Συνέντευξη στη ΓΛΥΚΕΡΙΑ ΥΔΡΑΙΟΥ  Στην κορυφογραμμή του επιχειρείν ο διακεκριμένος επιχειρηματίας Γιώργος Αλεξανδρίδης, προσφέρει απλόχερα, με ευαισθησία ψυχής, στη γενέτειρά του, τη Σκιάθο. Ο διακεκριμένος οικονομολόγος, κορυφαίο στέλεχος της Μότορ Οιλ και της Τράπεζας Πειραιώς, μιλά στον ΤΑΧΥΔΡΟΜΟ για την προσωπική του διαδρομή από τη Σκιάθο των παιδικών του χρόνων, μέχρι την κορυφή του επιχειρείν. Με συγκίνηση και νοσταλγία ανακαλεί εικόνες από την εποχή, που έφτιαχνε τα δικά του αυτοσχέδια καράβια, ατενίζοντας ως παιδί το μέλλον. Διατηρώντας ακατάλυτους δεσμούς αγάπης με το νησί του, τη Σκιάθο, ο κορυφαίος επιχειρηματίας και μέγας φιλάνθρωπος ομολογεί: «Αισθάνομαι χαρά και ευχαριστώ τον Θεό μου, που με αξίωσε να προσφέρω στους συμπολίτες μου». Φύσει αισιόδοξος, εκτιμά ότι «η ανθρώπινη διανόηση, σκέψη και δημιουργία είναι ακατανίκητα όπλα» για να υπερνικούμε κάθε εμπόδιο, ενώ δεν παραλείπει να τονίσει ότι η προσφορά στον συνάνθρωπο είναι προέκταση του εαυτού του. Δύσκολος ο δρόμος από τη Σκιάθο, το νησί που μεγαλώσατε, μέχρι την κορυφή του επιχειρείν; Παντού υφίστανται δυσκολίες, αλλά και παντού δημιουργούνται δυνατότητες για να τις υπερνικάμε. Προσπάθησα να τις δημιουργώ και συν-δημιουργούσα συνθήκες να συμπορεύεται μαζί μου και αυτό επίσης που λέγεται σύμπτωση, τύχη, με τη βοήθεια του Θεού. Τι θυμάστε πιο έντονα από τα παιδικά σας χρόνια στη Σκιάθο; Τα όνειρα, που είχατε ως παιδί, φτιάχνοντας τα δικά σας αυτοσχέδια καραβάκια, καθόρισαν την κατοπινή σας διαδρομή; Την όμορφη θάλασσα και τις ακρογιαλιές, τα καραβάκια, που «καραβίζαμε» στις αμμουδιές. Τις γιορτές, που είχαν γραφικό χαρακτήρα και ειδικά τον παπά Γιώργη στους Τρεις Ιεράρχες, κατά τη Θεία Λειτουργία και τις Ακολουθίες της κατανυκτικής Μεγάλης Εβδομάδας των Παθών, τον πανστόλιστο Eπιτάφιο και την περιφορά του τις πρωινές ώρες, τη μεταφορά της Παναγίας Κονίστρας προς και από το χωριό στο Μοναστήρι, οποία γραφικότητα και κατάνυξη, τη δημιουργία εικόνων και συγκινητικών στιγμών ανθρώπινης έξαρσης και ευαισθησίας. Τα καΐκια, που, ως παιχνίδι, ταξιδεύαμε στον γιαλό, τη ξεγνοιασιά της παιδικής ηλικίας και τη χαρά και αφοσίωσή μου, όταν άρχισα να διαβάζω Παπαδιαμάντη και ένιωθα τη διάνθηση των συναισθημάτων μου και τη συγκίνησή μου ότι ήμουν συμπατριώτης του. Πόσο με επηρέασαν τα με στοχασμό κείμενά του, όπως εκείνο «…σαν να ‘χαν ποτέ τελειωμό τα πάθια κι οι καημοί του κόσμου…». Με πολλές διδαχές του καρπωνόμουν τα διδασκόμενα νοήματα