Παράλληλα ανακάλυψαν πώς εργάζεται ένας δημοσιογράφος, πώς γράφεται ένα άρθρο και πήραν χρήσιμες πληροφορίες από τα άρθρα των συνεργαζόμενων σχολείων. Το 2ο Δημοτικό Σχολείο Σκιάθου συμμετέχει με επιτυχία σε προγράμματα eTwinning από το 2015, έχοντας λάβει διακρίσεις σε εθνικό και ευρωπαïκό επίπεδο. Η δράση αφορά στην κοινότητα των σχολείων της Ευρώπης. Το πρόγραμμα παροτρύνει τους μαθητές διαφορετικών κρατών να μάθουν οι μεν για τους δε, καθώς και για τη σχολική τους κουλτούρα, ενώ παράλληλα εξασκούν τις ικανότητές τους στις Τεχνολογίες Πληροφορίας και Επικοινωνιών. Το πρόγραμμα «N.E.W.S», στο οποίο συμμετέχει το σχολείο της Σκιάθου φέτος, άρχισε τον Σεπτέμβριο και θα ολοκληρωθεί τον Ιούνιο. Συμμετέχουν συνολικά 37 εκπαιδευτικοί από διάφορα σχολεία της Ευρώπης. Κατά τη διάρκεια του προγράμματος αυτού οι μαθητές της Στ’ 2 τάξης του 2ου Δημοτικού Σχολείου Σκιάθου με την καθοδήγηση της εκπαιδευτικού Βασιλικής Λυμπερίου: • Παρουσίασαν μέσα από την πλατφόρμα του eΤwinning τη χώρα μας, μια τοπική εφημερίδα (σ.σ. «Θεσσαλία») καθώς και τη συνάντησή τους με έναν δημοσιογράφο (Νίκο Τζούμα από το SkiathosLife.gr). • Δημιούργησαν από κοινού με τα υπόλοιπα σχολεία ένα διεθνές περιοδικό online, χρησιμοποιώντας την εφαρμογή Madmagz, ένα εργαλείο που επιτρέπει τη συνεργασία. Από τον Νοέμβριο έως τον Απρίλιο και κάθε μήνα γράφουν άρθρα στα αγγλικά, με θέματα που αφορούν στην πόλη ή τη χώρα μας. • Τον Μάιο οι μαθητές των συνεργαζόμενων σχολείων θα διαβάσουν δυνατά τα καλύτερα άρθρα, κάθε σχολείο στη δική τους γλώσσα, θα κάνουν ένα βίντεο αυτής της ανάγνωσης και θα τα συλλέξουν σε ένα e-book. • Τέλος τα μεταφρασμένα άρθρα θα δημοσιευτούν στην τοπική εφημερίδα της πόλης κάθε εταίρου. Ορισμένα αποσπάσματα από άρθρα των μαθητών: " alt="" aria-hidden="true" /> Είναι δυνατή η φιλία στην εποχή της καραντίνας; «Πολλές φιλίες χτίζονται μέσω διαδικτύου. Για παράδειγμα, αν εσύ κι οι φίλοι σου είστε από διαφορετικές χώρες, μπορείτε να παραμείνετε φίλοι, η απόσταση σε χιλιόμετρα δεν είναι πια σημαντική. Η τεχνολογία μας επιτρέπει να μιλάμε χωρίς άμεση επαφή. Η αποστολή μηνυμάτων συχνά είναι πιο εύκολη από το να συζητάς πρόσωπο με πρόσωπο. Νιώθεις άνετα κι ελεύθερα και έχεις όλη την προσοχή του συνομιλητή σου. Μερικές φορές προτιμάμε την αποστολή μηνυμάτων σε κάποιον απ’ το να μιλάμε σε ζωντανή μορφή μαζί του. Γιατί σε πολλούς εφήβους αρέσει η αποστολή γραπτών μηνυμάτων». (Monika + Gosia, Poland Gniezno SP6, Teacher: Malgorzata Reszko). Το Καρναβάλι