Η ΟΜΙΛΙΑ TOY κ. ΒΑΪΟΥ ΚΑΡΠΕΤΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ: Φίλες φίλοι, σύντροφοι /σσες, φίλοι και απόγονοι της Ε αντίστασης και του ΔΣΕ. Συμπληρώνονται σήμερα 73 χρόνια από την πυρπόληση της Σκιάθου από τους ΝΑΖΙ αλλά και τους ντόπιους συνεργάτες τους. Την αποτρόπαια αυτή πράξη που ήρθε ως αντίποινα στην επιτυχημένη επιχείρηση των ΕΑΜικών δυνάμεων να συλλάβουν το Γερμανό Διοικητή Άντλερ. Τα γεγονότα αρκετοί απο εμάς τα γνωρίζουμε από γονείς και παππούδες, γεγονότα που περιγράφονται, μεταξύ άλλων και σε συγγράμματα όπως αυτά της Κουρκούμπα Δελακουβία Η Σκιάθος στα χρόνια της θύελλας αλλά και στους πειναλέους του Μιχάλη Γιοβανάκη. Στις 23 Αυγούστου του 1944 οι Γερμανοί επιδίδονται σε ένα όργιο τρομοκρατίας και θανάτου. Κάνουν εικονικές εκτελέσεις ενώ μπροστά στα μάτια του ανήλικου παιδιού του, εδώ πισω, εκτελούν τον Θεοδόση Παρίσση. Στη συνέχεια προχωρούν στην πυρπόληση των σπιτιών καθώς και στο βομβαρδισμό του χωριού από το πλοίο. Τα σπίτια λεηλατούνται ενώ είναι και αρκετές οι μαρτυρίες κατοίκων , που ανάμεσα στους Γερμανούς αναγνώρισαν και Έλληνες που συμμετείχαν στο πλιάτσικο. Τέλος, αποχωρώντας οι ναζιστικές δυνάμεις, όπως συνήθιζαν, φωτογραφίζουν το θέαμα, φωτογραφία μαρτυρία με τοχωριό να φλέγεται και τη ναζιστική σημαία να ανεμίζει πάνω στο πλοίο των φονιάδων. Η Σκιάθος έρχεται έτσι να προστεθεί στις εκατοντάδες των χωριών που οι Γερμανοί με τους συνεργάτες τους μακέλεψαν κατά τη ναζιστική κατοχή. Σήμερα φίλες και φίλοι δεν είμαστε εδώ μόνο να μνημονεύσουμε τους νεκρούς και το γεγονός. Είμαστε εδώ για να τιμήσουμε τον τιτάνιο αγώνα που έδωσε ο ελληνικός λαός, οι λαοί του κόσμου ενάντια στο χιτλερικό θηρίο. Είμαστε εδώ για να δώσουμε απάντηση στην προσπάθεια που κάνουν οι δυνάμεις της αστικής τάξης, των κεφαλαιοκρατών, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, με όχημα την ΕΕ και τα κόμματα της να ταυτίσουν τον κομμουνισμό με το ναζισμό. Υπάρχει μία βαθιά κόκκινη γραμμή που διαχωρίζει το ναζισμό με τον κομμουνισμό. Εϊναι τα εκατομμύρια των νεκρών κομμουνιστών, που μπήκαν μπροστά σε όλα τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα για να τσακίσουν τους ναζί. Εϊναι οι κομμουνιστές της Ελλάδας, το ηρωικό ΚΚΕ που μέσα απο τις μεταξικές φασιστικές φυλακές, όταν τα άλλα αστικά κόμματα μιλούσαν για ησυχία τάξη και ασφάλεια, όταν αντιστασιακές οργανώσεις του κέντρου συναντιόνταν στη Γαλλία για το πως θα έρθουν σε συννενοηση με τους γερμανούς, συγκρότησαν