, οι οποίες με τη σειρά τους θα θέσουν τις προϋποθέσεις για ανάπτυξη πρωτοπόρων και ανταγωνιστικών επιχειρήσεων. Σ’ αυτόν τον τομέα η συνεισφορά του Δήμου μπορεί να είναι καθοριστική, είτε με επιχειρηματικές συμπράξεις (ΣΔΙΤ, συμμετοχή ακόμη και του ίδιου στα επενδυτικά προγράμματα) είτε με παραχώρηση εγκαταλελειμμένων δημοτικών χώρων για ανάλογη αξιοποίηση. Το Πανεπιστήμιο είναι σήμερα ο μεγαλύτερος (μαζί με το Δήμο) εργοδότης της πόλης μας και μάλιστα στο πρωτοποριακό επίπεδο της έρευνας. Θα αγωνιστούμε με όλες μας τις δυνάμεις για την περαιτέρω ανάπτυξη του Πανεπιστημίου στην πόλη μας. * Ο Βόλος, εκτός από πόλη των άλλων, των επισκεπτών-τουριστών, είναι ο δικός μας τόπος. Και εμείς, που ζούμε εδώ, διεκδικούμε τη ζωή που μας αξίζει. Για να έχουμε όμως ποιότητα ζωής παλεύουμε για μία πόλη πιο φιλική στους κατοίκους της. Έτσι, στοχεύουμε στη λύση του κυκλοφοριακού προβλήματος, ούτως ώστε η κινητικότητα των πολιτών στην πόλη και βιώσιμη να είναι και ασφαλής. Λύσεις υπάρχουν και δεν είναι προϊόν επιστημονικής φαντασίας. Απλώς, είτε δεν θέλησε, η σημερινή δημοτική αρχή, είτε δεν μπόρεσε. Το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Η πόλη οφείλει να επιστρέψει στις βασικές αρχές της βιώσιμης κινητικότητας και να μην παρεκκλίνει. Η μετατροπή οδών σε ήπιας κυκλοφορίας, οι πεζοδρομήσεις, η προώθηση των Μ.Μ.Μ, του ποδηλάτου, η αποτροπή της χρήσης αυτοκινήτου στο κέντρο, η απρόσκοπτη χρήση των κοινόχρηστων χώρων, πρέπει να αποτελούν τις προτεραιότητες μας. Πρέπει επιτέλους να καταφέρουμε να έχουμε πεζοδρόμους και ελεύθερα πεζοδρόμια για να μπορούν να κυκλοφορούν οι ΑΜΕΑ, οι μητέρες με τα καροτσάκια, οι ηλικιωμένοι. Ειδικά τα ΑΜΕΑ θα πρέπει να έχουν και πρόσβαση σε όλους τους δημόσιους χώρους, για να μπορούν να συμμετέχουν στην κοινωνική ζωή. Και μάλιστα με ασφάλεια. * Η ασφάλεια, οδική και όχι μόνο, δεν αφορά μόνο στους δρόμους που εμπίπτουν στο ρυθμιστικό πεδίο του Δήμου, αλλά και σ’ αυτόν της Κεντρικής διοίκησης (Περιφέρειας κλπ). Και αναφέρομαι στον Περιφερειακό, στους δρόμους σύνδεσης με τις περιφερειακές ενότητες του Δήμου, όπως Πορταριάς, Μακρινίτσας κλπ. Στους οδικούς αυτούς άξονες μέχρι τώρα έχουν συμβεί πολλά ατυχήματα, τα οποία, με διαφορετικές παρεμβάσεις, θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί. Και οι παρεμβάσεις αυτές (οι κόμβοι δεν είναι η μοναδική λύση) έχουν σχέση όχι μόνο με τη ρύθμιση της κυκλοφορίας, αλλά κυρίως με την ασφάλεια αυτής (ανισόπεδες διασταυρώσεις, λακκούβες, αποκαταστάσεις κλπ). Η ποιότητα ζωής εξαρτάται και από την ποιότητα των παρεχομένων υπηρεσιών στους δημότες. Θα πρέπει να εξυπηρετούνται άμεσα και ταχύτατα. Η ηλεκτρονική διασύνδεση όλων των υπηρεσιών του Δήμου είναι απολύτως απαραίτητη, όπως επίσης και η επιλογή έξυπνων λύσεων. Τα καθημερινά ζητήματα των πολιτών μπορούν ν’ αντιμετωπίζονται σε επίπεδο χρήσης κινητού τηλεφώνου. Ο Βόλος έχασε την ευκαιρία να ενταχθεί στις έξυπνες πόλεις, επειδή, κατά την άποψη της σημερινής δημοτικής αρχής, η εξυπνάδα αποκτάται στο πεζοδρόμιο. * Μία από τις πιο σημαντικές υπηρεσίες είναι αυτή που έχει σχέση με το νερό της πόλης.  