H 15η Φεβρουαρίου είναι εξ ορισμού μία ξεχωριστή ημέρα για την Κυριακή Κανταράκια από τη Σκιάθο, αφού σαν χθες το 1995 γεννήθηκε. Πάντως, στα 27α γενέθλιά της - τα πρώτα από τότε που ο καρκίνος εισέβαλε στη ζωή της ως ένας ανεπιθύμητος επισκέπτης - δεν αναρωτήθηκε πώς νιώθει που μεγάλωσε κατά ένα χρόνο, παρά εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της για το πολύτιμο «δώρο» που της έκανε η ζωή. Πλέον τα γενέθλια της Κυριακής, τα οποία συμπίπτουν με την Παγκόσμια Ημέρα κατά του παιδικού καρκίνου, συμβολίζουν τον θαρραλέο αγώνα της κόντρα σε μία εξουθενωτική νόσο, όπως είναι το λέμφωμα Hodgkin.  Μόλις τον περασμένο μήνα ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας, στο πλευρό του αγαπημένου της Νίκου, επισημοποιώντας τον δεσμό τους που μετράει επτά και πλέον χρόνια. Η αγάπη τους αποδείχθηκε πιο δυνατή από τον καρκίνο και σε μία τόσο δύσκολη συγκυρία για το ζευγάρι, οι δύο νέοι σχεδίασαν και πραγματοποίησαν τον γάμο που ονειρεύονταν. Λίγο καιρό μετά τις χημειοθεραπείες που υποβλήθηκε στη Λάρισα, η Κυριακή όχι μόνο δεν πτοήθηκε, αλλά κοιτάζοντας τις γαμήλιες φωτογραφίες της, αντιλαμβάνεται πως η ευτυχία και το πραγματικό νόημα της ζωής κρύβονται αλλού. Νιώθει χαρούμενη που πήρε τη ζωή της πίσω, ενώ δήλωσε απερίφραστα πως είναι πιο έτοιμη από ποτέ να ζήσει όσα ονειρεύεται. Η εντυπωσιακή personal trainer και προπονήτρια pilates, παρότι διαθέτει πτυχίο από το τμήμα Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, ουδέποτε ασχολήθηκε με τη λογιστική. Την κέρδισε η γυμναστική, ενώ εδώ και μισό μήνα πήρε μία νέα πιστοποίηση. Αυτή τη φορά από το  CETI (Certified Cancer Exercise Specialist), έναν αμερικανικό φορέα που εκπαιδεύει όσους επιθυμούν να ασχοληθούν με τη θεραπευτική γυμναστική σε ασθενείς με καρκίνο. Μάλιστα, αυτό στάθηκε αφορμή για να συνεργαστεί με το SkiathosLife.gr, καθώς πολύ σύντομα θα παρουσιάζει διαδικτυακά το πρόγραμμά της με ασκήσεις για ογκολογικούς ασθενείς. «Πραγματικά ανυπομονώ να ξεκινήσουμε. Έχω δύο εβδομάδες που πήρα την πιστοποίηση από το CETI, που έχει παγκόσμια ισχύ, αρκεί να την ανανεώνεις κάθε δύο χρόνια. Πλέον μπορώ να γυμνάζω ανθρώπους με καρκίνο. Ηθελα να έχω κάτι να ασχολούμαι κατά τη διάρκειας της θεραπείας που έκανα στη Λάρισα και μόλις ανακάλυψα την ύπαρξη αυτής της μορφής γυμναστικής, δεν το σκέφτηκα δεύτερη φορά. Διάβαζα κατά τη διάρκεια των χημειοθεραπειών και ολοκλήρωσα διαδικτυακά το σεμινάριο. Θέλω να κυνηγήσω αυτό που κάνω τώρα, το οποίο, άλλωστε, επέλεξα πιο συνειδητά», τόνισε στην αρχή της συζήτησης, μην κρύβοντας τη λαχτάρα να προσφέρει την καθοδήγησή της μέσω των ασκήσεων που θα προτείνει, σε όσους έχουν ανάγκη από ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα εκγύμνασης. [caption id="attachment_137890" align="alignnone" width="1365"] Πριν από λίγες ημέρες, η 27χρονη Σκιαθίτισσα ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου, σε ένα μυστήριο που συγκίνησε όλους όσοι παρευρέθηκαν και θαύμασαν την ψυχική δύναμη του ζευγαριού[/caption]

