Όπως αναφέρει αυτοί είναι οι πέντε λόγοι που δεν πρέπει να βγάζουμε στη στεριά τις μέδουσες: – Οι μέδουσες Cotylorhiza tuberculata, δημιουργούν καταφύγιο για νεαρά ψάρια ανάμεσα στα πλοκάμια τους και στην καμπάνα τους. – Σε έξαρση μεδουσών όπως της Pelagia noctiluca, πέρα του ανήθικου θέματος να σκοτώνονται χωρίς λόγω χιλιάδες μέδουσες, δεν υπάρχει κανένα απολύτως νόημα. Ακόμα και 1.000 να βγάζατε σε μια παραλία υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες ή και εκατομμύρια άλλες μέδουσες σε πολύ κοντινή απόσταση, που ακόμη και ένα σκάφος να περνούσε με τον κυματισμό θα μπορούσε κάποιες να τις φέρει στην παραλία προς τους λουόμενους. – Όταν πάτε να βγάλετε τις μέδουσες, τα κνιδοκύτταρα μπορούν να σπάσουν και να παραμείνουν στη θάλασσα. Τα κνιδοκύτταρα είναι τα περιμετρικά διαφανή πλοκάμια τα οποία περιέχουν τις νηματοκύστες. Αυτά τα πλοκάμια σπάνε πολύ εύκολα και είναι αδύνατον κάποιος να δει τι τον τσίμπησε. – Στην άμμο που κάποιοι τις θάβουν, έτσι και κάποιος τις πατήσει εκτός από το ότι θα δημιουργήσει οίδημα στο πόδι, αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να μην μπορούν καν να φορέσουν παπούτσι ή παντόφλα για εβδομάδες, και ευαίσθητα άτομα να καταλήξουν στο νοσοκομείο. Αυτό μπορεί να προκαλέσει και την απώλεια εργασίας για κάποια άτομα που δεν θα μπορούν να περπατήσουν για να δουλέψουν και να πρέπει να μείνουν σπίτι. Όπως και κάποιοι άνθρωποι ίσως να κάνουν μηνύσεις σε λουόμενους (που τις βγάζουν και τις θάβουν) λόγω του ότι χάνουν χρήματα που δεν θα μπορούν να δουλέψουν για καιρό. – Ο σημαντικός ρόλος τους στο οικοσύστημα. Όσο και να μην μας αρέσουν οι μέδουσες ή να βρίσκουμε εκνευριστικό το τσίμπημά τους, οι μέδουσες παίζουν και αυτές ένα μεγάλο ρόλο στο οικοσύστημα, και αυτό είναι η τροφική αλυσίδα. Οι μέδουσες τρέφονται με ζωοπλαγκτόν (χιλιάδες μικροσκοπικά διαφορετικά πλαγκτονικά είδη – συμπεριλαμβανομένου και διάφορα είδη μεδουσών), το ζωοπλαγκτόν τρέφεται με φυτοπλαγκτόν. Αλλά παραμένουν γλυκός μεζές για τις θαλάσσιες χελώνες (όπου μπορούν να φάνε εκατοντάδες) και κάποια είδη ψαριών (π.χ. Ρέγγα, τόνος, κ.ά.). Αφαιρώντας ή και μειώνοντας ένα είδος φέρνεις σε κίνδυνο και άλλα είδη που εξαρτώνται από αυτό το είδος.