το ΕΑΜ. Είναι οι 200 της κοκκινιάς και του Κούρνοβο, οι εκτελεσμένοι απο τους βούλγαρους φασίστες στη β ελλάδα. Εϊναι τα 20 εκ νεκρών της ΣΕ, ο ανθός του ΚΚΣΕ . Αυτή είναι η αιμάτινη γραμμή που χωρίζει τον κομμουνισμό με το ναζισμό. Είναι γνωστό σήμερα και καταγεγραμμένο ότι ο στόχος του Β παγκοσμίου πολέμου, η στρατηγική του ήταν το χτύπημα στην ΣΕ. Μάλιστα αυτοί που μιλάνε για το σύμφωνο μη επίθεσης ριπεντροπ μολοτοφ, που το βαφτίζουν σύμφωνο συνεργασίας, ξεχνάνε την συνθήκη του Μονάχου και ολόκληρα κράτη που Τσαμπερλεν Νταλαντιε και λοιποι δώρισαν στο χιτλερ με βάση την πολιτική του κατευνασμού. Ξεχνάνε ότι επί ένα περίπου χρόνο και ενώ έχει κυρηχτεί πόλεμος δεν έχει πέσει ούτε μια τουφεκιά. Αστικές τάξεις, πχ γαλλική, ελληνική και άλλες δεν ριχνουν ούτε μια τουφεκιά εναντίων των Γερμανών, παραδίδουν αυτούσιο τον οπλισμό ο οποίος ανασύρεται από τα χαρακώματα κατά την προέλαση του κόκκινου στρατού. Είναι ενδεικτικό πως όταν η ΕΣΣΔ τάχθηκε κατά της Συμφωνίας του Μονάχου και προσέφερε στρατιωτική βοήθεια στη Γαλλία και στην Αγγλία έναντι της Γερμανίας, Λονδίνο και Παρίσι απέρριψαν τη σοβιετική βοήθεια. Έτσι, το Σύμφωνο «Μολότοφ – Ρίμπεντροπ» (που υπεγράφη έναν ολόκληρο χρόνο μετά τη συμφωνία του Μονάχου)ήταν το μοναδικό μέσο άμυνας που είχε απομείνει στη Σοβιετική Ένωση δεδομένων των συνθηκών. Εξασφάλισε στη χώρα 21 πολύτιμους μήνες προετοιμασίας, που κατόπιν αποδείχτηκαν ανεκτίμητοι στην πολεμική της προεργασία ενόψει της αναπόφευκτης γερμανικής επίθεσης. Όσοι κατηγορούν – σήμερα – την ΕΣΣΔ για το σύμφωνο μη επίθεσης με τη Γερμανία, είναι οι απόγονοι εκείνων που ήθελαν την καταστροφή της ΕΣΣΔ. Γι’ αυτό όταν με το σύμφωνο η ΕΣΣΔ απέτρεψε την άμεση εναντίον της επίθεση από τους ναζί, οι Αμερικανοί διαμαρτύρονταν ότι ο Χίτλερ «δεν κράτησε την υπόσχεσή του να είναι λιοντάρι προς ανατολάς και αρνάκι προς δυσμάς» («Νew York Herald Tribune», 7/10/1939) και ο Τσόρτσιλ κατηγορούσε τους ναζί ότι «πρόδωσαν το αντικομιντέρν σύμφωνο και τις αντιμπολσεβίκικες συμφωνίες» (Collier’s https://www.youtube.com/watch?v=rMFmA67BwFk&feature=youtu.be Ο φασισμός δεν είναι ιδεολογικό ρεύμα. Ο φασισμός είναι η λύση που δίνει ο καπιταλισμός, η αστική τάξη για να σωθεί από την κρίση της. Ανάλογα με το μέγεθος της κρίσης ορίζονται και οι ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας. Για να τσακίσει τις αντιστάσεις ή για να ξεστρατίσει την οργή που προκαλεί η πολιτική της, με την οποία μετακυλύει τα βάρη της κρίσης