Η θαρραλέα εξομολόγηση της νεαρής Σκιαθίτισσας, η οποία πριν από λίγους μήνες διαγνώστηκε με λέμφωμα Hodgkin - Όχι μόνο δεν τα παράτησε, αλλά μετά τις χημειοθεραπείες ανέβηκε τα σκαλιά της εκκλησίας και δηλώνει έτοιμη για ένα νέο ξεκίνημα 

  To πρώτο σοκ της διάγνωσης  Η Κυριακή Κανταράκια γυρίζοντας πίσω τον χρόνο, θυμήθηκε τα έντονα συναισθήματα που την κυρίευσαν, μόλις διαγνώστηκε με τη νόσο. «Δεν το περίμενα. Όταν είσαι δραστήριος, ακολουθείς έναν σχετικά υγιεινό τρόπο ζωής και δεν κάνεις καθιστική ζωή, το πρώτο πράγμα που αναρωτιέσαι, είναι: «Σε μένα θα τύχει; Μα, είμαι υγιής». Μούδιασα ολόκληρη. Ένιωσα, λες και μου πέταξες μία πέτρα στο κεφάλι. Ήταν πολύ σοκαριστικό όλο αυτό που βίωσα τότε», εξομολογήθηκε στο SkiathosLife.gr, μην κρύβοντας πως όσα θεωρούσε δεδομένα μέχρι τότε, ανατράπηκαν μέσα σε μία στιγμή. «Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Είχα να πάω στον γιατρό πολλά χρόνια και έφτασα στο… αμήν, για να το καταλάβω. Εμφάνισα εξογκώματα στον λαιμό μου. Εκδήλωσα το πιο κοινό σύμπτωμα, καθώς διογκώθηκαν οι λεμφαδένες. Πριν αυτό γίνει εμφανές, νόμισα πως οι ενοχλήσεις που είχα, ήταν από ένα απλό «πιάσιμο». Δεν είχα καμία άλλη ένδειξη. Επισκέφθηκα τον γιατρό, με ψηλάφισε και με παρέπεμψε σε ακτινολόγο. Έκανα υπέρηχο, δίχως να καταλήξουμε κάπου και μία εβδομάδα αργότερα πήγα σε αιματολόγο. Έκανα όλες τις εξετάσεις. Ακολούθησαν βιοψία, αλλά και αξονική, που έδειξε ότι πάσχω από τη νόσο του Hodgkin, έναν τύπο λεμφώματος. Βρισκόμουν ήδη στο δεύτερο στάδιο της νόσου», είπε στη συνέχεια η Κυριακή. Μπροστά στην απειλή που εμφανίστηκε για τη ζωή της, οι χημειοθεραπείες ήταν μονόδρομος: «Διαγνώστηκα με καρκίνο τον Ιούνιο του 2021. Τέλη του ίδιου μήνα ξεκίνησα χημειοθεραπείες στη Λάρισα. Πήγαινα πολύ τακτικά. Ανά 12-15 ημέρες μέχρι τον Νοέμβριο. Όλο αυτό το διάστημα βρισκόμουν μεταξύ Σκιάθου και Λάρισας. Ήταν δύσκολη περίοδος, αλλά και με πολλά έξοδα. Το πρώτο πράγμα που ρώτησα τον γιατρό, όταν μου ανακοίνωσε πως θα έκανα χημειοθεραπεία, ήταν εάν θα μου πέσουν τα μαλλιά. Τώρα βέβαια που πέρασε ο καιρός, αυτό με απασχολεί ελάχιστα. Σήμερα λέω στον εαυτό μου: «Πόσο επιφανειακά σκεφτόμουν τότε». Δεν άξιζε τον κόπο και έδινα προτεραιότητα σε πράγματα ανούσια. Στην αρχή είναι φυσικό να ντρέπεσαι, αλλά μετά αγάπησα το νέο look, το υιοθέτησα. Πλέον βρίσκομαι σε φάση ανάρρωσης. Κάνω διατροφή, όπως σε όλη τη διάρκεια των χημειοθεραπειών για να «καθαρίσει» ο οργανισμός μου και τέλη Μαρτίου θα πάω για επανεξέταση». Το κεφάλαιο «γάμος» και τα χθεσινά γενέθλια Στον λογαριασμό που διατηρεί η Κυριακή Κανταράκια στο Facebook, οι φωτογραφίες του γάμου της προσελκύουν τα βλέμματα, με τη νύφη να μην κρύβει την ευτυχία της πλάι στον άντρα που έχει επιλέξει για σύντροφό της. Το γεγονός ότι το μυστήριο προγραμματίστηκε λίγο καιρό μετά την ολοκλήρωση της θεραπευτικής αγωγής της, έκανε ακόμη πιο ιδιαίτερη την ένωση των δύο νέων ενώπιον Θεού και ανθρώπων. «Το