του Schignano «Στο χωριό Schignano στη Valle d’ Intelvi, μια καταπράσινη κοιλάδα λίγα μόλις λεπτά από τη λίμνη Κόμο, γίνεται ένα καρναβάλι με μεσαιωνικές ρίζες, το οποίο χωρίζεται σε διάφορες εκδηλώσεις και φέτος πραγματοποιήθηκε το διάστημα 22-25 Φεβρουαρίου. Η παρέλαση, η οποία προσελκύει πολλούς τουρίστες, βασίζεται στην αντιπαράθεση δύο ομάδων χαρακτήρων, τους όμορφους και τους άσχημους, οι οποίοι φοράνε ξύλινες μάσκες. Οι προετοιμασίες συμπεριλαμβάνουν όλους τους κατοίκους. Οι όμορφοι, που αντιπροσωπεύουν τους πλούσιους, ενώ οι άσχημοι τους φτωχούς βοσκούς. Οι πρώτοι φοράνε πολύτιμα ρούχα με δαντέλες, σάλια, κορδέλες και καπέλα με λουλούδια και ζώα, φτιαγμένα από χαρτί ή πολύχρωμα φτερά φασιανού. Οι τελευταίοι, με ενοχλητική εμφάνιση, φοράνε φτωχικά ρούχα, βρωμερές προβιές προβάτου και παπούτσια, ομπρέλες, βαλίτσες και σκούπες. Ο πιο ισχυρός χαρακτήρας είναι ο Μασκαράς, που κρατάει ένα ξύλο σκαλισμένο στο χέρι, με ξεχωριστό σχήμα σαν να ήταν σκήπτρο. Η άφιξή του πάντα ανακοινώνεται από τα κουδούνια των αγελάδων και μαζί του είναι μια γυναίκα από το λαό, η μόνη γυναικεία φιγούρα, την οποία αναγκάζει να ζει με κουρέλια και να υποφέρει την κακομεταχείρισή του. Ένας άλλος χαρακτήρας είναι ο Sigurta, ο οποίος φέρνει την ασφάλεια και την τάξη. Ακολουθείται από δύο στρατιώτες. Τη Καθαρή Τρίτη, την τελευταία μέρα του καρναβαλιού, ο Carlisepp, η μαριονέτα που παριστάνει το καρναβάλι, καίγεται αφού έχει δραπετεύσει από τους δρόμους του ορεινού χωριού. Κατά τη διάρκεια της πολύ ξεχωριστής γιορτής, της θορυβώδους παρέλασης και τη στιγμή της πυράς, οι άνθρωποι μπορούν να γευτούν τοπικές σπεσιαλιτέ». (Monica Frigerio, Como Rebbio Primary School, Italy) Transfagarasan: Ο δρόμος μέσα από τα σύννεφα και τα βουνά «Το Transfagarasan θεωρείται ο πιο όμορφος δρόμος της Ρουμανίας. Ένας προορισμός διακοπών λόγω των τουριστικών στόχων της περιοχής και των τοπίων με τα βουνά Fagaras. Μέσω των απότομων κορυφογραμμών του βουνού, του χρώματος της χλωρίδας, του Balea Waterfull, της Balea Glasic Lake και των υψομέτρων, το Transfagarasan σας αιχμαλωτίζει σε κάθε βήμα. Η διαδρομή Transfagarasan ξεκινά από Bascov και καταλήγει στην Cartisoara. Ταξιδεύει 151 χιλιόμετρα και είναι επίσης γνωστό ως DN7C, αλλά και ως «σύννεφο δρόμος», λόγω των νεφών που συχνά το καλύπτουν. Το Transfagarasan αντιπροσωπεύει επίσης τη σύνδεση μεταξύ Muntenia και Transylvania. Η ιδέα της κατασκευής αυτού του δρόμου προήλθε από τον Nikolae Ceausescu, ο οποίος ήθελε