Πόσο σπουδαίο είναι στ’ αλήθεια να κάνεις πραγματικότητα το πιο φωτεινό σου όνειρο και μάλιστα, με τον μαγικό τρόπο που το αποδίδεις με το φακό, τούτο το όνειρο να είναι τόσο όμορφο ώστε να γίνεται μονομιάς και όνειρο των άλλων; Ο ίδιος ο τόπος σου να μετατρέπεται από τα άξια χέρια σου, σε όνειρο καλοκαιρινής νύχτας, σε εύγλωττο εικονογραφημένο ποίημα που θα μείνει ανεξίτηλα αποτυπωμένο για πάντα; Ο Ζάχος Σταμούλης έγραψε με το ταλέντο του και το απαράμιλλο φως της Σκοπέλου, όλα όσα έκρυβε στην ευαίσθητη ψυχή του χρόνια ολάκερα για την πολυαγαπημένη του πατρίδα. Το λεύκωμά του μυρίζει πεύκο κι αλμύρα, θάλασσα κι ουρανό, όπως ακριβώς και «η νήσος των νοσταλγών». Οι φωτογραφίες του σε έλκουν, σε προσκαλούν σας τις Σειρήνες τον Οδυσσέα, σου γνέφουν, σε προκαλούν να μπεις μέσα τους, να βουτήξεις στα κρυστάλλινα νερά, να σεργιανήσεις στα πλακόστρωτα σοκάκια, ν’ αποθέσεις πάνω τους τις πιο γλυκές αναμνήσεις απ’ το νησί, να κοιμάσαι και να σηκώνεσαι, όπου κι αν βρίσκεσαι, με τον ίσκιο του να σε τραβά σαν μαγνήτης, ν’ αποζητάς διαρκώς και παντού τη δροσερή αγκαλιά του. Παρόμοια λευκώματα για διάφορους τόπους έχουμε δει πολλά κατά καιρούς. Τα λευκώματα όμως με γνώση και ψυχή σπανίζουν κι αυτό σίγουρα είναι ένα απ’ αυτά. Ανεκτίμητο δώρο σε ντόπιους κι επισκέπτες για να κουβαλούν παντού τ’ όνειρό τους, είτε το έζησαν, είτε πρόκειται να το ζήσουν ή να το ξαναζήσουν… Καλοτάξιδο φίλτατε Ζάχο!