Πως τα φέρνει κάποιες φορές η ποδοσφαιρική μοίρα. Την διαδικασία των πέναλτι την φοβόντουσαν οι Άγγλοι. Την έτρεμαν. Πριν 25 χρόνια ο σημερινός προπονητής τους Γκάρεθ Σαουθγκέϊτ αστοχούσε σε πέναλτι και γινόταν μοιραίος στον ημιτελικό με την Γερμανία το 1996. Στο Γουέμπλεϊ. Νιώθω ότι απογοήτευσα μία ολόκληρη χώρα είπε τότε. Ο ημιτελικός με την Δανία βασανιστικά κυλούσε προς την ρώσικη ρουλέτα. Οι Αγγλοι και ο Σάουθγκέϊτ έβλεπαν εφιάλτες. Είχαν απέναντί τους και τον Κάσπερ Σμάιχελ. Και όμως. Ένα πέναλτι τους έδωσε την ιστορική πρόκριση για πρώτη φορά σε τελικό EURO. Βασανιστικά η αλήθεια είναι καθώς ο Δανός έπιασε το πέναλτι του Κέιν, αλλά στην επαναφορά σκόραρε ο στράικερ της Τότεναμ. Είναι περίεργο διότι το English game το ποδόσφαιρο δηλαδή και τους κανόνες του αυτοί τα εμπνεύστηκαν. Όπως και το πέναλτι. Την καταραμένη για τους ίδιους διαδικασία δηλαδή. Είναι όμως μία όμορφη έμπνευση όσο ψυχοφθόρα είναι άλλο τόσο σε κερδίζει. Τους το χρωστούσε η στρογγυλή θεά να ζήσουν από τα 11 μέτρα την πρόκριση στον τελικό. Είναι κάτι περισσότερο από μια πρόκριση. Σύμφωνα με τον Ουρουγουανό συγγραφέα Εδουάρδο Γκαλεάνο το επαγγελματικό ποδόσφαιρο καταδικάζει οτιδήποτε άχρηστο και είναι άχρηστο οτιδήποτε δεν αποφέρει κέρδος. Θα συμφωνούσαν σίγουρα οι ιδιοκτήτες των ομάδων που δημιούργησαν την ευρωπαϊκή σούπερ λιγκ. Υπάρχει ένας ποδοσφαιρικός λαός πάντως που κατάφερε φέτος να διαλύσει τα σχέδια τους και την συγκεκριμένη θεωρία. Ο λαός της Αγγλίας. Αυτοί το ανακάλυψαν,αυτοί το προστάτεψαν. Ο Μπιλ Σάνκλι ο προπονητής των τίτλων της Λίβερπουλ είχε πει : “Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι το ποδόσφαιρο είναι ζήτημα ζωής και θανάτου. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είναι πολύ,πολύ σημαντικότερο από αυτά ” . Σας φαίνονται υπερβολικά όσα διαβάζετε ; Δεν έχετε άδικο, αλλά εάν γνωρίσετε Άγγλους οπαδούς θα καταλάβετε ότι έχουν βάση. Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα-φαινόμενο χωρίς πατρίδα, αν θέλαμε όμως να προσδιορίσουμε μια χώρα που έχει το δικαίωμα να είναι η πατρίδα του αυτή μπορεί να είναι μόνο η Αγγλία. Εκεί όπου γεννήθηκε πριν 1,5 αιώνα, εκεί όπου λατρεύεται σαν θρησκεία, εκεί όπου δημιουργούνται μύθοι σχετικά με αυτό και παράλληλα γίνεται μια κερδοφόρος επιχείρηση. Η πρέμιερ λιγκ είναι το καλύτερο πρωτάθλημα στον κόσμο εδώ και πολλά χρόνια αλλά η εθνική ομάδα της Αγγλίας ήταν πάντα άλλο κεφάλαιο. Το πρώτο ματς που έδωσε ήταν το πρώτο διεθνές ματς. Το 1872. Το 1872… Αγγλία – Σκωτία και το εισιτήριο κόστισε 1 σελίνι. Το Γουέμπλεϊ ο ναός του ποδοσφαίρου υπάρχει από το 1923. Και όμως η Αγγλία δεν έχει πάρει ποτέ EURO. 1200 ποδοσφαιριστές φόρεσαν την φανέλα, προσπάθησαν αλλά δεν τα κατάφεραν. Γιατί ; Έχει εξήγηση. Το βρετανικό στιλ δεν μπορούσε να σταθεί