Από προχθές έχω αποφασίσει να μην αφήσω άλλο ασχολίαστη την επικίνδυνη κατάσταση η οποία δημιουργείται και διαιωνίζεται από την έλλειψη υποδομών πεζοδρομίου, σε τουλάχιστον ορισμένες περιοχές οι οποίες τυχαίνει να είναι και τόσο πολυσύχναστες όχι μόνον από οχήματα αλλά και από πεζούς ταυτοχρόνως και μάλιστα για όλο το διάστημα του έτους. Αυτή η ταυτόχρονα εμφανιζόμενη, μεγάλη συχνότητα χρήσης από οχήματα και πεζούς, κάνει την επιστράτευση των διοικητικών αρχών αλλά και των μαζικών φορέων αναγκαία, έστω και καθυστερημένα, στην κατέυθυνση της αποκατάστασης της επάρκειας μιας στοιχειώδους υποδομής ασφάλειας, σε αντίθεση με το φαινόμενο της παράβλεψης στην σειρά προτεραιοτήτων, των διαφόρων παραγόντων που έχουν άμεση σύμβαση οι δραστηριότητές τους, επαγγελματικές ή οικογενειακές με το χώρο της πόλης της Σκιάθου. Εστιάζω την παρατήρησή μου αυτή στον χώρο της πόλης της Σκιάθου και όχι στο χώρο γενικά του νησιού, γιατί η πόλη συμπεριλαμβάνει την κύρια δραστηριότητα των λαϊκών στρωμάτων του λαού της Σκιάθου όχι απο την πλευρά της καταγωγής των κατοίκων και των περιοδικά εργαζόμενων αλλά από την πλευρά της σημασίας στην ποιότητα ζωής του λαού της Σκιάθου. Φυσικά και δεν εξαντλείται αυτή η ποιότητα με παρεμβάσεις στο χώρο της πόλης, όπου και περναει το πολύ μεγαλύτερο μέρος του βίου του ο λαός της Σκιάθου, φυσικά και έχει τη σημασια της η ποιοτητα των εργασιακών σχέσεων και αποδοχών του, από το κατ' εξοχήν εσόδημα που είναι η τουριστική αξιοποίηση του χώρου του νησιού της Σκιάθου και φυσικά δεν αφορά μόνο την πτυχή της οδικής ασφάλειας. Αλλά ας πάμε πάλι πίσω στο θέμα μας. Ποιο είναι αυτό για το οποίο θεώρησα χρήσιμο για εμάς και για μένα αναγκαίο να δημοσιεύσω αυτή την παρατήρηση, η οποία φυσικά και είναι γνωστή σε τόσους πολλούς αλλά και αρμοδίους όμως περνάει το θέμα αυτό χωρίς να μπαίνει στην προτεραιότητα που του αντιστοιχεί και που τιμά τη θέση του καθένα από εμάς που θέλουμε να αποτελουμε μέρος αυτού του λαού; Πρόκειται για την οδική ασφάλεια εντός του χώρου κυρίως της πόλης της Σκιάθου. Και αυτή η οδική ασφάλεια, από την άποψη που αφορά την ύπαρξη και τη σημασία πεζοδρομίου σε όλα τα σημεία του οδικού δικτύου, στον ιστό του χώρου της πόλης. Σε πρόσφατη διαδρομή, λίγο πριν τη δύση του ήλιου, έτυχε να βρεθώ  μπροστά στο φαινόμενο πεζών, οι οποίοι φυσικά και δεν είναι συνήθως  ντόπιοι, που βαδίζουν από την εσωτερική πλευρά της στροφής, η οποία συγχρόνως δεν επιτρέπει ή δυσκολεύει την ορατότητα των οδηγών αυτοκινήτων, περιορίζοντάς την σε ένα πεδίο λίγων μόνο μέτρων πιο πέρα από τη θέση του οχήματος. Θέλω να πώ όμως ότι τελευταία φαίνεται, ειδικά στον περιφερειακό, να λαμβάνεται υπ’ όψη από τις διοικητικές αρχές, το θέμα της παρεμπόδισης της ορατότητας λόγω της κατάστασης των ορίων των ιδιοκτησιών ακινήτων, που συνορεύουν με δρόμο, εμφανίζοντας μια βελτίωση ως προς αυτόν τον παράγοντα. Έστω λοιπόν και αν η κατάσταση του δικτύου δεν επιτρέπει την ανάπτυξη ταχύτητας ακόμα και με μια πολύ συντηρητική κίνηση των οχημάτων, όταν σε ένα τέτοιο σημείο μη καλής ορατότητας πεζού, βρεθεί ένα όχημα σε απόσταση μερικές φορές λιγότερη των δέκα μέτρων, ώστε να μπορέσει να γίνει ο πεζός μέρος του ορατού πεδίου του οδηγού, η πιθανότητα πρόκλησης ατυχήματος είναι πολύ μεγάλη, ειδικά μάλιστα όσο προχωράει η τουριστική περίοδος κατά την οποία η κίνηση πληθαίνει σε ένα μέγιστο βαθμό, ξεφεύγοντας από τα όρια ελέγχου του κάθε οδηγού ειδικότερα μάλιστα και κατά πολύ μεγαλύτερη προτεραιότητα, του εργαζόμενου, επαγγελματία οδηγού, με όποιο όχημα και αν οδηγεί. Ας έχουμε δε υπ’ όψιν ότι η όλο και περισσότερο αυξενόμενη ένταση του ανταγωνισμού, στις εργασίες των κάθε είδους επιχειρηματικών  δραστηριοτήτων όλων των κατηγοριών, αναγκάζει τους εργαζόμενους οδηγούς να