Την Πέμπτη στις 7 Σεπτεμβρίου γιορτάζει ο Άγιος Σώζων και μια ημέρα πριν τελείται Αγρυπνία στο εκκλησάκι του που βρίσκεται έξω απ' το Κάστρο, δυτικά του νησιού, κρεμασμένο πάνω απ' το μπουγάζι. Το εκκλησάκι χτίστηκε το 1911, τη χρονιά που πέθανε 'ο φτωχός άγιος' των γραμμάτων μας! Δεν είναι αυτό το οποίο αναφέρεται στη "Φόνισσα". Εκείνο ήταν σκαρφαλωμένο σε μια χούφτα γης που προεξέχει χαμηλά απ' το νησί στη θάλασσα και πολλές φορές το πέρασμά της καλύπτεται απ' το νερό. Με αφορμή λοιπόν τη γιορτή, ας θυμηθούμε το συγκλονιστικότατο λογοτεχνικό φινάλε -υψίστης συγγραφικής σκηνοθεσίας- όπου ο κυρ- Αλέξανδρος δεν αφήνει στον Άγιο την ηρωίδα του μα ούτε και στα χέρια των διωκτών της... "Η Φραγκογιαννού απείχεν ακόμη ως δέκα βήματα από τον Αϊ-Σώστην. Δεν είχε πλέον έδαφος να πατήση· εγονάτισεν. Εις το στόμα της εισήρχετο το αλμυρόν και πικρόν ύδωρ. Τα κύματα εφούσκωσαν αγρίως, ως να είχον πάθος. Εκάλυψαν τους μυκτήρας και τα ώτα της. Την στιγμήν εκείνην το βλέμμα τη Φραγκογιαννούς αντίκρυσε το Μποστάνι, την έρημον βορειοδυτικήν ακτήν, όπου της είχον δώσει ως προίκα ένα αγρόν, όταν νεανίδα την υπάνδρευσαν και την εκουκούλωσαν, και την έκαμαν νύφην οι γονείς της. – Ω! να το προικιό μου! είπε. Αυταί υπήρξαν αι τελευταίαι λέξεις της. Η γραία Χαδούλα εύρε τον θάνατον εις το πέραμα του Αγίου Σώστη, εις τον λαιμόν τον ενώνοντα τον βράχον του ερημητηρίου με την ξηράν, εις το ήμισυ του δρόμου, μεταξύ της θείας και της ανθρωπίνης δικαιοσύνης." Φωτογραφίες από την εφετινή αγρυπνία  [gallery columns="1" size="large" ids="17283,17284,17285,17286,17287,17288,17289,17290,17291,17293,17294,17295,17296,17297,17298,17299,17300,17301,17302,17303"]