μια στρατηγική διαδρομή μέσω του Fagarasi. Η κατασκευή λοιπόν ξεκίνησε το 1970 και διήρκεσε τέσσερα χρόνια, κατά τη διάρκεια της οποίας καταβλήθηκαν εξαιρετικές προσπάθειες για την ολοκλήρωση του έργου. Λόγω δυσμενών συνθηκών, 40 άτομα χάθηκαν κατά την κατασκευή του Transfagarasan. Αυτά είναι τα επίσημα δεδομένα. Οι μάρτυρες τότε λένε ότι περισσότεροι από 400 άνθρωποι πέθαναν, ενώ εργάζονταν στον δρόμο». (Lacrimiora Sabareanu – «George Calinescu» Secondary school, Onesti, Romania). Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης «Ένας διάσημος μυθιστοριογράφος του οποίου τα γραπτά επηρέασαν τη λογοτεχνία σε όλο τον κόσμο. Γεννήθηκε στην Ελλάδα, στο νησί της Σκιάθου, στο δυτικό τμήμα του Αιγαίου. Γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1851 και πέθανε στις 3 Ιανουαρίου του 1911. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και είχε τρεις αδελφές. Ο Αλέξανδρος μετακόμισε στην Αθήνα για σπουδές στη Φιλοσοφία, στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, αλλά δεν κατάφερε να τις ολοκληρώσει, επειδή είχε να υποστηρίξει οικονομικά τις αδελφές του. Εργάστηκε ως μεταφραστής και δημοσίευσε τα μυθιστορήματά του σε εφημερίδες και περιοδικά της Αθήνας. Ως άτομο δεν εκτιμούσε τα χρήματα που τον πλήρωναν και δεν έδινε προσοχή στην εμφάνισή του και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι τον αντιμετώπισαν ως άστεγο. Ποτέ δεν παντρεύτηκε και ήταν ένα πολύ μοναχικό άτομο, που του άρεσε να αλληλεπιδρά με ταπεινούς ανθρώπους. Η ζωή των φτωχών στη Σκιάθο στην εποχή του ήταν από τις μεγαλύτερές του εμπνεύσεις. Επίσης, η βαθιά αγάπη και πίστη του στον Θεό έδωσε στα μυθιστορήματά του μια διαφορετική οπτική. Πάντα ένιωθε νοσταλγία για το νησί του. Δεν ήταν ανέγγιχτος από τις ιδέες, που προέρχονταν από την Ευρώπη. Το διάσημο μυθιστόρημά του είναι το αναγνωρισμένο αριστούργημά του «Η Φόνισσα». Έγραψε στην καθαρεύουσα. Οι ιστορίες του απεικονίζουν τη ζωή στην εξοχή στη Σκιάθο ή τη ζωή στις φτωχότερες γειτονιές της Αθήνας, με συχνές αναλαμπές βαθιάς ψυχολογικής αντίληψης. Οι χαρακτήρες μιλούν στην αυθεντική «δημοτική» ομιλούμενη γλώσσα των ανθρώπων. Στους διαλόγους του χρησιμοποιεί την τοπική διάλεκτo. Το σπίτι του είναι ένα μουσείο, που προσελκύει πολλούς επισκέπτες στο νησί. Είναι ένα μικρό παραδοσιακό σπίτι, κρυμμένο σε μια γραφική πλατεία κοντά στο λιμάνι. Εκεί κάποιος μπορεί να δει τα χειρόγραφά του, να μάθει για τη ζωή του και να αγοράσει τα βιβλία του». (2ο Δημ. Σχ. Σκιάθου, Κωνσταντίνα