Αλήθεια, τι σημαίνει πραγματικά να είσαι προοδευτικός; Κι όταν γράφω "πραγματικά", αναφέρομαι στην πραγματική διάσταση της έννοιας του συγκεκριμένου επιθέτου και όχι στην πολιτική του διάσταση, η οποία ενόψει προεκλογικής περιόδου, τόσο περισσότερο θα αιωρείται με μανία στην ατμόσφαιρα και θα περιτριγυρίζει απειλητικά το οπτικοακουστικό μας σύστημα. Σκοπός του παρόντος άρθρου λοιπόν, είναι να αναδείξω - μέσω της δικής μου σκοπιάς πάντοτε - την περιπετειώδη και γοητευτική πορεία της ζωής ενός προοδευτικού ανθρώπου σε αντιπαράθεση με την ανεπηρέαστη από τον χρόνο αυστηρά και στενά οριοθετημένη πορεία της ζωής ενός συντηρητικού.

Στην ζωή είναι εύκολο και απλό να είσαι συντηρητικός και εξαιρετικά δύσκολο και περίπλοκο να είσαι προοδευτικός. Ο συντηρητικός διαλέγει μία εκ του ασφαλούς πορεία στη ζωή του ενώ ο προοδευτικός κολυμπάει σε άγνωστα νερά, χαρτογραφεί νέους τρόπους σκέψης, καινοτομεί. Ο συντηρητικός είναι αυτός που παρατηρεί τα τρένα της εξέλιξης να περνούν από μπροστά του και δεν του καίγεται καρφί ούτε καν να μάθει τι είδους φορτίο εξέλιξης μεταφέρουν. Μόνο και μόνο ακούγοντας την λέξη "εξέλιξη", είναι ικανός να αποδοκιμάσει το άγνωστο προς αυτόν περιεχόμενο του τρένου. Ο προοδευτικός είναι αυτός που έχει την νεανική - ανεξαρτήτως ηλικίας - τόλμη, το θάρρος,  τον ενθουσιασμό και την γενναιότητα να επιβιβαστεί πηδώντας στο κάθε τρένο εξέλιξης ενώ αυτό είναι εν κινήσει.

Ας γίνω όμως περισσότερο συγκεκριμένος. Συντηρητικός είναι ο κάθε παρελθοντολάγνος ο οποίος αδιαφορεί για το παρόν και το μέλλον, με εξαίρεση ό,τι σχετίζεται άμεσα με τον ίδιο. Είναι ο ψηφοφόρος του οποίου τα κριτήρια εκλογής της επόμενης κυβέρνησης περιορίζονται στα προσωπικά του συμφέροντα. Ο παρτάκιας, που δεν ενδιαφέρεται για το κοινό καλό. Αυτός που δεν βλέπει ούτε ακούει γύρω του, παρά μόνο μπροστά του. Αυτός που θα δεσμευτεί με έναν άνθρωπο, μην αγαπώντας ποτέ το "μέσα" του. Αυτός που κρίνει τους γύρω του, αλλά ποτέ τον εαυτό του. Γι' αυτό τον λόγο ο εσωτερικός εαυτός του συντηρητικού δεν αλλάζει ποτέ. Όσο κι αν περπατά, παραμένει στο ίδιο σημείο. Ώσπου το τέλος του να διαδεχθεί την αρχή του. Αυτός που τελικά ήταν δέσμιος και των δύο, της αρχής και του τέλους. Ποτέ όμως της μέσης.

Προοδευτικός είναι αυτός που η συνείδηση του δεν επαναπαύεται, αλλά παραμένει διαρκώς σε εγρήγορση. Προοδευτικός είναι η κάθε σύγχρονη αγωνίστρια και ο κάθε σύγχρονος αγωνιστής. Προοδευτικός είναι ο καλλιτέχνης που αντιδράει ενάντια στην υποτίμηση του πτυχίου του, και ο δεκαοκτάχρονος που φωνάζει με πάθος σε διαδήλωση συνταξιούχων. Είναι ο κάθε φοιτητής και φοιτήτρια από την επαρχία που παλεύει για τα δικαιώματα του. Προοδευτικός είναι αυτός που δεν φορά παρωπίδες και ωτοασπίδες. Ο ακροατής και η ακροάτρια της ποιοτικής μουσικής, από όποιο είδος και όποια εποχή κι αν προέρχεται. Ίσως να είναι και αυτός που χορεύει ζεϊμπέκικο ακούγοντας "Beach House". Ή ίσως και αυτός που χοροπηδάει, όταν ακούει Καζαντζίδη. Αλήθεια, γιατί όχι; Προοδευτικός είναι ο ερωτευμένος νεαρός και η ερωτευμένη νεαρή που θα έκαναν τα πάντα για να μετατρέψουν τον έρωτα σε αμοιβαίο. Προοδευτικός είναι ο παππούς και η γιαγιά που κρατιούνται χέρι-χέρι στο πεζοδρόμιο. Προοδευτικός είναι αυτός που ασφαλίζει μια για πάντα, με ατσάλινο καπάκι, το πηγάδι της λήθης. Αυτός που δεν ξεχνά τον Άλκη, τον Φύσσα, την Σμύρνη, την προσφυγιά. Γιατί η μνήμη του παρελθόντος είναι το θεμέλιο του μέλλοντος.

Η Μποφίλιου θα έλεγε ότι προοδευτικός είναι αυτός που "έχει το θάρρος να πει το έλα", και αυτός που "έχει το θάρρος να φανεί ο λόγος". Όσον αφορά τον συντηρητικό; "Τίποτα σημαντικό, ζει μονάχα εν λευκώ". Εγώ θα πω ότι ο συντηρητικός του σήμερα δεν έχει θέση στο αύριο. Αύριο όμως θα έχει γίνει μέρος του χθες. Αντιθέτως, ο προοδευτικός αποτελεί μέρος του παρόντος. Έχει όμως την αποκλειστικότητα του μέλλοντος. Εσύ;