Ημέρα μνήμης σημαντικότατη σήμερα, ημέρα μνήμης των αγώνων των γυναικών ανά τους αιώνες, για την κατάκτηση των αυτονόητων δικαιωμάτων τους-μας. Η παγκόσμια αυτή μέρα, που γιορτάζεται κάθε χρόνο σαν σήμερα στις 08 Μαρτίου, αποτελεί μια μέρα ορόσημο, που έχει την αφετηρία της στο καθόλου μακρινό 1908. Τότε, στις 28 Φεβρουαρίου, για πρώτη φορά, χιλιάδες γυναίκες διαδήλωσαν στη Νέα Υόρκη διεκδικώντας δικαίωμα ψήφου, βελτίωση των μισθών τους και καλυτέρευση του ωραρίου εργασίας. Ωστόσο, στις 08 Μαρτίου του 1857 είχαν εξεγερθεί για πρώτη φορά οι γυναίκες εργάτριες του ιματισμού και της υφαντουργίας, μια εξέγερση που κατέστειλε βίαια η αστυνομία. Η 08^η  Μαρτίου γιορτάζεται πρώτη φορά το 1913, με αφορμή τη διαμαρτυρία των γυναικών για τον Α΄ Παγκόσμιο. Μόλις το 1975 όμως καθιερώνεται επίσημα ως μέρα εορτασμού των γυναικείων αγώνων, καθώς 48 χρόνια πριν εδραιώνεται το φεμινιστικό κίνημα και δυο χρόνια αργότερα έρχεται και η αναγνώριση από τα Ηνωμένα Έθνη. Πρώτη διδάξασα ωστόσο θεωρείται η Λυσιστράτη. Οι γυναίκες βέβαια στην αρχαία Ελλάδα είχαν ελάχιστα έως μηδαμινά δικαιώματα. Παρόλα αυτά ακόμη και τότε, ανά την Ελλάδα αλλά και στη Σκόπελο, εντοπίζονται ονόματα επιφανών γυναικών σε επιγραφές, όπως η  Κλεαινέτη, η Μυννώ, η Αρτεμώ κ.α. Με την έλευση του Μεσαίωνα τα πράγματα για τις γυναίκες γίνονται ακόμη πιο δυσοίωνα. Σ’ ένα κόσμο που κυριαρχούν οι ιππότες και οι μοναχοί, οι «ευσεβείς» δηλαδή ανδρικές αρετές, η γυναίκα εμφανίζεται υποδουλωμένη, εγκλωβισμένη και αποκλεισμένη από όλο το κοινωνικό πλαίσιο. Μισογυνισμός, βία, διωγμοί, ήταν ο κανόνας της εποχής και παρόλο που η μεσαιωνική εκκλησία ανέθετε σε γυναίκες μοναχές θέσεις οικονομικής και πολιτικής ευθύνης, οι διωγμοί των γυναικών από την Ιερά εξέταση τις κατέστησαν συνώνυμο της «αμαρτίας». Η κατάσταση δε βελτιώθηκε ούτε την περίοδο του Διαφωτισμού, που η γυναίκα εξακολουθούσε να θεωρείται «κατώτερο ον». Την περίοδο της εκβιομηχάνισης που οι γυναίκες άρχισαν να εργάζονται, να παράγουν και να υφίστανται μεγαλύτερη πίες, ακριβώς εξαιτίας αυτής της εργασίας, άρχισαν σιγά σιγά να επαναστατούν μέσα τους και στη συνέχεια να αρχίσουν να διεκδικούν…για πρώτη ίσως φορά κατάλαβαν πως είναι εξίσου παραγωγικές και αποτελεσματικές με τους άνδρες συναδέλφους τους. Εξάλλου για πρώτη φορά άρχισαν να εργάζονται εκτός σπιτιού… Από το 19^ο αιώνα έως τώρα μπορεί μεν να έχουν γίνει σημαντικά βήματα ως προς τη χειραφέτηση των γυναικών, αλλά δεν παύει δυστυχώς καμία γυναίκα να παλεύει για τα δικαιώματά της. Ακόμη και σήμερα υπάρχει αμφισβήτηση, αδικίες στους εργασιακούς χώρους, βία στο σπίτι, απαιτήσεις που προέρχονται από κατάλοιπα προηγούμενων εποχών και πόσα ακόμη εμπόδια και προβλήματα. Ακόμη και σήμερα μια γυναίκα πρέπει να παλέψει σκληρά για να εδραιωθεί κοινωνικά, εργασιακά, ακόμη και μέσα στο ίδιο της το σπίτι. Ακόμη ο δρόμος προς τη γυναικεία χειραφέτηση είναι μακρύς και δύσκολος, γι’ αυτό και είναι σημαντικό να γιορτάζεται και να τιμάται αυτή η μέρα, ως υπενθύμιση και οδηγός για την επίτευξη της εδραίωσης της γυναίκας ως ισότιμου και ισάξιου μέλους της κοινωνίας. Εύχομαι ως γυναίκα αυτός ο στόχος να επιτευχθεί και οι αγώνες μας να είναι αποτελεσματικοί και καρποφόροι. Χρόνια πολλά σε όλες τις γυναίκες του κόσμου! Ο αγώνας συνεχίζεται!