Ο γάλλος σκιτσογράφος Ζαν-Ζακ Σανπέ, γνωστός για την εικονογράφηση της σειράς παιδικών βιβλίων «Ο μικρός Νικoλά» (Le petit Nicolas) και τις γελοιογραφίες του στον Τύπο, έφυγε χθες από τη ζωή σε ηλικία 89 ετών. Εκτός από τον Νικoλά -μια εξιδανικευμένη οπτική της παιδικής ηλικίας της δεκαετίας του 50′ στη Γαλλία, η οποία έγινε παγκόσμιο μπεστ-σέλερ- ο Σανπέ εικονογράφησε περισσότερα εξώφυλλα του περιοδικού New Yorker από οποιονδήποτε άλλον καλλιτέχνη. “Ο Ζαν-Ζακ Σανπέ πέθανε ήσυχα το απόγευμα της Πέμπτης, 11 Αυγούστου 2022, στα 89 του χρόνια, στο εξοχικό του, περιτριγυρισμένος από τη σύζυγο και στενούς φίλους του», δήλωσε στο AFP ο Μαρκ Λεκαρπεντιέ, βιογράφος και φίλος του σκιτσογράφου. Ο Σανπέ, ο οποίος αρχικά ήθελε να γίνει πιανίστας της τζαζ και πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια, εγκατέλειψε το σχολείο σε ηλικία 14 ετών και δήλωσε ψευδή ηλικία για να καταταγεί στο στρατό. Η ζωή του στρατού δεν του ταίριαζε ωστόσο και έτσι ξεκίνησε να πουλάει σκίτσα του σε εφημερίδες του Παρισιού. Ενώ εργαζόταν σε πρακτορείο Τύπου απέκτησε φιλική σχέση με τον θρυλικό καρτουνίστα Ρενέ Γκοσινί, τον δημιουργό του “Αστερίξ” με τον οποίο το 1959 επινόησαν τον “Μικρό Νικολά”. “Οι ιστορίες του Νικολά ήταν ένας τρόπος για να επιστρέψω στη δυστυχία που βίωσα μεγαλώνοντας και ταυτόχρονα να διασφαλίζω ότι όλα βαίνουν καλώς”, είχε πει ο Σανπέ το 2018. Σήμερα τα βιβλία με πρωταγωνιστή τον Νικολά έχουν γίνει παγκόσμια μπεστ-σέλερ με περισσότερα από 15 εκατομμύρια αντίτυπα να έχουν πουληθεί σε 45 χώρες, ενώ έχουν μεταφερθεί σε δημοφιλείς ταινίες και σειρές κινουμένων σχεδίων. Αλλά το 1959 δεν σημείωσαν άμεσα επιτυχία και ο Σανπέ συνέχισε να πουλάει τα σκίτσα του σε εφημερίδες για να ζήσει, μια καριέρα την οποία αργότερα χαρακτήρισε “φρικτή”. Το 1978 έγινε τελικά γνωστός όταν προσελήφθη από το περιοδικό The New Yoker. “Ήμουν σχεδόν 50 ετών και για πρώτη φορά στη ζωή μου υπήρχα! Είχα επιτέλους βρει την οικογένειά μου”, είχε δηλώσει.

Άθλια παιδική ηλικία

Ο Σανπέ γεννήθηκε κοντά στο Μπορντό, στο χωριό Πεσάκ, το 1932 και ήταν ο καρπός της σχέσης που είχε η μητέρα του με τον εργοδότη της. Έζησε σε ένα κακοποιητικό περιβάλλον μεγαλώνοντας με ανάδοχη οικογένεια προτού η βιολογική του μητέρα τον πάρει πίσω για να βιώσει και πάλι την κακοποίηση. Ο Σανπέ έζησε με την μητέρα του και τον θετό του πατέρα, που ήταν αλκοολικός, ενώ το ζήτημα της πατρότητάς του ήταν ένα μυστήριο που τον κατεδίωκε για όλη του τη ζωή. “Δεν ξέρεις ποιος είσαι, από τι είσαι φτιαγμένος”, έλεγε αργότερα. Στο έργο του ο Σανπέ τοποθετούσε μικροκαμωμένους χαρακτήρες σε έναν υπερμεγέθη κόσμο αποκαλύπτοντας εντυπωσιακές και συχνά καυστικές αλήθειες για τον κόσμο χωρίς να καταφεύγει ποτέ στην γελοιοποίηση. Αλλά η καλοσύνη με την οποία ο Σανπέ περιέβαλε τους χαρακτήρες του ήταν σε απόλυτη αντίθεση με την δυστυχία της δικής του ανατροφής. “Ποτέ δεν ξεπερνάς τα παιδικά σου χρόνια”, είχε δηλώσει αφού είχε ήδη κλείσει τα 80 του χρόνια έχοντας αποφύγει επί δεκαετίες να συζητήσει για το θέμα αυτό. “Προσπαθείς να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα, να κάνεις ομορφότερες τις αναμνήσεις σου. Αλλά ποτέ δεν το ξεπερνάς”, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά. Επί σειρά ετών ο Σανπέ αρνούνταν να πιστέψει στο ταλέντο του αποδίδοντας την επιτυχία του στην σκληρή δουλειά και τις θυσίες. Εξηγούσε ότι μπορούσε να περάσει μέχρι και τρεις εβδομάδες προσπαθώντας να πετύχει ένα και μόνο σκίτσο και ότι, προκειμένου να το ολοκληρώσει, ήταν ικανός για τα πάντα, όπως “να μην πλένεται ή να μην κοιμάται”. Με πληροφορίες από AFP μέσω ΑΠΕ-ΜΠΕ/ΜΑΡ.ΜΙ