Από θέση αρχής δεν συμφωνούμε με την επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση των ΔΕΥΑ. Το νερό είναι δημόσιο αγαθό –αυτό δεν αμφισβητείται–, αλλά δεν έχει κανένα νόημα η ιδιωτική διαχείρισή του, αφού δεν είναι ανταγωνιστικό προϊόν και δεν υπάρχουν άλλοι πάροχοι διάθεσης νερού. Το πού οδηγεί η άκριτη ιδιωτικοποίηση το είδαμε και πρόσφατα με τον ΟΣΕ. Η ποιότητα του νερού δεν είναι καλή, με αποτέλεσμα να επιλέγεται το εμφιαλωμένο από το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού. Ο Δήμος δεν έχει εκμεταλλευτεί τις δυνατότητες απ’ τις υπάρχουσες πηγές του Πηλίου. Σημαντικό πρόβλημα αποτελεί και το κόστος του νερού. Το οποίο έχει σχέση και με τη διαχείριση των οικονομικών της ΔΕΥΑΜΒ. Είναι γεγονός ότι οι υποχρεώσεις της συγκεκριμένης δημοτικής επιχείρησης, από κάκιστες επιλογές –βλ. περίπτωση ΕΡΓΗΛ– έχει αυξηθεί δραματικά. Επίσης, το κόστος ενέργειας της ΔΕΥΑΜΒ είναι ιδιαίτερα υψηλό και λόγω της πολιτικής κυβέρνησης, αλλά και διότι ο Δήμος είτε δεν διεκδίκησε, σε συνεργασία με άλλους δήμους, καλύτερους όρους παροχής ενέργειας, είτε δεν ήταν στις προτεραιότητές του, είτε, το κυριότερο, δεν επέλεξε άλλες δυνατότητες ενεργειακής υποστήριξης μέσα από εναλλακτικές λύσεις. Στους στόχους μας είναι οι υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις του Δήμου να εξυπηρετούνται ενεργειακά από εναλλακτικές πηγές ενέργειας, όπως π.χ. φωτοβολταϊκά, βιοκαύσιμα κλπ.  Η ΔΕΥΑΜΒ έχει έτοιμη μελέτη για υδροηλεκτρικό, αλλά δεν είναι στις προτεραιότητες. * Η διαχείριση της δημοτικής περιουσίας, η οποία αφορά σε αστικές, ημιαστικές αλλά και δασικές εκτάσεις, αν αντιμετωπισθεί σωστά θα έχει ως αποτέλεσμα την απόκτηση πόρων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν γι’ αναπτυξιακές δραστηριότητες. Ο Δήμος Βόλου έχει τεράστια ανεκμετάλλευτη περιουσία, αστική και αγροτική, χωρίς μέχρι σήμερα να έχουν γίνει σοβαρή εκμετάλλευσή της. Καταγράφεται το εγκαταλελειμμένο δημαρχείο του τ. Δήμου Ιωλκού, άλλα κτίρια στο κέντρο της πόλης (κτίριο Μεφσούτ στην Πολυμέρη κλπ). Αντ’ αυτού επιλέγεται η αξιοποίηση συγκεκριμένων ακινήτων, κυρίως της παραλιακής ζώνης. Υφίστανται όμως σοβαρές αμφιβολίες για το κατά πόσο η διαχείριση έγινε με τον προσφορότερο προς το συμφέρον του Δήμου τρόπο. Και βεβαίως η χρήση των δημοτικών κτιρίων αποδεικνύει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται η σημερινή δημοτική αρχή της αξιοποίηση της δημοτικής περιουσίας. Οι ξενώνες του Δήμου χρησιμοποιούνται για φιλοξενία ποδοσφαιριστών συγκεκριμένης ποδοσφαιρικής ομάδας, όπως επίσης και οι εγκαταστάσεις του Πανθεσσαλικού Σταδίου. Η σημερινή δημοτική αρχή χρησιμοποιεί τους δημοτικούς χώρους ανά περίπτωση. Πέρυσι δεν δόθηκε χώρος για συναυλία, η οποία έγινε τελικά στο Πανεπιστήμιο, με την ψευδή δικαιολογία ότι υπήρχαν λόγοι