στο λαό, ο φασισμός αξιοποιείται είτε ως επικουρικός παρακρατικός μηχανισμός της εξουσίας της, είτε ακόμα και ως επίσημη μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεών της. • Αυτό συνέβη το 1919 στην Ιταλία όταν ο μεγιστάνας Ανιέλι έπαιρνε από το χεράκι τον Μουσολίνι και τον παρουσίαζε στους βιομηχάνους, στην έδρα του Συνδέσμου Βιομηχάνων της Ιταλίας, ως τον πιστότερο υπηρέτη της τάξης τους. • Αυτό συνέβη όταν συγκροτούνταν τάγματα εφόδου χρηματοδοτούμενα από εργοστασιάρχες και χτυπούσαν εργάτες και απεργίες, όπως γινόταν το 1920 στην Ιταλία από τους μελανοχίτωνες. • Αυτό συνέβη όταν ο βασιλιάς Βιτόριο Εμμανουέλε έπαιρνε υπό την αγκάλη του τον «Ντούτσε» και τον διόριζε πρωθυπουργό το 1922. • Αυτό συνέβη στη Γερμανία με τον Χίτλερ να κάνει πραξικόπημα το 1923 και δέκα χρόνια αργότερα οι τραπεζίτες και οι βιομήχανοι να τον διορίζουν καγκελάριο. Ο φασισμός είναι – μεταξύ άλλων – η μορφή πολιτικής διαχείρισης των υποθέσεων της ολιγαρχίας που, πίσω από το «φιλολαϊκό» προσωπείο που χρησιμοποιεί για να αποκτήσει κοινωνική βάση, εκείνο που πραγματικά εγγυάται μέσα από την θηριωδία και την κτηνωδία των μεθόδων της είναι ότι τίθεται «το κράτος στην υπηρεσία του ιδιωτικού κεφαλαίου», όπως ακριβώς το υποσχέθηκε ο Χίτλερ στη Λέσχη των Γερμανών Βιομηχάνων του Ντίσελντορφ το 1933. Φυσικά όταν απειλείται η εξουσία της άρχουσας τάξης ή σε συνθήκες πολιτικής αστάθειας αυτής της εξουσίας, οι ελίτ δεν αναμένουν πότε ο φασισμός θα αποκτήσει κοινωνικό έρεισμα για να τον αξιοποιήσουν. Τον επιβάλλουν «από τα πάνω» με φωτιά και σίδερο: Αυτό συνέβη το 1973 στη Χιλή, το 1936 στην Ισπανία, το 1936 και το 1967 στην Ελλάδα. Τα τελευταία χρόνια σε μια σειρά χώρες της ανατολικής ευρώπης τιμώνται μορφές του δωσιλογισμού. Τιμόνται συνεργάτες των ναζί, στήνονται αγάλματα χιτλερικων, βαφτίζονται εγκλήματα του κομμουνισμού η αντίσταση των παρτιζάνων τους κατακτητές. Τα κομμουνιστικά κόμματα κρίνονται παράνομα ενώ ανασύρονται αο τη σκόνη χιτλερικά σύμβολα και όλα αυτά με χορηγίες εκκατομυρίων ευρώ της ΕΕ. Η άρνηση κοντονή στη αντικομμουνιστική φιέστα δεν αθωώνει όλα αυτά που έχει κάνει η κυβέρνηση συριζα ανελ στο λαό. Φαντάζει μαλλον ως μια ακόμα φανφάρα αν αναλογιστούμε ότι στην περσινή αντίστοιχη εκδήλωση ο συριζα συμμετείχε. Μάλιστα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθέι να εξωραίσει τον χαρακτήρα της ΕΕ, της ΕΕ που πρώτη έτρεξε να αναγνωρίσει το φασιστικό καθεστώς στην Ουκρανία, της ΕΕ που επιδοτεί με