Η Εύβοια και πάλι κατέχει κεντρική θέση στο μενού των ετήσιων πυρκαϊών. Λες και είναι έθιμο, που πρέπει κάθε χρόνο να τηρείται! Κάηκε αυτές τις ημέρες το βόρειο τμήμα του Νησιού και η καταπράσινη παραδεισένια ομορφιά του έγινε πλέον ανάμνηση… Και η φωτιά συνεχίζει ακάθεκτη και τούτη την ώρα το καταστροφικό έργο της. Βλέποντας αυτήν την καινούργια εικόνα του κρανίου τόπου, έρχεται στο μυαλό μου το αρχαίο ρητό, που, παρά την παλαιότητά του, αποδεικνύεται τόσο σύγχρονο, γιατί είναι αληθινό: «το φυλάξαι τ’αγαθά χαλεπώτερον του κτήσασθαι»! Ποιός λογικός και έμπειρος της ζωής άνθρωπος θα διαφωνούσε με την Δημοσθένεια αυτή ρήση και του λόγου τούτου το αληθές; Πολύ περισσότερο μάλιστα θα συμφωνήσει και κάθε «έμπυρος»… Σκέπτομαι, βέβαια, ότι σύντομα θα περάσει και αυτό το γεγονός στα αζήτητα της καθημερινότητος, αφού κάποια άλλη είδηση θα κερδίσει τα φώτα της δημοσιότητος, οι συσκέψεις και οι επισκέψεις των επισήμων και οι παντός είδους δηλώσεις θα τελειώσουν, οι κάτοικοι, όμως, θα μείνουν να μετρούν τις πληγές τους, βλέποντας τους μαύρους σκελετούς των απανθρακωμένων δένδρων, να περιμένουν μικροεπιδόματα και άλλα «ανακουφιστικά μέτρα»… Και βέβαια, από την πικρά πείρα του άμεσου παρελθόντος και τις προαναγγελίες των ειδικών, να περιμένουμε μια άλλη συνέπεια της πύρινης επέλασης, που είναι οι πλημμύρες… Τα αποτελέσματα μάλιστα της τελευταίας (περυσινής 9/8/2020) είναι ακόμη ορατά… Δόξα τω Θεώ, δεν θρηνήσαμε ανθρώπινα θύματα! Οι αρμόδιοι (προφανώς ενθυμούμενοι την πικρή υπόθεση της Αττικής) εγκαίρως φροντίζουν την εκκένωση των περιοχών που απειλούνται και είναι κάτι για το οποίο μιλούν οι ίδιοι με ικανοποίηση, αρκεί βέβαια να μην τονίζεται η προτεραιότητα της ανθρώπινης ζωής προσμετρούμενη στις επιτυχίες, για να καλυφθούν τα τυχόν κενά και να κλείσουν και τα στόματα των επικριτών. Βλέπετε είναι διαχρονικά επαναλαμβανόμενη η παντοειδής υπό πολλών εκμετάλλευση ακόμη και της δυστυχίας... Όντως η ανθρώπινη ζωή είναι ανεκτίμητη και δεν συγκρίνεται με κανένα άλλο υλικό αγαθό. Όμως για να ζήσει ο άνθρωπος χρειάζεται και το σπίτι του, την περιουσία του, τους κήπους και τα ζώα του, αλλά και το περιβάλλον, αυτό το σπουδαίο δώρο που του χάρισε ο Θεός και το οποίο, πολλές φορές, κακοποιεί, ως δυνάστης και όχι ως καλός διαχειριστής, ενώ άλλες φορές το θεοποιεί, λησμονώντας αχαρίστως τον δωρεοδότη του. Για την προστασία και την καλή διαχείριση, λοιπόν, του περιβάλλοντος, για την οποία πλούσια και πανταχόθεν είναι τα λόγια, αλλά μάλλον πτωχά τα έργα, πρέπει να προβληματισθούμε, επί τέλους, σοβαρά όλοι μας! Γιατί ενώ εμείς οι άνθρωποι ευθυνόμαστε για την κλιματική αλλαγή, μου φαίνεται ότι επιχειρείται να της