συντήρησης. Ούτε λόγος βέβαια να γίνεται για κλασικό αθλητισμό, σε μία πόλη που ανέδειξε πλήθος Πρωταθλητών και Ολυμπιονικών. * Σε τελείως δεύτερη μοίρα όμως έχει περιέλθει ο πολιτισμός της πόλης, που για μας αποτελεί σημαντική προτεραιότητα. Ο πολιτισμός συνδέεται με την παιδεία, αλλά και με τις τέχνες και τα γράμματα. Στη διάρκεια αυτών των εννέα χρόνων δεν κατασκευάστηκε ούτε ένα σχολείο και τα περισσότερα είναι ασυντήρητα. Είναι αδιανόητο ότι το έτος 2023, τα παιδιά μας, οι μαθητές μας κάνουν μάθημα σε κοντέινερ.  Οι σχέσεις της Δημοτικής αρχής με το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας είναι οι χειρότερες δυνατές και οι δικαστικές αμφισβητήσεις εξακολουθούν να είναι σε εκκρεμότητα. Αντί της συμπόρευσης του Δήμου με το Πανεπιστήμιο, επιλέχθηκε η αντιπαράθεση, με κίνδυνο ακόμη και να απαξιωθεί ένας θεσμός που η συμβολή του στην πόλη θα μπορούσε να είναι τεράστια. Η πολιτιστική παράδοση της πόλης, στην οποία θα έπρεπε να έχει δοθεί ιδιαίτερη σημασία, ανατρέχει, όπως αναφέραμε, στους προϊστορικούς χρόνους, στον μύθο του Ιάσονα και της Αργούς. Καταγράφεται αποσπασματικά η παραγνώριση του σημαντικού συμπολίτη μας Βαγγέλη Παπαθανασίου, προσφάτως αποβιώσαντος, καθώς και η αδιαφορία για την καλλιτεχνική συνεισφορά άλλων ιδρυμάτων, όπως του «Πορφυρογένειου» ή της Συμφωνικής Ορχήστρας του Βόλου, του Δημοτικού Θεάτρου κλπ. Είμαστε η πόλη που κατά το τελευταίο έτος (σε αντίθεση με τα προηγούμενα 25 χρόνια) δεν έγινε καμία παράσταση από το ΔΗΠΕΘΕ Βόλου. * Μέρος του πολιτισμού αποτελεί και ο αθλητισμός. Όχι μόνο δεν έχουν επεκταθεί οι αθλητικές εγκαταστάσεις, αλλά και οι υπάρχουσες είτε χρησιμοποιούνται για άλλους λόγους, είτε παραμένουν ασυντήρητες (βλ. γήπεδο Μελισσατίκων, Ανωμαλιάς, Τούμπας, ΕΑΚ κ.ά). Χαρακτηριστικό παράδειγμα το εκθεσιακό κέντρο Βόλου, που αντί να χρησιμοποιείται για αθλητικές δραστηριότητες χρησιμοποιείται για μουσικές παραστάσεις που θα ταίριαζαν σε νυχτερινά κέντρα της Αθήνας. * Ο δήμος μας δεν είναι μόνο το κέντρο του Βόλου και η είσοδός του, αλλά και οι γειτονιές του και οι δημοτικές ενότητες. Εκεί όπου τα σκουπίδια περισσεύουν, οι δρόμοι είναι εγκαταλελειμμένοι και οι συντηρήσεις ανύπαρκτες. Δεν υπάρχουν προνομιακές και μη περιοχές. Αυτές δηλαδή του θεάματος και αυτές της δουλειάς και της διαβίωσης! Αν και βεβαίως, στο σύνολο των περιοχών του Δήμου τα αδέσποτα ζώα στην πόλη περιφέρονται ανεξέλεγκτα και αποτελούν πραγματικό κίνδυνο για την πόλη μας. Κίνδυνο για τους πολίτες και κίνδυνο για τα ίδια (από την εγκατάλειψή τους και τις συνθήκες διαβίωσής τους). * Θέλω ακόμη ν’ αναφερθώ σε ζητήματα ιδιαιτέρως σημαντικά, πλην όμως τελείως αδιάφορα για τη δημοτική αρχή τα τελευταία χρόνια. Το ζήτημα της διαφάνειας, καθώς και το ζήτημα της λειτουργίας των θεσμών και της Δημοκρατίας. Η διαφάνεια οριοθετεί τη διαφορά απ’ τη διαπλοκή. Και η διαπλοκή προσδιορίζεται απ’ την σύμπτωση στο ίδιο πρόσωπο της ιδιότητας του επιχειρηματία και του πολιτικού. Εάν στο