σκεφτόμασταν καιρό, αλλά το προγραμματίσαμε τελευταία στιγμή. Έπειτα από τόσο καιρό, το πήραμε απόφαση. Εξάλλου δεν είχαμε να χάσουμε κάτι. Πόσο να περιμένεις; Με τον Νίκο, είμαστε μαζί παραπάνω από επτά χρόνια. Ο γάμος μας τελέστηκε στην Παναγία Λημνιά. Όλα ήταν πολύ όμορφα», είπε με χαμόγελο, ενώ έπειτα αναφέρθηκε στα χθεσινά γενέθλιά της: «Εννοείται πως τα φετινά γενέθλια δεν είχαν καμία σχέση με τα περσινά. Αυτή τη φορά ήταν πιο συνειδητοποιημένα και μαζί με τα άτομα που νιώθω εγώ πιο καλά, από την άποψη, ότι συνήθως επιλέγουμε να κάνουμε γενέθλια και να ξεφαντώνουμε.Νομίζω όμως ότι τον τελευταίο χρόνο άλλαξα ως άνθρωπος. Νιώθω σαν να έκανα… restart». Όσο για την ευχή που έκανε χθες, σβήνοντας τα κεριά στην τούρτα γενεθλίων; «Μπορείς να μαντέψεις… Δεν λέω τι…», είπε με χαμόγελο. Η δύναμη που κρύβει μέσα της Η δεύτερη ευκαιρία που έχει πλέον η Κυριακή, οδηγεί κάθε κίνησή της από εδώ και πέρα: «Το ότι κινείσαι και αναπνέεις, δεν σημαίνει ότι πάντοτε ζεις ουσιαστικά. Εφεξής, αυτό που επιθυμώ, είναι να ζήσω πραγματικά. Γι’ αυτό και ο πρώτος στόχος που έθεσα, είναι να ακολουθήσω τη γυμναστική, το επάγγελμα που αγαπώ, ώστε να βοηθήσω κόσμο οποιαδήποτε ηλικίας που αντιμετωπίζει τη συγκεκριμένη νόσο. Εξάλλου, στον καρκίνο το 60% είναι ψυχολογία. Εάν το ηθικό σου είναι πεσμένο, έχεις πρόβλημα. Τα φάρμακα είναι μέχρι ένα σημείο. Οτιδήποτε και να κάνει ο γιατρός, χρειάζεσαι καλή ψυχολογία. Το βίωσα αυτό: Τους δύο πρώτους μήνες ήμουν χάλια και οι παρενέργειες ήταν πιο έντονες από τα φάρμακα και τις χημειοθεραπείες». [caption id="attachment_137892" align="alignnone" width="1440"] Η μεγάλη αγάπη της Κυριακής Κανταράκια είναι η γυμναστική. Σύντομα μέσα από το SkiathosLife.gr θα παρουσιάζει πρόγραμμα θεραπευτικής γυμναστικής για όσους πάσχουν από καρκίνο[/caption] Ο καρκίνος δεν κάνει διακρίσεις Με τον αριθμό των Σκιαθιτών, οι οποίοι έχουν νοσήσει από καρκίνο, να αυξάνεται διαρκώς, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι πλέον… χτυπάει την πόρτα όλων. Άποψη που βρίσκει απόλυτα σύμφωνη την Κυριακή Κανταράκια: «Καταγράφονται πολλά περιστατικά και στη Σκιάθο. Δεν το περίμενα αυτό. Είναι σαν να μου άνοιξε ένας νέος κόσμος. Δυστυχώς, είναι πολλά τα σπίτια που ζούνε μ’ αυτόν τον πόνο. Όμως, παρατήρησα ότι δεν νιώθουν και άνετα να το εξωτερικεύουν. Και αυτό έχει να κάνει πρωτίστως με το έλλειμμα ενημέρωσης γύρω από τον καρκίνο. Μιλάμε για μία αρρώστια που θερίζει. Στο νοσοκομείο έβλεπα άλλους ασθενείς που έρχονταν για χημειοθεραπείες και δεν το πίστευα ότι έχουν νοσήσει. Οι άνθρωποι όταν περνούν κάτι τέτοιο, κλείνονται στον εαυτό τους. Το έκανα κι εγώ ένα διάστημα και το καταλαβαίνω. Ειδικά τους δύο πρώτους μήνες, δεν ήθελα να δω άνθρωπο μπροστά μου. Έρχονταν οι γονείς μου να με δούνε και τους έδιωχνα. Όσο αντιδράς έτσι, τόσο χειρότερο γίνεται. Πριν διαγνωστώ με καρκίνο, άκουγα π.χ. για την παγκόσμια ημέρα παιδικού καρκίνου, αλλά δεν είχα φανταστεί ποτέ ότι τελικά βρισκόταν τόσο κοντά μου».