SKIATHOS Ο καιρός σήμερα

ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΞΗΝΤΑΡΗ | Από τη μικρή οθόνη στο θεατρικό σανίδι: Συνάντηση δύο γενεών στο «Μινόρε της Αυγής»

2021-11-04 19:36:01
Για το «Μινόρε της Αυγής» τα πολλά λόγια είναι περιττά. Η αξέχαστη σειρά των Βαγγέλη Γκούφα και Φώτη Μεσθεναίου, η οποία προβλήθηκε στην κρατική τηλεόραση στις αρχές της δεκαετίας του ’80, μέχρι σήμερα περιβάλλεται από τον μύθο που έχτισε τότε. Τόσο για τις ερμηνείες των ηθοποιών, όσο και τα ρεμπέτικα τραγούδια που περιελάμβανε και μιλούσαν κατευθείαν μες στην ψυχή του κόσμου. Ανάμεσα στους συντελεστές της σειράς, η οποία εξακολουθεί να γεννάει μεγάλη νοσταλγία, ήταν και ο Γιώργος Ξηντάρης. Ο σπουδαίος Σκοπελίτης ρεμπέτης «δάνεισε» τη φωνή του στον Αντώνη Καφετζόπουλο που πρωταγωνιστούσε, ενώ ερμήνευσε κι έναν χαρακτηριστικό ρόλο, υποδυόμενος τον Στέλιο Λεπενιώτη. Τριάντα οκτώ χρόνια μετά, οι δυο γιοι του Ξηντάρη, Θοδωρής και Αντώνης, οι οποίοι δείχνουν πως βαδίζουν στα ίδια μονοπάτια με εκείνον, δίνουν το «παρών» στο θεατρικό «Μινόρε». Η πρεμιέρα έγινε τέλη Οκτώβρη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, σε σκηνοθεσία του Τάκη Τζαμαργιά. Οι τρεις καλλιτέχνες μίλησαν αποκλειστικά στο Skiathoslife.gr για την… ιστορία που επαναλαμβάνεται και είναι πλημμυρισμένη από αναρίθμητα «διαμάντια» του ρεμπέτικου, που σύσσωμη η οικογένεια Ξηντάρη υπηρετεί πιστά πολλά χρόνια τώρα. Οι πρώτες παραστάσεις στην Κεντρική Σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά είναι διαρκώς sold out και όλα δείχνουν ότι η θεατρική διασκευή του Δημήτρη Χαλιώτη, στην οποία πρωταγωνιστούν οι Ιεροκλής Μιχαηλίδης και Γεράσιμος Σκιαδαρέσης, θα εξελιχθεί σε μία από τις πλέον επιτυχημένες παραγωγές της θεατρικής σεζόν που διανύουμε. [caption id="attachment_128833" align="alignnone" width="1024"] Γνωστά ονόματα συμμετέχουν στη θεατρική παράσταση του «Μινόρε», που ανέβηκε τέλη Οκτώβρη στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά[/caption] Οι Αντώνης και Θοδωρής Ξηντάρης, 34 και 32 ετών αντίστοιχα, οι οποίοι ανέλαβαν το κομμάτι της μουσικής διδασκαλίας του πολυμελούς θιάσου, παράλληλα με τους ρόλους που κρατούν αμφότεροι στην παράσταση, δοκίμασαν τις δυνάμεις τους στην υποκριτική σχεδόν στην ίδια ηλικία με τον πατέρα τους. Ο Γιώργος Ξηντάρης, ο οποίος στις 28 Οκτωβρίου γιόρτασε τα 69α γενέθλιά του, ήταν 31 ετών όταν εμφανίστηκε στη θρυλική σειρά. Η συγκυρία είναι εντυπωσιακή, πόσο μάλιστα από τη στιγμή που δύο γενιές της οικογένειας Ξηντάρη, «συναντώνται» στο ίδιο έργο που είναι ταυτισμένο με το ρεμπέτικο τραγούδι