Ο κατά κόσμον Νικόλαος Ζούρας του Προκοπίου, πρωτοήρθε στο Μοναστήρι της Ευαγγελίστριας το 1955, μα μετά από ολιγόμηνη παραμονή, έφυγε απογοητευμένος καθώς το βρήκε εγκαταλειμμένο, σχεδόν ρημαγμένο. Όμως επέστρεψε, όπως έλεγε ο ίδιος κι εννοούσε την Παναγία :' η Κυρά μου είπε να επανέλθω'. Πράγματι, επιστρέφει το 1957 και δεν ξανάφυγε ποτέ! Ακόμα κι όταν πέθανε το 1996, ζήτησε και τον έθαψαν στο παλιό Αλώνι, λίγο πιο πάνω απ' το Μοναστήρι, απ' όπου αγναντεύει από ψηλά το Λεχούνι και την ανατολική πλευρά της Σκιάθου για την οποία δε σήκωνε κουβέντα, λέγοντας "η Σκιάθος βρε είναι παράδεισος' Το έργο του, ανεκτίμητο: Ανακαίνισε το Μοναστήρι, αναστύλωσε το μουσείο και τη σπάνια βιβλιοθήκη του, συντήρησε τις Μονές του Αγίου Χαραλάμπους και της Κεχριάς, ανέγειρε από τα θεμέλια τη Ζωοδόχο Πηγή, συμμάζεψε μαζί με τον αείμνηστο Αντώνη Σαρρή, τον Αη Γιάννη στον Πύργο. Το σπουδαιότερο όμως ήταν πως επί των ημερών του η Σκιάθος απέκτησε έναν πνευματικό οδηγό ασύγκριτου μεγέθους και με την επιβλητική μορφή του, έκανε τους ντόπιους να συνδράμουν στο έργο του και να νοιώθουν σαν σπίτι τους το ιστορικό Μοναστήρι.