εκατομμύρια ναζιστικά κόμματα σε όλη την ευρώπη, της ΕΕ που σπέρνει εργασιακό μεσαίωνα, ανεργία συντάξεις πείνας. Η προσπάθεια εξίσωσης του κομμουνισμού με το φασισμό αποδείχτηκε περίτρανα πως στόχο έχει την αθώωση του ναζισμού για τα εγκλήματά του. Στην Εσθονία οι δολοφόνοι της 20ής εσθονικής μεραρχίας των "Waffen SS", των εσθονικών SS που πολέμησαν στο πλευρό της ναζιστικής Γερμανίας, αναγορεύονται σε "ήρωες" απολαμβάνοντας συντάξεις και προνόμια, ενώ απαγορεύονται η δράση του Κομμουνιστικού Κόμματος, τα κομμουνιστικά σύμβολα και η περίοδος που η Εσθονία βρισκόταν στη σύνθεση της ΕΣΣΔ θεωρείται "κατοχή". Η μέρα απελευθέρωσης της Εσθονίας από τον Κόκκινο Στρατό και τους Εσθονούς παρτιζάνους έχει καθιερωθεί ως "μέρα πένθους" από τους σημερινούς αντικομμουνιστές και τους απογόνους των ναζί δολοφόνων. Δεν είναι τυχαίο ότι την θεωρία των δύο άκρων την σπέρνουν αστικά επιτελεία αλλά την θερίζουν με ιδιαίτερη θέρμη ναζιστικά σκουπίδια. Θέλουν σήμερα να ταυτίσουν τους δολοφόνους της ζώνης του Περάματος, το φονιά του Φύσσα, με όλους αυτούς και πρώτα τους κομμουνιστές που αγωνίζονται ενάντια στα μέτρα λιτότητας αλλά συνολικά για την ανατροπή του συστήματος της εκμετάλλευσης, του καπιταλισμού. Εμέις φιλοι και φίλες έχουμε μάθει να ταυτίζουμε τα λόγια μας με τα έργα μας. Το πρωί οι επίσημες αρχές, ο δήμαρχος και λοιποί κατέθεσαν στεφάνι. Πριν περίπου ένα χρόνο παραχώρισαν όχι μόνο χώρο αλλά και διευκολύνσεις στη ναζιστική χρυσή αυγή στον τόπο που οι ιδεολογικοί τους πρόγονοι τετοια μέρα πυρπολούσαν το νησί. Σε αυτούς που κυμματίζουν με περηφάνια τη σημαία του θανάτου που σκορπίστηκε σε τούτο τον τόπο. Ο κομμουνιστής Δημαρχος Πατρών Πελετίδης σήκωσε το ανάστημα του και μαζί με αυτόν όλος ο λαός της Πάτρας στα ναζιστικά σκουπίδια. Δεν παραχώρησε χώρο, σύρθηκε στα δικαστήρια απο το φασίστα Αρβανίτη βγήκε νικητής με την υποστήριξη σωματείων και σύσσωμου του δημοκρατικού κόσμου. Μάλιστα στο δήμο Πατρών έχει γίνει σοβαρή προσπάθεια για την ανακούφιση του κόσμου από την κρίση. Χαμηλά δημοτικά τέλη, μέτρα για τους άνεργους, παιδικούς σταθμούς, μειώσεις στο νερό. Οπως πληροφορηθήκαμε τις τελευταίες μέρες, ο δήμος σκιάθου, σταθερός στο έργο του σκοπεύει την ιδιοτικοποίηση του νερού, με σκοπό όπως λενε να απαλαγεί η Σκιάθος από τον υδράργυρο. Αφού λοιπόν ειναι έτσι γιατι δεν παραιτούνται? Αφού ομολογούν ότι αυτοί που ειναι δημοτική αρχή τα τελευταία 40 χρόνια, δεν εκαναν τίποτα για την υγεία των σκιαθιτών ή αδιαφορούσαν ή