στην Ελλάδα. Τα δύο αδέλφια καν δεν είχαν γεννηθεί, όταν ο πατέρας τους εμφανίστηκε πρώτη φορά στη σειρά και μέχρι σήμερα ρίχνει βαριά τη «σκιά» του, αφού ο γάμος του με την Τριπολίτισσα δικηγόρο Ευγενία Κιντή, ξαδέλφη μάλιστα του Μπάμπη Τσέρτου έγινε το 1984. [caption id="attachment_128836" align="aligncenter" width="468"] Πέρασαν κιόλας 38 χρόνια από την πρώτη προβολή της θρυλικής σειράς των Μεσθεναίου - Γκούφα, η οποία καθιέρωσε τον Σκοπελίτη ρεμπέτη (φωτό) στη συνείδηση του τηλεοπτικού κοινού[/caption] Η μαστοριά στις πενιές και η παραγγελιά στον Γενίτσαρη Τρεις από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του Ξηντάρη στο τηλεοπτικό «Μινόρε της Αυγής» καταγράφηκαν στις εξής σκηνές:Η πρώτη μέσα στο κελί της φυλακής να παίζει τον μπαγλαμά του και να ερμηνεύει το «Πάντα με σέβας περπατώ». Το απόσπασμα είναι χαρακτηριστικό… https://www.youtube.com/watch?v=dXGJXDiZ_Mw  Η δεύτερη, που επίσης φανερώνει τη γνήσια ρεμπέτικη φωνή του, ήταν στο «Χτυπώ νεκροί και ανοίξτε μου». Για πολλούς η επανεκτέλεση αυτή θεωρείται η κορυφαία, έπειτα από την αξεπέραστη ερμηνεία του Στράτου Παγιουμτζή, ο οποίος μαζί με τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Γιώργο Μπάτη και τον Ανέστη Δελλιά, συγκρότησαν την περίφημη «Τετράδα του Πειραιά», τη σχολή του λεγόμενου πειραιώτικου ρεμπέτικου που λατρεύει και ο Γιώργος Ξηντάρης. https://www.youtube.com/watch?v=e1V1NjvzNUI Ωστόσο, εκεί που έκανε πολλούς θεατές να… ριγήσουν, ήταν στη σκηνή με την περίφημη παραγγελιά στον Μιχάλη Γενίτσαρη. Υποδυόμενος τον Στέλιο Λεπενιώτη, ο οποίος μόλις είχε βγει από τη φυλακή, εμφανίζεται σ’ ένα κουτούκι που έπαιζε ο Γενίτσαρης. «Ρε Γενίτσαρη, ρίξε μας ένα ζεϊμπεκάκι» ήταν η ατάκα του στον αξέχαστο ρεμπέτη, ο οποίος δεν του χάλασε το… χατίρι παίζοντας το «Μες στη φυλακή που μπήκα», με τον Σκοπελίτη να χορεύει ένα τρομερό ζεϊμπέκικο, που δύσκολα λησμονιέται, βγάζοντας όλο τον νταλκά που έκρυβε για την αποφυλάκισή του, σύμφωνα πάντα με το σενάριο. «Ο Ιεροκλής Μιχαηλίδης, με τον οποίον είμαστε φίλοι, μού έκανε πρόταση να χορέψω ένα ζεϊμπέκικο στη θεατρική παράσταση. Όπως στη σκηνή που χόρεψα με τον Γενίτσαρη και να ‘λεγα κι έναν αμανέ», αποκάλυψε στο Skiathoslife.gr o 69χρονος Σκοπελίτης, αν και προτίμησε να δώσει χώρο στη νεότερη γενιά... https://www.youtube.com/watch?v=1TadnMNq3rI Mία κιθάρα για αμοιβή και οι αξέχαστες βραδιές στη «Ρεμπέτικη Ιστορία» Την Τρίτη 2 Νοεμβρίου, ο Γιώργος Ξηντάρης αναχώρησε από τη Σκόπελο, με προορισμό την Αθήνα, όπου θα μείνει μέχρι τον προσεχή Μάρτιο. Φρόντισε, πάντως, να κάνει μία… ενδιάμεση