Μετά τον θάνατο του Τράγκα οι ελεγκτικές αρχές έπεσαν από τα σύννεφα. Όπως οι ένοικοι εκείνης της πολυκατοικίας με τη δολοφονία της γυναίκας στο διαμέρισμα του τρίτου ορόφου: έβλεπαν τις μελανιές πάνω της, αλλά δεν είδαν ποτέ τον άντρα να τη χτυπάει και κανείς δεν περίμενε να γίνει τέτοιο κακό. Το ίδιο και στην πρώτη περίπτωση: ποτέ δεν έκρυψε ο εν λόγω δημοσιογράφος ότι είναι κάτοικος Μονακό, όλοι ήξεραν ότι ζει μια πολυτελή ζωή, ότι η μικρής κυκλοφορίας εφημερίδα του έπαιρνε μεγάλο μερίδιο των κρατικών διαφημίσεων. Είναι γνωστό ότι στην κοινωνικοπολιτική ζωή της χώρας μας η υποκρισία περισσεύει. Κανένας δεν θέλει να πάρει την ευθύνη, να δηλώσει ότι παρατήρησε κάτι ύποπτο και να «πειράξει» δημόσια πρόσωπα που μπορεί μετά να τον «πειράξουν» και αυτά. Όπως στην περίπτωση του Τράγκα: όλοι «ξεσπάθωσαν» μετά τον θάνατό του, κανένας δεν τόλμησε να ασχοληθεί με την αμύθητη περιουσία του όσο ζούσε, ενώ ένας έλεγχος που κάποια στιγμή άρχισε σταμάτησε ξαφνικά χωρίς καμία αιτιολογία. Στην τοπική μας περίπτωση, αυτή του δημάρχου Αχ. Μπέου, διακρίνουμε κάποιες ομοιότητες όσον αφορά τα φαινόμενα: επιχειρηματίας με ποδοσφαιρική ομάδα, πολυτελή βίλα στη Σκιάθο κλπ., ο οποίος δηλώνει πενιχρά έσοδα και αρκείται στον μισθό του δημάρχου. Μπορεί να υπάρχει κάποια μαγική συνταγή για να γίνονται χωρίς χρήματα όλα αυτά που κάνει ο δήμαρχος, αλλά καλό θα ήταν, από τη στιγμή που τα σημάδια υπάρχουν, να ασχοληθεί ο ελεγκτικός μηχανισμός και να δώσει μια εξήγηση, η οποία μπορεί να χρησιμεύσει και σε κάποιους πολίτες που δεν έχουν ιδέα πώς μπορούν να πληρώσουν τον λογαριασμό του ρεύματος.