Φεύγοντας ο Παλιός Χρόνος συναντά μια ομάδα παιδιών. Εκείνα του τραγουδούν περιπαιχτικά: ‘’Γέρε χρόνε φύγε τώρα πάει η δική σου η σειρά θα’ ρθει ο νέος με τα δώρα, με τραγούδια και χαρά.’’ Αυτός σταματά παρότι η ώρα τρέχει και γρήγορα θα φθάσουν μεσάνυχτα… Αναρωτιέται αν το όνομά του και μόνο τα λέει όλα: ‘‘Παλιός Χρόνος ‘’, δηλαδή ξεθωριασμένος, ξεπερασμένος, άχρηστος, ανήμπορος, κακός. Πολλές σύνθετες λέξεις δηλώνουν το ίδιο: παλιόκοσμος, παλιοζωή, παλιόκαιρος, παλιόσπιτο. Υπάρχουν όμως και το παλιόφιλος, η παλιοπαρέα και άλλες που δε δηλώνουν κάτι άσχημο. Και φράσεις όπως το ‘’παλιό κρασί΄΄που όσο παλιότερο είναι, τόσο και πιο καλό. Ο παλιός Χρόνος σκέφτεται: το παλιό γενικά, το περιφρονούν οι άνθρωποι συνήθως όταν είναι νέοι, γιατί νομίζουν ότι δεν θα γεράσουν ποτέ. Ευτυχώς πολλοί απ’ τους νέους και τα παιδιά έχουν παππούδες και γιαγιάδες και θα καταλάβουν πως και οι παλιοί προσφέρουν πάρα πολλά. Διαθέτουν κυρίως την αναγκαία σοφία για να τους συμβουλέψουν και να τους καθοδηγήσουν σωστά με την εμπειρία τους. Γι’ αυτό ο Παλιός Χρόνος αποχαιρετά τα παιδιά και τους λέει: -Εμένα κοροϊδέψτε με όσο θέλετε. Έτσι κι αλλιώς δε θα με ξαναδείτε. Τους παππούδες και τις γιαγιάδες σας όμως, που είναι επίσης παλιοί, να τους ακούτε και να τους προσέχετε σαν τα μάτια σας… Καλή Χρονιά!