στάση στη γειτονική Σκιάθο, για να επισκεφτεί τον φίλο του, Φώτη Κοφινά, από τον οποίον προμηθεύεται διάφορα καλούδια: «Ο Φώτης είναι φίλος καλός. Μου δίνει και κάνα ψάρι για την Αθήνα, όπου θα μείνω μέχρι τέλη Μαρτίου. Μέχρι τότε θα εμφανίζομαι στο «Πέραν» στη Νέα Φιλαδέλφεια, ενώ την άνοιξη θα γυρίσω στο νησί, για να ξεκινήσουμε τις δουλειές στο μαγαζί, στο σπίτι και στο κτήματος. Κάνω και λίγο τον αγρότη. Έχω μερικά δεντράκια, δαμασκηνιές για την ακρίβεια», εξομολογήθηκε με χαμόγελο στην αρχή της κουβέντας.   Η παρουσία του στην Αθήνα, θα δώσει την ευκαιρία στον Σκοπελίτη ρεμπέτη να παρακολουθήσει τους γιους του στη σκηνή του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά. Δεν έκρυψε, μάλιστα, το… καμάρι του για τη συνεργασία των γιων του: «Είμαι υπερήφανος και για τους δυο. Είναι σημαντικό πράγμα, ο πατέρας να είναι στο τηλεοπτικό «Μινόρε» και τα παιδιά στο θέατρο. Μεγάλωσαν και έχουν μπει για τα καλά στη δισκογραφία και στο τραγούδι, παρότι έξω κυκλοφορούν κάτι καλαμπόρτζηδες (σ.σ. εννοεί άσχετους) για εκπρόσωποι του ρεμπέτικου και του λαϊκού, οι οποίοι δεν ξέρουν… πού πάνε τα τέσσερα. Και είναι εις βάρος της δισκογραφίας και του επαγγέλματος αυτοί». [caption id="attachment_128830" align="alignnone" width="1024"] Ο Ξηντάρης με τον Αντώνη Καφετζόπουλο σε μία ανάπαυλα των τηλεοπτικών γυρισμάτων.[/caption] Φυσικά, η συζήτηση με τον ξεχωριστό ετούτο καλλιτέχνη δεν μπορεί παρά να στραφεί γύρω από όσα έγιναν την εποχή που προβαλλόταν το «Μινόρε της Αυγής» και για την οποία έχουν γραφτεί τόσα και τόσα. «Ήμασταν φίλοι με όλους. Με τον Μεσθεναίο και τον Γκούφα, ήμασταν γειτόνοι. Τα σπίτια μας ήταν δίπλα στο Θησείο. Κάθε μέρα ήμουν εκεί. Τρώγαμε μαζί στο σπίτι του Μεσθεναίου, κάθε βράδυ βγαίναμε μαζί με τους ηθοποιούς, τα πάντα όλα. Ήταν άλλες εποχές, άλλες οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων», ξεκαθάρισε, ενώ έπειτα μίλησε για τη… συνήθεια του συχωρεμένου Κρητικού σκηνοθέτη μετά από τα γυρίσματα να κλείνει κάθε βράδυ όλα τα τραπέζια στη «Ρεμπέτικη Ιστορία», το μαγαζί που είχε ανοίξει συνεταιρικά ο Ξηντάρης με τον αείμνηστο συντοπίτη του, Παύλο Βασιλείου, σ’ ένα παλιό νεοκλασικό στην οδό Ιπποκράτους. «Πράγματι συνέβαινε αυτό και ο Μεσθεναίος έκλεινε όλο το μαγαζί. Μάλιστα, στη «Ρεμπέτικη Ιστορία» είχαν γυριστεί σκηνές από το «Μινόρε», όπως και στο σπίτι μου στην Αθήνα», είπε, ενώ στη συνέχεια αποκάλυψε την αμοιβή που πήρε για την τηλεοπτική του εμφάνιση και το ντουμπλάρισμα που έκανε στα τραγούδια (εκτός από εκείνον, στα… ηχητικά του σήριαλ επιστρατεύθηκαν επίσης ο Γιώργος