Δήμο μας βλέπετε κάποιους να έχουν πολιτική-δημοτική εξουσία και ταυτόχρονα να συναλλάσσονται οι ίδιοι επιχειρηματικά με το Δήμο, βεβαίως τότε και εγείρονται σχετικές υπόνοιες. Δεν αποδίδουμε στον εαυτό μας προκαταβολικά ιδιότητα τιμητή. Εάν όμως υπάρχουν ενδείξεις για παρατυπίες –μιας και κανένας δεν έχει λογοδοτήσει ποτέ και για τίποτα– τότε θα ζητήσουμε την παρέμβαση όλων των ελεγκτικών αρχών και όχι μόνο των δικαστικών. Σε σχέση με τη λειτουργία των θεσμών στο Βόλο, οι εικόνες από τις συνεδριάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου είναι τουλάχιστον τραγελαφικές. Εισέρχονται υβριστές ενδεδυμένοι ως φαντάροι, χλευάζονται οι παριστάμενοι πολίτες, χαρακτηρίζονται πολίτες κοπρίτες ή άπλυτοι, δεν εισάγονται θέματα για συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο με διάφορες αστείες δικαιολογίες κοκ. Και όλα αυτά υπό τα όμματα των δημοτικών συμβούλων της πλειοψηφίας και τα χειροκροτήματά τους. Γίνεται αντιληπτό ότι η Δημοκρατία στην πόλη μας βρίσκεται υπό διωγμό! Όλοι όσοι εκφράζουν διαφορετική άποψη διώκονται και προπηλακίζονται, ιδίως μάλιστα όταν εκπροσωπούν εργαζομένους. Τρανό παράδειγμα οι συνδικαλιστές και πιο χαρακτηριστική περίπτωση η ίδια η πρόεδρος των δημοτικών υπαλλήλων Βόλου.   * Συμπολίτισσες και Συμπολίτες, Σας λένε ψέματα. Και μάλιστα συνεχώς. Σας λένε ψέματα για τα έργα. Ας σταματήσει κάποτε αυτός ο μύθος της δημοτικής αρχής των έργων. Χωρίς να μηδενίζουμε αυτά που έγιναν –που καλώς έγιναν– σε όλες τις πόλεις θα γίνονταν, αφού υπάρχουν οι πόροι του ΕΣΠΑ και τώρα του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας. Σε έρευνα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Ιανουάριος 2014 – Ευαγγελία Ψαθά), καταγράφονταν τότε ότι ο Βόλος καταλάμβανε την πρώτη θέση στην «Ποιότητα Αστικής Ζωής» (ΠAZ) μεταξύ επτά (7) πόλεων μεσαίου μεγέθους της χώρας που αξιολογήθηκαν (Βόλος, Πάτρα, Ηράκλειο, Λάρισα, Ιωάννινα, Καβάλα και Καλαμάτα). Μπορούμε να πούμε και σήμερα το ίδιο; Οι πόλεις, ωστόσο, που θα ξεχωρίσουν στο μέλλον θα είναι εκείνες που θα μπορέσουν να σταθούν ανταγωνιστικά στο νέο διεθνές και ευρωπαϊκό περιβάλλον. Δυστυχώς, σε αυτόν τον ανταγωνισμό, ο Βόλος τα τελευταία χρόνια χάνει καθημερινά έδαφος. Η προοπτική αυτή του Βόλου ανακόπηκε και αντιστράφηκε τα τελευταία χρόνια. Τα δικά μας έργα θα στοχεύουν στις υποδομές και στην ανάπτυξη της πόλης και όχι στη βιτρίνα αυτής. Στη σύνδεση του Βόλου με τις γειτονικές πόλεις, αλλά και το κέντρο της χώρας. Η ηλεκτροκίνηση της σιδηροδρομικής γραμμής Βόλου-Λάρισας, η διεκδίκηση της κατάργησης των διοδίων στη σύνδεση με τη γειτονική πόλη, η ανάδειξη της στρατηγικής σημασίας του πολιτικού αεροδρομίου της Ν. Αγχιάλου, η καλύτερη οδική σύνδεση μ’ αυτό και τέλος η εκμετάλλευση των δυνατοτήτων του λιμανιού. Του οποίου ο χαρακτήρας θα πρέπει να είναι κυρίως επιβατικός-τουριστικός και όχι εμπορικός. Σας έλεγαν, ψέματα πάλι, πριν κάποιους μήνες ότι παλεύουν για να ικανοποιήσουν το χρόνιο αίτημα παραχώρησης της χερσαίας ζώνης λιμένος. Ήδη είχε δημοσιευτεί κάποιους μήνες πριν στο ΦΕΚ η οριοθέτησή της, με υπογεγραμμένα τα τοπογραφικά απ’ όλες τις υπηρεσίες του Δήμου. Σας έλεγαν ότι ο κος Πλακιωτάκης θα παραχωρήσει την εκμετάλλευση της ζώνης αυτής στο Δήμο. Με γνωμοδότηση, μίας εβδομάδας πριν, τον «αδειάζει κανονικά».   