υπερβάλλουν σε κόπωση και ταχύτητα προκειμένου να μπορέσουν να βρίσκονται μέσα στα πλαίσια που τους επιτρέπει ο ανταγωνισμός αυτός. Αποτέλεσμα αυτού του φαινομένου, το οποίο φυσικά και δεν παρουσιάζεται μόνο στην εργασία των οδηγών, είναι η αύξηση του κινδύνου ατυχήματος, όπως δυστυχώς συμβαίνει ειδικότερα κατά τους μήνες αυξημένης κίνησης. Το ζήτημα της ανεπάρκειας υποδομών πεζοδρομίων στο οδικό δίκτυο ειδικά της πόλης, έχει σαν αποτέλεσμα να εκθέτει τον κάθε πεζό κυρίως είτε είναι μόνιμος κάτοικος η επισκέπτης, σε ένα μεγάλο και απευχόμενο κίνδυνο κατά της ακεραιότητάς αλλά και της ίδιας της ζωής του, όπως επίσης εκθέτει σε ομόλογους κινδύνους τον κάθε οδηγό οχήματος, επαγγελματία η μη, ο οποίος είναι αναγκασμένος να κάνει χρήση του οδικού δικτύου. Το ζήτημα που θίγω, της ανεπάρκειας πεζοδρομίων στον οδικό ιστό της πόλης, έχει σχέση και σίγουρα έρχεται μπροστά τη σκέψη καθενός από συνειρμό το γεγονός των αντίστοιχων έργων που γίνονται σε ένα κομμάτι του κύριου δρόμου από την πόλη προς το τέρμα της τροχιάς του δρομολογίου των λεωφορίων της τοπικής συγκοινωνίας, τις Κουκουναριές. Φυσικά και είναι ένα έργο απαραίτητο και φυσικά δεν μπορεί καμιά λογική να απορρίψει την ανάγκη κατασκευής τους. ‘Ομως συγκρίνοντας το μέγεθος της σημασίας του τμήματος εκείνου του έργου με το αντίτοιχο στο τμήμα του οδικού δικτύου που αναφέρουμε παραπάνω,  μπορούμε να διακρίνουμε την προτεραιότητα στην ανάγκη δημιουργίας τέτοιων υποδομών εντός του οδικού δικτύου που χρησιμοποιείται κατά όλη τη διάρκεια του έτους και όχι μόνο κατά τους μήνες της τουριστικής σαιζόν και μάλιστα από όσους κατοικούν στο νησί μόνιμα ή έχουν μόνιμες επαγγελματικές δραστηριότητες οπουδήποτε στο νησί. Είναι δηλαδή σημαντικότερη, για την ποιότητα ζωής των κατοίκων, η ανεπάρκεια των υποδομών αυτών στο προαναφερόμενο τμήμα του οδικού δικτύου από ότι η αντίστοιχη εκτός αυτού, όπως αυτή η οποια και γίνεται σήμερα. Αυτό κατά την ταπεινή γνωμη μου σημαίνει ότι η αποδεκτή ανεπάρκεια στην ασφάλεια του οδικου δικτύου ειδικά, επιβάλλει να έχει δοθεί προτεραιότητα στην κατασκευή των αντίστοιχων υποδομών στον περιφερειακό πχ, από ότι εκεί που γίνονται. Και προτεραιότητα φυσικά ΔΕΝ σημαινει ότι αποκλείεται η κατασκευή του έργουμ που ήδη γίνεται, σημαίνει όμως ότι ΓΙΝΕΤΑΙ αφού πρώτα έχει γίνει το αναγκαιότερο για την ποιοτητα ζωής του εργαζόμενου λαού, ο οποίος είναι και ο παραγωγός του όποιου πλούτου απολαμβάνει η σύγχρονη κοινωνία. Θα ήταν λοιπόν αναμενόμενο, έστω και αν μέχρι τώρα δεν έχει γίνει δημόσια γνωστο κάτι τέτοιο, να έχει μπει, έστω και με αυτή την καθυστέρηση, σε προτεραιότητα η κατασκευή του έργου αποκατάστασης της οδικής ασφάλειας αυτού του τμήματος του δικτύου, που αποτελεί και σημαντικότερο τμήμα της ποιότητας ζωής του λαού της Σκιάθου, εκ μέρους της διοίκησης καθε επιπέδου, τοπικού ή κεντικότερου και νομίζω πως πρέπει να είμαστε σύμφωνοι στο να αναμένουμε την αποκατάσταση αυτής της αβλεψίας εκ μέρους της πολιτικής διοίκησης του τόπου. Άλλωστε είναι γεγονός ότι το τίμημα του προϋπολογισμού του κάθε δημόσιου έργου, το οποίο χρηματοδοτείται από τον κρατικό προϋπολογισμό, κατά περίπου το 90% και πλέον είναι πληρωμένο από αυτούς τους οποίους θα εξυπηρετούσε και εκείνο το τμήμα των υποδομών, οι οποίες και έχουν μπει σε ΚΑΤΩΤΕΡΗ σειρά προτεραιότητας από την σημερινή διοίκηση χωρίς αυτό να σημαίνει ότι γίνεται επί τούτου, τουλάχιστον στο μέγιστο μέρος των στελεχών της νομίζω. Τελειώνοντας νομίζω επίσης, ότι παρατηρήσεις όπως αυτή προσφέρουν στον δημόσιο διάλογο χωρίς όμως και αυτός να έχει βρει την απαραίτητη υποδομή  προκειμένου να γίνει, έστω και αν προσφέρεται η φιλότιμη και φιλόξενη αυτή ηλεκτρονική εφημερίδα του “Skiathoslife”, εξυπηρετώντας έτσι ένα μεγάλο μέρος αυτής της κοινωνικής ανάγκης!