19 Μαΐου, ημέρα οδυνηρή, ημέρα ορόσημο της ιστορίας του ελληνισμού. 103 χρόνια από τη Γενοκτονία και τον ξεριζωμό των Ποντίων. Στις 19 Μαΐου 1919, ο Κεμάλ Ατατούρκ αποβιβάζεται στην Σαμψούντα και βάζει μπροστά τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας. Συνελήφθησαν και εκτελέστηκαν οι πνευματικοί ηγέτες του Ποντιακού Ελληνισμού, ενώ οι διωγμοί, οι μαζικές σφαγές και ο ξεριζωμός των Ποντίων συνεχίστηκαν. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή του 1922 οι Έλληνες του Πόντου που έχασαν τη ζωή τους έφτασαν τους 353.000. Όσοι γλίτωσαν κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στους 400.000 ήρθαν στην Ελλάδα φέρνοντας μαζί τους τις μνήμες, τις ιστορίες, τα έθιμα, τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους. Δοκιμάστηκαν από την προσφυγιά και τις δυσκολίες που συνάντησαν στη μητέρα πατρίδα, δεν τα βρήκαν εύκολα, αλλά ως άνθρωποι δυνατοί που είναι, πρόκοψαν και συνέβαλαν με τη δουλειά και το πνεύμα τους στην πρόοδο της χώρας. Ο Πόντος κυλάει στο αίμα της Μαγνησίας, έχοντας βάλει τη σφραγίδα του στην ταυτότητα της περιοχής. Η ποντιακή λύρα, όμως, δε σταμάτησε να νοσταλγεί, να θυμίζει, να λέει τις ιστορίες του Πόντου και να κρατά ζωντανή τη μνήμη των αδικοχαμένων ψυχών και την ελπίδα της επιστροφής. Η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου εκκρεμεί μέχρι και σήμερα. Είναι χρέος της χώρας να παλέψει συντονισμένα, σταθερά, με όλες τις δυνάμεις της, για τη διεθνή αναγνώριση για τη δικαίωση των 353.000 Ελλήνων του Πόντου. Η πρόσφατη αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τις Η.Π.Α. εξηγεί γιατί ο αγώνας αυτός πρέπει να συνεχιστεί με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Το ζήτημα της Γενοκτονίας των Ποντίων αποτελεί «κόκκινο πανί» για την Τουρκία που αρνείται να αναγνωρίσει το αποτρόπαιο έγκλημα και να αναλάβει τις ευθύνες της, παρά την πληθώρα τουρκικών και διεθνών ιστορικών πηγών, που επιβεβαιώνουν τις αιματοβαμμένες πορείες στα ελληνικά χωριά του Πόντου και τα τάγματα καταναγκαστικής εργασίας που τα αποδεκάτισαν. Μόνο μέσα από την αποδοχή της ιστορικής αλήθειας μπορεί να υπάρξει γόνιμη και δημιουργική συνεργασία ανάμεσα στους δύο λαούς.   Τιμούμε σήμερα τους Έλληνες του Πόντου που χάθηκαν, δίνοντάς τους την υπόσχεση ότι δε θα ξεχάσουμε και δε θα αφήσουμε να ξεχαστεί η θυσία τους.