φορτώσουμε την ευθύνη των πυρκαϊών και των πλημμυρών… Διερωτώμαι: Θα μάθουμε ποτέ πώς προκύπτουν αυτές οι φωτιές; Οι τόσες πολλές, σε τόσα σημεία της Πατρίδος μας και την ίδια σχεδόν ώρα; Ασφαλώς δεν πρόκειται για απλή περιέργεια… Έχουν γίνει και μάλιστα εγκαίρως όσα ανήκουν στην σοφή λειτουργία της προλήψεως; Και, εάν δεν υπάρχει η πρόβλεψη και η πρόληψη, μην προφασισθούμε ως αιτία την έλλειψη χρημάτων, λόγω και της οικονομικής κρίσεως, γιατί η εκ των υστέρων αντιμετώπιση και θεραπεία του κακού είναι πολυδάπανη!!! Και η ωφέλεια μηδαμινή! Ποιά είναι η τύχη των καμένων περιοχών; Γίνεται αναδάσωση; Στα καμένα τα τελευταία χρόνια πάντως των περιοχών της Λίμνης προς την Μονή Γαλατάκη και στο Μακρυμάλλη δεν έχει γίνει τίποτα, ενώ υφίστανται λεηλασίες με παράνομες ξυλεύσεις… Ακούγεται μάλιστα και κάτι για αιολικά πάρκα… Αλήθεια, υπάρχει νόμος που επιτρέπει την τοποθέτηση αιολικών πάρκων σε αναδασωτέες ή άλλες ευαίσθητες περιοχές; Δηλαδή, όταν γίνεται λόγος για αναδάσωση, εννοείται η αντικατάσταση των καμένων φυσικών δένδρων με άλλα σιδερένια γιγαντιαία, εκείνα των ανεμογεννητριών; Αυτό είναι η πολυδιαφημιζόμενη πράσινη ανάπτυξη; Αυτή θα είναι η πρόνοια για την καϋμένη και καμένη Εύβοια; Δεν θέλω να το πιστεύσω…. Παραμονή της Μεταμορφώσεως του Κυρίου μας σήμερα. Μια ανάσα οξυγόνου για την πονεμένη ψυχή μας και το ταλαιπωρημένο σώμα μας. Ας ευχηθούμε και ας προσευχηθούμε εγκάρδια, ο μεταμορφωθείς Κύριος να ενισχύσει, έτι και έτι, όσους αγωνίζονται στα μέτωπα της φωτιάς με θυσιαστική αγάπη, αξιέπαινη και αξιομίμητη, να βοηθήσει και τους πληγέντες, προς τους οποίους η στοργική μας συμπαράσταση είναι αυτονόητη. Ας προσπαθήσουμε να ζήσουμε με ταπείνωση και όλη μας την ευλαβική διάθεση και όχι κοσμικό τόνο την εκκλησιαστική γιορτή. Ο Χριστός μας δείχνει, ανάλογα με την ανθρώπινη (αδύναμη πάντως) δεκτικότητα, την δόξα Του και μας αποκαλύπτει και το δικό μας δοξασμένο παρόν και μέλλον, με την ανάσταση και την θέωση! Υπό την προϋπόθεση, βέβαια, ότι θα είμαστε μαζί Του και θα Τον ακούουμε! «Αυτού ακούετε!» ήταν και είναι η εντολή του Θεού Πατρός, που μας αποκάλυψε την θεία φύση του αγαπητού Υιού Του και μοναδικού Σωτήρος μας. Ευκαιρία για όλους μας! Τα σημεία των καιρών κραυγάζουν πλέον, ότι μακρυά από τον Θεό παραμορφωνόμαστε και παραμορφώνουμε… Με τον Χριστό μεταμορφωνόμαστε καθημερινά και πορευόμαστε, ως παιδιά του Θεού, από δόξης εις δόξαν. Καιρός μετανοίας!!! Ας μην χάσουμε και αυτή την ευκαιρία. Θα θυμίσω, τελειώνοντας, την σοφή ρήση του Μεγάλου Βασιλείου, που λέγει ότι όποιος χάνει την σχέση και την ομοιότητά του προς τον Θεό, αυτός χάνει και την οικειότητα και την αγαπητική σχέση του με την ζωή…