απέναντι στην ταχύτητα και την τεχνική κατάρτιση του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αλλά ακόμα και όταν η πρέμιερ λιγκ άλλαξε στιλ καταργώντας τις σέντρες δεν είχε Άγγλους με ικανότητα οι πρωταγωνιστές ήταν ξένοι. Για πρώτη φορά οι σταρ της πρέμιερ λιγκ είναι Άγγλοι. Η φουρνιά αυτή έδειξε στο μουντιάλ της Ρωσίας τις δυνατότητές της φτάνοντας στα ημιτελικά. Σε αυτό το EURO πείστηκε και ο πλέον δύσπιστος. Γκάρεθ Σαουθγκέϊτ. Ο προπονητής που μιλά για την ισότητα και τον σεβασμό στην διαφορετικότητα αδιαφορώντας για το κόστος. Ο προπονητής που παρακολουθεί NBA ώστε μέσα από τα μπασκετικά συστήματα να βρίσκει νέους τρόπους να δημιουργεί χώρους. Το αποτέλεσμα φάνηκε στα γκολ που σημείωσαν από στατικές φάσεις. Χάρι Κέϊν – Ραχίμ Στέρλινγκ. Πρόκειται για την κορυφαία συνεργασία στην εθνική Αγλλίας τον 21ο αιώνα. Κάθε κίνηση από τα αριστερά προκαλεί “ρήγμα” από τον Στέρλινγκ και ο Κέϊν με το φονικό ένστικτο είναι εκεί για να σπάει ρεκόρ όπως αυτά του Γκάρι Λίνεκερ και του Άλαν Σίρερ. Τους ξεπέρασε στα 28!!!Οι δυο τους έχουν συμμετοχή στα 26 τελευταία τέρματα των Άγγλων. Ο Λουκ Σο είναι ο καλύτερος αριστερός μπακ του EURO. full-back μοντέρνο που μόνο ο Μουρίνιο δεν πίστεψε. Ο Τζόρνταν Πίκφορντ είναι ο καλύτερος τερματοφύλακας του τουρνουά. Έχει πλέον και το ρεκόρ των 7 διαδοχικών clean – sheets (απαραβίαστης εστίας), διαλύοντας το ρεκόρ του Γκόρντον Μπανκς. Το δίδυμο των στόπερ Μαγκουάϊρ – Στόουνς απροσπέλαστο. Σύμφωνα με έκθεση του ΠΟΥ οι Άγγλοι καταναλώνουν κατά μέσο όρο 11,6 λίτρα αλκοόλ τον χρόνο. Από τον 18ο αιώνα θεωρούνται ο λαός με τα μεγαλύτερα ποσοστά κατανάλωσης τσαγιού στον κόσμο. Ενδεικτικά σήμερα ένας Άγγλος καταναλώνει 3,5 κιλά τσάι το χρόνο ή 6-7 κούπες την ημέρα. Η δίψα τους για το πρώτο EURO είναι μεγαλύτερη. Όσο και να πιουν θα σβήσει μόνο με το τρόπαιο. Οι σημερινές εικόνες από την πατρίδα του ποδοσφαίρου το αποδεικνύουν.Ένα συνεχόμενο πάρτι. Το κουδούνι του BIG BEN θα χτυπήσει πιο δυνατά από ποτέ. Ελάχιστοι έζησαν τον μοναδικό τους τίτλο το 1966 στο μουντιάλ. Η βασίλισσα Ελισάβετ είναι ανάμεσά τους , πραγματοποίησε την απονομή του τροπαίου. Τότε ήταν 40 ετών , σήμερα είναι 95. Οι Άγγλοι είχαν στα EURO την ταμπέλα των λούζερ, των ξεπερασμένων, είχαν γίνει ανέκδοτο. Αυτοί που έφτιαξαν το ποδόσφαιρο και το καθιέρωσαν ως το πιο δημοφιλές σπορ στον πλανήτη δεν μπορούσαν να ακολουθήσουν τους μαθητές τους. Όχι πια. Πλησιάζει η ημέρα ελευθερίας στις 19 Ιουλίου για τους Άγγλους όταν και θα καταργηθούν τα περιοριστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Για τους Άγγλους όμως η πιο μεγάλη μέρα είναι μία εβδομάδα νωρίτερα. Στον τελικό του EURO όλη η χώρα θα φωνάξει EURO CAME HOME. Τα δεσμά της ποδοσφαιρικής κατάρας ελπίζουν ότι θα σπάσουν. ΠΗΓΗ: SPORTS.ERT.GR