Σαρρής και η Αθηναϊκή Κομπανία και στο τέλος τα περισσότερα τραγούδια συμπεριλήφθηκαν στο διπλό άλμπουμ που έγινε πλατινένιο ξεπερνώντας τα 100.000 αντίτυπα). «Στον δεύτερο κύκλο του «Μινόρε», ο Μεσθεναίος μου ‘δωσε 100.000 δραχμές. Όμως, την πρώτη χρονιά δεν πληρώθηκα. [caption id="attachment_128832" align="alignnone" width="1024"] Ο Γιώργος Ξηντάρης με τον Φώτη Μεσθεναίο (αριστερά), ο οποίος έμεινε στην ιστορία για τη σκηνοθεσία του τηλεοπτικού «Μινόρε της Αυγής», μίας εκ των μεγαλύτερων επιτυχιών στην ελληνική τηλεόραση.[/caption] Η αμοιβή μου ήταν μία κιθάρα, που μου χάρισε ο Φώτης Μεσθεναίος. Ανήκε στον θείο του, Μήτσο Περδικόπουλο, ο οποίος ήταν εκείνος που ανάδειξε τον Τσιτσάνη, όταν ήταν νέος και τον οδήγησε στη δισκογραφία. Η κιθάρα αυτή τώρα βρίσκεται στο σπίτι μας. Πραγματικό κειμήλιο. Μόνο για ηχογραφήσεις την έχουμε. Επίσης τότε πήρα κι ένα μικρόφωνο του Μάρκου», επισήμανε με εμφανή τη λατρεία του στον τεράστιο Βαμβακάρη. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι τέσσερα χρόνια πριν από την προβολή του πρώτου επεισοδίου της σειράς (1979), ο Ξηντάρης είχε κυκλοφορήσει τον δίσκο «Ρεμπέτικα βράδια» με τα έντεκα από τα δεκάξι τραγούδια να είναι του Μάρκου. «Επρόκειτο περί γίγαντα. Είχε τεράστιο εκτόπισμα, το οποίο έβγαινε από παντού. Τόσο από τη μουσική του, όσο και από το παρουσιαστικό του. Θυμάμαι ακόμη, όταν τον είχα δει από κοντά. Ήταν στη «Μαργκώ» στα Πατήσια. Το μαγαζί ήταν στην Αγίου Λουκά. Εκεί είχε κάνει την τελευταία του εμφάνιση, αφού τον Μάρτιο του 1972 πέθανε. Σαν θαμώνας είχα πάει. Και στα «Ρεμπέτικα βράδια», τον πρώτο δίσκο που έκανα και στον οποίον είχα την Ελευθερία Αρβανιτάκη να μου κάνει σιγόντα, σχεδόν όλος με τον Μάρκο ήταν», κατέληξε ο Γιώργος Ξηντάρης. Στα βήματα του πατέρα τους, οι αδελφοί Ξηντάρη Εμφανώς ικανοποιημένοι για το θεατρικό τους ντεμπούτο εμφανίζονται οι αδελφοί Ξηντάρη. Ο Θοδωρής, ο οποίος μίλησε πρώτος στο Skiathoslife.gr, στάθηκε στη σύμπτωση της πρότερης συμμετοχής του πατέρα του στο τηλεοπτικό «Μινόρε», ενώ στην επισήμανση για το… καμάρι που νιώθει ο Γιώργος Ξηντάρης, σχολίασε με νόημα: «Σε εμάς δεν λέει κάτι, για να μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα. Σίγουρα, χαιρόμαστε που τον κάνουμε να νιώθει έτσι. Πάντως, αυτή η σύμπτωση είναι όντως τρομερή… Έπαιξε ρόλο το επίθετο, αλλά με τον αδελφό μου μπορούμε να υποστηρίξουμε την παράσταση. Ξέρουμε και τον Ιεροκλή, που μας πρότεινε να συμμετέχουμε. Μας έχει ακούσει, ξέρει ότι δεν είμαστε τυχαίοι, λόγω του ονοματος. Με τον Αντώνη δεν κρυφτήκαμε ποτέ πίσω από το επίθετό μας. Βοηθάει