«Μαζί μας επίσης στο παιχνίδι, ήταν κι ένα αγοροκόριτσο. Η Αργυρώ. Έμενε στην οδό Μονής Προδρόμου, έκανε μόνο παρέα με αγόρια, γυρνούσε ξυπόλητη όπως όλοι μας, κατουρούσε όρθια, έπαιζε βόλους, αλλά και ξύλο, έβριζε και φορούσε και αυτή κοντό παντελόνι και γίνονταν έξω φρενών όταν την φώναζαν με το παρατσούκλι της: «καγκούρω»

Πατέρα δεν είχε. Η μάνα της, η κυρά Μελέταινα κι ο αδελφός της ο Σπύρος, ο Μανιαμούνιας, δούλευαν σκληρά, όπου έβρισκαν, για ένα κομμάτι ψωμί.

[video width="942" height="714" mp4="https://old.skiathoslife.gr/wp-content/uploads/2021/05/53929055_463372491405214_2490986316090732722_n.mp4"][/video]

Εκεί γύρω στο ‘42 η 9χρονη τότε Αργυρώ εξαφανίστηκε απ' την γειτονιά. Μια μέρα, την είδα έξω από το Μουσείο, να γυαλίζει παπούτσια, μ'ένα κασελάκι. Αργότερα έμαθα πως είχε χτυπηθεί από ένα γερμανικό φορτηγό, που το οδηγούσε ένας Αυστριακός λοχίας, και είχε πάει στο νοσοκομείο, με σπασμένα χέρια και παΐδια.

Στην απελευθέρωση, την είδα ξανά, γερή και όμορφη, με ποδιά και σχολική τσάντα στο χέρι. Είχε παρατήσει το κασελάκι και πήγαινε σχολείο. Μου είπε πως ο Αυστριακός που την τραυμάτισε, είχε φροντίσει να την κάνει καλά, στέλνοντας την σε γιατρούς και νοσοκομεία, και είχε αναλάβει τα έξοδα της, ώσπου να τελειώσει το Γυμνάσιο.

Από το ’45 και ύστερα δεν την ξανάδα. Πριν από κάμποσα χρόνια, πληροφορήθηκα από μια φίλης της πως είχε τρελαθεί και την πήγαν στο τρελάδικο. Κι εκεί, στο τρελάδικο, πέθανε.»