Σας λένε ότι απ’ την οικονομική διαχείριση του Δήμου έχει προκύψει πλεόνασμα. Απλή σύγκριση του τελευταίου ισολογισμού του Δήμου, πριν αναλάβει η σημερινή δημοτική αρχή, και του τωρινού αποδεικνύει την πραγματικότητα. Σας βάφτισαν τις πωλήσεις σε ιδρύματα (βλ. Κιβωτός του Κόσμου) ως δωρεές. Στη συνέχεια, ισχυρίστηκαν ότι έγινε πώληση με χαμηλό τίμημα. Και όταν αποκαλύφθηκε πως ήταν περίπου το διπλάσιο της αντικειμενικής αξίας, είπαν ότι αφορούσε στα ντουλάπια του ιδρύματος. Σας λένε ότι δεν μπορεί το Δημοτικό Συμβούλιο να συζητήσει για το θέμα του LNG. Ο Δήμος Αλμυρού το συζήτησε, ο Δήμος Ν. Πηλίου το ίδιο και, μεθαύριο 2 Απριλίου, συζητάει αντίστοιχο θέμα ο Δήμος Χαϊδαρίου, με ομόφωνη θέση όλων των δημοτικών παρατάξεων. Τα ψέματα ακόμη μέχρι αύριο (πρωταπριλιά) . Μετά τελειώνουν. * Μία σκιά, ένα πέπλο απογοήτευσης έχει σκεπάσει την πόλη. Ένα φάντασμα όμως πλανιέται πάνω απ’ αυτήν. Το φάντασμα της συμμαχίας μας απέναντι στο φόβο. Λέμε μπράβο στους πολίτες που τολμούν και μας ακούν. Και αυτοί με τη σειρά τους θα πουν ένα ηχηρό όχι στους «μπράβους» της πόλης. Όταν έγινε γνωστή η προσπάθειά μας το πρώτο που ακούγαμε απ’ όλους ήταν: Πού πάτε να μπλέξετε μ’ αυτούς; Και εννοούσαν με τη λέξη «αυτούς» αυτό που όλοι εννοείτε, αλλά κανένας δεν τολμάει να πει σ’ αυτήν την πόλη. Το σίγουρο είναι ότι αυτοί θα μπλέξουν μ’ εμάς και όχι εμείς μ’ αυτούς. Και στο τέλος η πόλη θα ξεμπλέξει. * Σας ευχαριστώ και πάλι που δεχθήκατε την πρόσκλησή μου και ήρθατε εδώ. Στην ουσία όμως, εγώ άκουσα το δικό σας κάλεσμα. Και ανταποκρίθηκα σ’ αυτό. Και δεσμεύομαι να τηρήσω την υπόσχεσή μου, ακούγοντας τις προτάσεις σας και ευρισκόμενος σε συνεχή διάλογο με εσάς και με όλους τους αρμόδιους φορείς που έχουν λόγο για την ανάδειξη της πόλης, όπως Επιμελητήριο, Σύνδεσμο Βιομηχάνων, Εργατικό Κέντρο κλπ. Μαζί όλοι θα δημιουργήσουμε τη συμμαχία για την αλλαγή στο Βόλο. Και σ’ αυτόν τον αγώνα χρειάζονται όλοι, μπαρουτοκαπνισμένοι και άκαπνοι.  * Τελικά: Γιατί εμείς ; Γιατί μπορούμε καλύτερα. Γιατί είμαστε καλύτεροι. Γιατί μπορούμε να παραδώσουμε έναν καλύτερο Βόλο. Αυτόν που δανειστήκαμε απ’ τα παιδιά μας και έχουμε χρέος να τους τον επιστρέψουμε καλύτερο.  Το όραμά μας για την πόλη: ήδη το αναφέραμε. Αλλά αυτό θα το δώσει η νέα γενιά, που μας χλευάζει γι’ αυτό που πετύχαμε !  Εάν καταφέρουμε να τους πείσουμε ότι το μέλλον τους βρίσκεται στο άνοιγμα της πύλης της γνώσης, στο άνοιγμα των θυρών του κόσμου και αφήσουν σε άλλους την αίγλη της φύλαξης των εισόδων νυχτερινών κέντρων, τότε οι ορίζοντες της πόλης θα είναι ανοικτοί! ΔΕΙΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