O Γ. Σεφέρης έγραψε πως 'οι ήρωες προχωρούν στα σκοτεινά' κι ήθελε να πει ότι οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν εκ των προτέρων πως θα γίνουν ήρωες. Τέτοια περίπτωση ήταν η Συραινώ Κάλλιαρου ('Καλλιαρίνα') Δημδανιώτου, μια γυναίκα ξεχωριστή και σπάνια για την εποχή της και όχι μόνο. Γυναίκα χειραφετημένη κι ατίθαση, αθυρόστομη κι ανδροπρεπής που μισούσε όμως το ψέμα, την αδικία και τη σκλαβιά. Γεννήθηκε στα 1900 μέσα στην απόλυτη ανέχεια και μόνο όταν παντρεύτηκε το Γιώργο Κάλλιαρο που είχε τράτα, άρχισε να ξεφεύγει απ' αυτή. Από τα πρώτα χρόνια της Κατοχής όμως, άφησε τη βόλεψή της κι αφοσιώθηκε, μαζί μα τον άντρα της, στη φυγάδευση των Άγγλων του Εκστρατευτικού Σώματος, που είχαν εγκλωβιστεί στην Ελλάδα μετά τον πόλεμο κι έφτασαν στη Σκιάθο για να περάσουν στη Μέση Ανατολή. Η Καλλιαρίνα τους συναντούσε στα βουνά και τις έρημες ακτές του νησιού κι ο άντρας της τους πήγαινε με το καΐκι του στη Σκόπελο για να τους παραλάβει εκεί άλλο κλιμάκιο και να τους στείλει παραπέρα... Μία και μοναδική γυναίκα ήταν η Καλλιαρίνα σ' αυτή τη δουλειά και κάθε αποστολή της μια μικρή Οδύσσεια, πέρα απ' τα όρια του ανθρώπινου θάρρους και της λογικής. Το 1942 έφθασαν στο νησί 'μιλημένοι' Ιταλοί για να τη ξετρυπώσουν. Όργωσαν κάθε σπιθαμή του τόπου, μα ήταν άφαντη! Κρυβόταν σ' ένα φέρετρο στο νεκροταφείο! Συνέλαβαν τ' αδέλφια της, Σταύρο και Ιωάννη, και τον άντρα της κι έκαψαν το καΐκι τους. Και τους τρεις τους έστειλαν στα 'κέντρα φιλοξενίας' της Γερμανίας, Νταχάου και Μπούχεσβαλντ. Την Συραινώ την συνέλαβαν τελικά αφού οι σπιούνοι ούτε λείπουν, ούτε σιγάζουν ποτέ! Τη μετέφεραν στο Μπάρι σε μια Μονή που την είχαν μετατρέψει σε γυναικεία φυλακή κι έβαλαν καλόγριες ως δεσμοφύλακες με αρχηγό τη μέγαιρα Μόνικα που λέγεται πως η Συραινώ την έπνιξε με τα χέρια της, μαζί με μια Λαρισαία, όταν τις απελευθέρωσαν οι Αμερικανοί στις 8/9/1945. Η Συραινώ επέστρεψε στο νησί, όπως κι ο άντρας και τ' αδέλφια της, κι έγινε καθαρίστρια σε ξένα σπίτια για να ζήσει και προπαντός να συνδράμει στην αδελφή της την Αργυρώ που είχε επτά παιδιά να θρέψει. Αργότερα κηρύχθηκε ηρωίδα από τους ξένους κι η κυβέρνηση της Ιταλίας της έστειλε 10000 λιρέτες ως αποζημίωση! Ο πρέσβης της Νέας Ζηλανδίας τη βράβευσε, ο βρετανός Στρατηγός των Συμμαχικών δυνάμεων της Μεσογείου, Χάρολντ Αλεξάντερ, της καρφίτσωσε το ύψιστο μετάλλιο τιμής, το Αγγλικό Κράτος ανέλαβε τα οδοντιατρικά της έξοδα (!) και το ρουχισμό της και η βασίλισσα της Αγγλίας την κάλεσε στο παλάτι! Το Ελληνικό Κράτος την έθαψε το 1972, δημοσία δαπάνη, τυλίγοντας το φέρετρό της με τη γαλανόλευκη! Όσο για τον τόπο καταγωγής της, ακόμα δεν έκανε κάτι για τη γυναίκα ηρωίδα του...