ζωής και ένιωθα πάντα να με ωθούν. Δεν ξεχνάτε το νησί σας, προσφέροντας διαρκώς βοήθεια σε τοπικές δομές και ευεργεσίες σε απόρους. Ποια είναι τα συναισθήματα, που νιώθετε κάθε φορά που προσφέρετε; Αισθάνομαι χαρά και ευχαριστώ τον Θεό μου, που με αξίωσε να προσφέρω στους συμπολίτες μου και να συμβάλλω στη δημιουργία ωραιότερου και γιορτινότερου περιβάλλοντος και στο νησί, τη γενέτειρά μου, τη «Σκιάθο μας», πατρίδα ζηλευτή, τους αγαπημένους συμπατριώτες, φίλους μου. Εχω επιτύχει να αισθάνομαι να ξαναφουντώνουν τα συναισθήματά μου κάθε φορά, που είμαι σε θέση να προσφέρω όλα αυτά τα χρόνια. Ειλικρινά, οι γονείς μου με έμαθαν να νιώθω περισσότερη χαρά όταν δίδω, από εκείνη που αισθάνομαι όταν μου δίδουν. Αν και δεν κατοικώ στο νησί, στη Σκιάθο, έχω επιτύχει στον εαυτό μου να αισθάνομαι χαρά σαν να είμαι κι εγώ εκεί, έστω στην εκτέλεση μιας ανθρώπινης προσφοράς και, συνάμα, καθήκοντος, με την ανακούφιση που δίδεται στον συνάνθρωπο, όπως εγώ αισθάνομαι, σαν προέκταση του εαυτού μου στη θέση του… Ως οικονομολόγος, στέλεχος της Μότορ Οιλ και της Τράπεζας Πειραιώς, θεωρείτε ότι υπάρχει μέλλον και προοπτική για την οικονομία; Η ερώτηση, που μου θέτετε, είναι εκτεταμένη, έχει και βάθος. Εν τούτοις, σε πεμπτουσία, μπορώ να πω ότι, εάν, ως χαρακτήρες, πειθαρχήσουμε και δημιουργήσουμε προϋποθέσεις, οι ξένοι θα επενδύσουν, βρίσκοντας στην Ελλάδα ό,τι δεν βρίσκουν σε άλλες χώρες, κυρίως τον τόπο εγκατάστασης, τη λειτουργούσα ατμόσφαιρα, κ.τ.λ. Πρώτα από όλα, οργανωμένο και «καθαρό» ορίζοντα, διότι οι επενδυτές, αλλά και η ανάπτυξη εκ των ιδίων δυνάμεων της χώρας, ενόσω διεθνοποιείται το εμπόριο, η βιομηχανία, ζητούν αναπτυξιακό περιβάλλον, το οποίο έχει προδιαγραφές, όπως επίσης στα συνκαι το κλίμα της Ελλάδας και τον Ελληνα εργαζόμενο κ.τ.λ.. Με δυο λόγια, αν πειθαρχήσουμε και γίνεται στην Ελλάδα καλύτερα το καθετί από ό,τι σε άλλες χώρες, η παγκοσμιοποίηση είναι επί θύραις , υπάρχουν μέλλον και προοπτική, καθ’ ότι η χώρα και οι Ελληνες ως στοιχείο έχουν ελκτική δύναμη για πρόοδο. Να καταλάβουμε ότι υπάρχει ανταγωνιστικότητα στον κόσμο. Οποιος κάνει καλύτερα τη δουλειά του, προάγεται από όλους τους άλλους. Ας μη γελιόμαστε, λοιπόν. Ας πιστεύουμε αισθανόμενοι «είμαι πρώτος, γιατί πειθαρχώ και κάνω το τάδε τόσο πολύ καλά κι έξυπνα, που δεν μπορούν να το κάνουν οι άλλοι». Αυτά σε βασικές γραμμές. Ποιο είναι το μυστικό της επιτυχίας, αν υπάρχει μυστικό; Υπάρχει μυστικό της επιτυχίας! Λέγεται