το έκαναν με δόλο προκειμένου να εξυπηρετήσουν ιδιωτικά συμφέροντα. Όταν σε άλλα μέρη της ελλάδας οργανώνονται αθλητικές εκδηλώσεις, στηρίζεται ο αθλητισμός του λαού και της νεολαίας , στη Σκιάθο η επιτροπή νεολαίας έγινε γνωστή για τη φιέστα υποδοχής λούμπεν τηλεοπτικών ηρώων. Ω ηθη ω καιροί ελεγαν οι αρχαίοι ρωμαίοι... Οι μεγάλες κατακτήσεις του Σοσιαλισμού τον 20ο αιώνα δεν μπορούν να σβήσουν όσο μελάνι και να χυθεί. Όταν σήμερα εμεις μιλάμε για νερό με υδράργυρο και μονάδες αφαλάτωσεις, για κέντρο υγείας υπό κατάρρευση, στο σοσιαλισμό είχαν ύσει τα προβλήματα υγείας παιδείας και εργασίας. Ο κόσμος εργάζονταν για να ζει, δεν ζούσε για να εργάζεται. Λύθηκαν προβλήματα και υπήρξαν άλματα στο βιωτικό επίπεδο που ο καπιταλισμός ούτε θέλει αλλά ούτε μπορεί να λύσει. Φέτος ειδικά 100 χρόνια από την οκτωβριανή επανάσταση θα πρέπει πιο μαζικά και δυνατά να προβάλλουμε τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού. Η προσπάθεια που γινεται να αθωωθουν τα ναζιστικά εγκλήματα θα πέσει στο κενό. Ο λαός μπορεί να ξεχωρίσει το μαύρο από το άσπρο. Οι αγωνιστές , οι νεκροί της ΕΑ, του ΔΣΕ δεν μπαίνουν στο ίδιο σακί με τη σαπίλα του ντουνια. Τα φασιστικά εγκλήματα, οι συνεργάτες δωσίλογοι κάθε κατακτητή, Βούλγαρου, Γερμανού, Ιταλού, Άγγλου, αμερικάνου δεν θα σβηστούν. οι τσολάκογλου, μεταξάδες, χιτες μάϋδες ταγματασφαλίτες, ο Σουρλας στα μέρη μας, οι βουρλακηδες θα έχουν πάντα τη χειρότερη θέση στη συνείδηση του λαού. Οσες προσπάθειες και να κάνει το ναζιστικό μόρφωμα δεν θα κάνει ήρωες τους φονιάδες του λαού. Δενθα αθωωθούν ποτέ ο οι δωσίλογοι που έτρεχαν πίσω από τους ναζι στο μελιγαλά, οι μαυραγορίτες που εκλεβαν τη σοδειά και σκοτώθηκαν στη μάζη της σποράς από τον ΕΛΑ για να μην πεινάσει ο λαός. Δεν θα γίνουν ποτέ ήρωες οι ροπαλο όροι που γυρνούσαν στα σοκάκια της Σκιάθου και άρπαζαν προίκες και κάρφωναν κόσμο στους Γερμανούς και τη χωροφυλακή. Τα ελληνικά Νταχάου, της Μακρονήσου και της Γυάρου, ο αη στράτης η ικαρία,, η Ακροναυπλια, η Κέρκυρα δεν θα βαφτιστούν διακοπές. Οι ήρωες μας, οι ήρωες του λαού, ο Αρης Βελουχιώτης, ο Στρ Σαράφης, ο Σαμαρηνιώτης, ο καπετάν Γιωτης Χαριλαος Φλωράκης, ο καπεταν Διαμαντης, Ο Μπελογιάννης, Η μαρτυρική Ηλέκτρα Αποστόλου θα μνημονεύονται παντα από το λαό μας με ευγνωμοσύνη και συγκίνηση, καθώς βαδίζουμε τη μεγάλη λεωφόρο, ανηφορική και ακάνθινη , με απότομες και επικίνδυνες στροφές, για να καταργηθεί η εκμετάλλευση, να λυτρωθεί το ανθρώπινο είδος από τους πολέμους .