Γιορτή του πατέρα η σημερινή και ανοίγοντας την ηλεκτρονική εγκυκλοπαίδεια, ξαναθυμήθηκα ότι ο εορτασμός της καθιερώθηκε για πρώτη φορά στη χώρα Φέαρμοντ της Δυτικής Βιρτζίνια των ΗΠΑ στις 5 Ιουλίου το 1908.

Στην Ελλάδα γιορτάζεται κάθε χρόνο την τριτη Κυριακή του Ιουνίου, κινητή εορτή, συμπληρωματική μαζί με την γιορτή της μητέρας προς τιμήν των πατρικών δεσμών και του πατρικού ρόλου στην κοινωνία.

Στη σημερινή κοινωνία και ξεπερνώντας τα παλαιά πρότυπα ο ρόλος του πατέρα στην οικογένεια ειναι ισότιμος με της μητέρας, θα λέγαμε για ένα παιδί, το οποίο έχει ανάγκη και αυτό το στήριγμα για να συμπληρώνει την ανθρώπινη υπόσταση του στην κοινωνία.

Παρ'ολ'αυτά υπάρχουν μπαμπάδες που η μοίρα τους κάλεσε να εκτελέσουν διπλό ρόλο στην οικογένεια, να μεγαλώνουν μόνοι τους τα παιδιά τους, κάνοντας το ρόλο και της μητέρας, της νταντάς, της νοικοκυράς και στο τέλος της ημέρας να έχουν παντα μια ζεστή αγκαλιά και ενα χάδι παραπάνω για τα πλάσματα που έχουν στη ζωή τους.

Από την αλλη υπάρχουν μπαμπάδες οι οποίοι συνηδειτοποιήμενα αγαπούν αυτό το ρόλο μέσα στην οικογένεια, τσαλακώνονται με τα παιδιά τους, γίνονται ένα με αυτά από την ώρα που γεννιούνται γεμίζοντας στιγμές αγάπης, ευτυχίας και φροντίδας τη ζωή τη δική τους και των παιδιών τους, φωνάζοντας και υπενθυμίζοντας κάθε στιγμή ότι "Εγώ για σένα θα είμαι πάντα εδώ, πάντα παρόν".

"Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλες τίς στιγμές που με καταλαβαίνεις ακόμα και για αυτά που δεν μπορώ να σου εξηγήσω" ή "Σ' αγαπώ για όλες τις στιγμές που έκανες κουράγιο και υπομονή διπλά μου", είναι μερικές μόνο απο τις ευχές που θα μπορούσαμε να αφιερώσουμε στην ημέρα γιορτής του πατέρα.

Χρόνια πολλά!!!