μεν, αλλά για να μένουν ανοικτές οι πόρτες που ανοίγει, πρέπει να αποδεικνύεις την αξία σου». Ο «βενιαμίν» της οικογένειας δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για την ανταπόκριση των θεατών με το… καλημέρα, που αφήνει πολλές υποσχέσεις μέχρι τις 16 Ιανουαρίου 2022, μια ημερομηνία σημαδιακή για τον ίδιο, καθώς τότε έχει τα γενέθλιά του: «Μέχρι στιγμής παίζουμε σε γεμάτο θέατρο. Τις δύο πρώτες εβδομάδες ήταν sold out όλες οι παραστάσεις. Αυτό δεν ήρθε τυχαία. Όλη η παραγωγή είναι πολύ προσεγμένη. Από τα σκηνικά και τα κουστούμια, μέχρι τις ερμηνείες, όλα είναι δουλεμένα στην παραμικρή λεπτομέρεια. Πόσο μάλιστα που η μεταφορά στο θέατρο ενός τηλεοπτικού σήριαλ δεν είναι και ό,τι πιο εύκολο. Έρχεται πολύς κόσμος που είχε δει τo «Μινόρε» στην τηλεόραση παλιά, αλλά βλέπουμε εξίσου αρκετούς Πειραιώτες, οι οποίοι ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν τη μουσική που χαρακτήρισε κάποτε όλον τον Πειραιά». [caption id="attachment_128835" align="alignnone" width="1024"] Οι Αντώνης και Θοδωρής Ξηντάρης δίχως να… ξεστρατίσουν μουσικά και επιμένοντας ρεμπέτικα στην πρώτη τους εμφάνιση στο θέατρο, δείχνουν πως είναι άξιοι συνεχιστές του ονόματος που κουβαλούν.[/caption] Στη σημειολογία της επιτυχίας μίας παράστασης με ρεμπέτικα σε έναν τόσο εμβληματικό χώρο, στάθηκε ο Αντώνης Ξηντάρης, ο οποίος είπε: «Όταν στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά, ένα από τα ωραιότερα θέατρα σε όλη τη χώρα, κυριαρχούν τραγούδια των Παπαϊωάννου, Βαμβακάρη και Χατζηχρήστου, για εμάς είναι μεγάλη καταξίωση. Σε πιάνει ανατριχίλα σαν ακούς το «Μινόρε της Αυγής» ή άλλα τραγούδια του Μάρκου. Το συναίσθημα είναι μοναδικό και για όσους βρίσκονται πάνω στη σκηνή». Για την επικείμενη έλευση του πατέρα τους στο θέατρο, ο 34χρονος Σκοπελίτης ανέφερε: «Νιώθουμε εντάξει απέναντί του, παρότι πάντοτε υπάρχει το άγχος της σύγκρισης μαζί του. Είναι μεγάλη η σκιά του πατέρα μου, ιδίως στο «Μινόρε». Πολύ μεγάλο το βάρος για εμάς, να φανούμε αντάξιοι του ονόματός του. Ωστόσο, πιστεύω ότι πάμε καλά, δεν θα μπορούσαμε να παίξουμε σε πιο αντιπροσωπευτική παράσταση. Με τον Θοδωρή είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό που γίνεται και συμμετέχουμε σε μία τόσο καλή παράσταση. Και το ότι βλέπουμε το θέατρο γεμάτο, αυτό σημαίνει πολλά. Το ρεμπέτικο είναι ένα είδος μουσικής που δεν παλιώνει ποτέ. Κρύβει μία διαχρονικότητα, που πηγάζει από την αγνότητά του. Οι παλιοί ρεμπέτες δεν κατάλαβαν πόσο σπουδαίο ήταν τελικά αυτό που έκαναν τότε και σήμερα εμείς μιλάμε για την παράδοσή μας στη μουσική».