ΜΑΘΗΣΗ, ΔΟΥΛΕΙΑ, ΔΙΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΚΑΛΥΤΕΡΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ, ΣΟΒΑΡΗ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗ. Πρώτα από όλα, να πιστέψουμε στους εαυτούς μας, ότι το «θέλω», εάν εμείς σωστά εργαζόμαστε, ισούται με το «μπορώ». Ο Ελληνας έχει και κλιματικά μεσογειακά χαρίσματα και καλύτερο περιβάλλον και συνθήκες για διάθεση και εργασία. Τι σας έχει διδάξει η προσωπική σας διαδρομή και τι συμβουλεύετε σε όσους επιθυμούν να ακολουθήσουν τον δρόμο της επιχειρηματικής καταξίωσης; Η προσωπική μου διαδρομή με δίδαξε ότι η διάθεση για δουλειά, ουσιαστικό αυτό, η οργανωμένη και προγραμματισμένη εργασία, συν όταν, έστω και η μικρή αποτυχία, που ενυπάρχει ίσως, σε διδάσκει με την εξέταση των στοιχείων της («γιατί απέτυχα;»), να εύρεις ό,τι θα σε οδηγήσει στην επιτυχία. Δεν το βάζω κάτω! Επιχειρώ και προσπαθώ και, όπως λέει ο λαός, «και τούτος ο ανήφορος, κατήφορο θα φέρει». Αρκεί να προσπαθείς. Ο Μέγας Πέτρος της Ρωσίας, όταν τον ερώτησαν «τι είναι εκείνο, που σε οδήγησε στις επιτυχίες;», απάντησε «η σωστή μελέτη των αποτυχιών μου και διδαχή». Να αισθάνεσαι, δηλαδή, καινούργιες δυνάμεις αγωνιστικότητας, με ενστέρνιση στο ενθαρρυντικό γνωμικό «ο επιμένων νικά». Ακόμη και στην περίοδο της πανδημίας, την πιο δύσκολη περίοδο που βιώνουν η Ελλάδα και η υφήλιος, υπάρχουν ελπίδα και αισιοδοξία για την επόμενη μέρα; Εχουμε πάρει από τη λατινική παράδοση το περίφημο «dum spiro spero». Αυτή η ελπίδα και η αισιοδοξία, εφόσον υπάρχουν στο ανθρώπινο γένος, ξεπερνούν κάθε εμπόδιο. Η ανθρώπινη διανόηση, σκέψη και δημιουργία είναι ακατανίκητα όπλα. Ο Ανθρωπος βρέθηκε στη Γη σε πολλαπλές αντιξοότητες και του είπε η Μοίρα «μικρέ άνθρωπε πού πας; Δίπλα σου θηρία, γίγαντες, ερπετά, πετούμενα τεράστια φαρμακερά, καιρικές συνθήκες τόσο δύσκολες…» κι όμως ο Ανθρωπος με αυτό που αισθάνεται και του έδωσε η φύση, ο Θεός, το χάρισμα μυαλού, κατάφερε να καθυποτάξει τα πάντα και να επιτύχει το θαύμα στη δημιουργία του ανθρώπινου «είναι», εγκρατής πάσης και παντού, κοσμικής ζωής. Προχωράμε, λοιπόν, αλλά… Με αισιοδοξία στη σωστή εφαρμογή των διδαγμάτων της επιστήμης θα προχωρήσουμε. Κρατώντας δε μόνο τα σωστά διδάγματα (το πάθημα μάθημα) θα πάμε μπροστά, σε πλέον ευτυχείς και χαρούμενους χρόνους. Αυτό είναι βέβαιο, επέρχεται, αισιοδοξώ! Τέλος, εύχομαι χαρούμενα Χριστούγεννα σε εσάς και τη διεύθυνση της εφημερίδας σας, στους συναδέλφους σας και σε όλους τους πατριώτες!