Τ., Στ’ 2). Η Ακρόπολη των Αθηνών «Η Ακρόπολη της Αθήνας, ο λεγόμενος «ιερός βράχος», είναι ο σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα και βρίσκεται σε έναν λόφο στο κέντρο της σημερινής Αθήνας. Στην Ακρόπολη υπάρχουν τρεις αρχαίοι ναοί, ο Παρθενώνας, το Ερέχθειο και ο ναός της Απτέρου Νίκης. Υπάρχει επίσης η μνημειακή είσοδος, τα Προπύλαια. Όλα τα μνημεία της Ακρόπολης είναι φτιαγμένα από πεντελικό μάρμαρο και χτίστηκαν κατά τη Χρυσή Εποχή του Περικλή, τη λεγόμενη Κλασική Περίοδο (450-330 π.Χ.).Ο Παρθενώνας ήταν αφιερωμένος στη θεά Αθηνά, προστάτη της πόλης. Ακριβώς απέναντι από τον Παρθενώνα βρίσκεται το Ερέχθειο. Οι οικοδόμοι, οι χαλκοποιοί, οι εργολάβοι, οι ζωγράφοι, οι μεταλλουργοί, οι ξυλουργοί, οι σιδηρουργοί, οι ζωγράφοι, οι χρυσοχόοι, οι τεχνίτες ελεφαντόδοντου, οι καλλιτέχνες και πολλοί άλλοι εργάστηκαν για οκτώ χρόνια, για να χτίσουν αυτά τα υπέροχα και μοναδικά μνημεία, αφιερωμένα στους Θεούς. Όπως είπε ο Περικλής, «κατασκευάστηκαν από άντρες για άντρες». Όλα αυτά τα μνημεία στην Ακρόπολη της Αθήνας διατηρήθηκαν για 20 αιώνες, για 2000 ολόκληρα χρόνια. Σώθηκαν από πυρκαγιές, σεισμούς, εισβολές και εισβολείς, επιδρομές, πολέμους και κατακτητές. Δυστυχώς, δεν κατάφεραν να ξεφύγουν από τους ληστές και τους βανδαλισμούς, όπως του Έλγιν. Ο Έλγιν, τότε πρεσβευτής στην Κωνσταντινούπολη, είχε την ιδέα να αφαιρέσει τα γλυπτά από τα μνημεία τους και να τα μεταφέρει στη χώρα του. Έτσι, αφαίρεσε το μεγαλύτερο μέρος της γλυπτικής διακόσμησης των μνημείων, αφαίρεσε ολόκληρες στήλες από τις βάσεις τους, αφαίρεσε εκατοντάδες αντικείμενα και τα μετέφερε όλα στην Αγγλία και τα πούλησε στο Βρετανικό Μουσείο. Ακόμα και σήμερα εκτίθενται εκεί! (Αντωνία Χ.) Το νησί της Σκιάθου «Η Σκιάθος είναι ένα ελληνικό νησί στο βορειοδυτικό Αιγαίο, μέρος του αρχιπελάγους των Σποράδων. Είναι γεμάτη πράσινο, έχει βουνά και πολύ όμορφες παραλίες. Στην πόλη ο χειμώνας είναι πολύ μοναχικός και κρύος, αλλά το καλοκαίρι το νησί πλημμυρίζει με ανθρώπους. Τα καταστήματα κλείνουν, όταν φτάνει ο Οκτώβριος και οι άνθρωποι φεύγουν, αλλά τα πιο δημοφιλή εστιατόρια παραμένουν ανοιχτά όλο τον χειμώνα. Τα Χριστούγεννα η Σκιάθος είναι στολισμένη.Το μεγάλο χριστουγεννιάτικο δέντρο στέκεται μπροστά από το Μπούρτζι, το οποίο στο παρελθόν αποτελούσε φρούριο για την προστασία της πόλης από τους πειρατές. Τα πιο δημοφιλή αξιοθέατα του νησιού είναι το Μπούρτζι, το μουσείο Αλ. Παπαδιαμάντη, το Κάστρο, ο Άγιος Νικόλαος και άλλα». (Ελένη Ξ. , ΣΤ’ 2)