Δύο αιώνες μετά και η δόξα Εκείνων που πότισαν με το αίμα τους το δέντρο της ελευθερίας, παρελαύνει μπροστά μας. Δύο αιώνες μετά, τα βλέμματα ηρώων και ηρωίδων μάς κοιτούν και μας κρίνουν. Δύο αιώνες μετά, φιλικοί και λόγιοι, αρματολοί και κλέφτες, καπεταναίοι και στρατηγοί, πρόκριτοι και Φαναριώτες, ιερείς και μοναχές, ποιμένες και αγρότες, έμποροι και επιστήμονες, πλοιοκτήτες και μπουρλοτιέρηδες, φιλέλληνες και ελληνικά κομιτάτα, εύποροι και κουρελήδες, σημαιοφόροι στη λεωφόρο της ιστορίας. Οκτώ γενιές Ελλήνων γαλουχήθηκαν με την ιδέα της θυσίας για τη λευτεριά. Κρίκοι και αυτοί με τη σειρά τους στην αλυσίδα της τρισχιλιόχρονης, αδιάσπαστης συνέχειας. Σήμερα, μπροστά στις σκιές εκείνων που έσπασαν τα δεσμά και ταυτόχρονα ένωσαν την αλυσίδα του Ελληνισμού, γονατίζουμε! Μας χαϊδεύει η αύρα του πάθους και της γενναιότητά τους. Τους ευγνωμονούμε αιώνια! Σήμερα, δύο αιώνες μετά τη μεγάλη απόφαση, η σκέψη του κάθε Έλληνα ταξιδεύει στα δερβένια και στα ταμπούρια, στους λόγγους και στις βουνοκορφές, στα λιμάνια και στις θάλασσες, στους λόφους και στους κάμπους, στους τόπους του μαρτυρίου και της ανείπωτης θυσίας. Η ψυχή μας αγάλλεται, κλείνοντας μέσα της το μεγαλείο των γιγάντων του 1821. Ταυτόχρονα όμως αποτελούν τα 200 χρόνια από τον ξεσηκωμό μια πολύτιμη ευκαιρία αναστοχασμού. Τα ερωτήματα του «σήμερα» ορθώνονται υψηλότερα και από τα κορμιά των αγωνιστών, σκληρότερα από τις βιβλικές μορφές τους. Κάναμε όσα έπρεπε; Τιμήσαμε και την τελευταία ρανίδα αίματος της υπέρτατης θυσίας; Αντιγράψαμε τις αρετές τους ή μόνο τα σφάλματά τους; Εξοβελίσαμε τον άκρατο εγωκεντρισμό; Πάψαμε τη φιλαρχία, τη φιλαργυρία και τη διχόνοια; Μας ενώνει η Ελλάδα ή απλά την πληγώνουμε κάθε μέρα; Κρατήσαμε γερά; Δυναμώσαμε τη φλόγα της δάδας; Παραμένουν η θυσία, η φιλοπατρία, η αδελφοσύνη, η εντιμότητα, η εργατικότητα, η πρόοδος και η ισχύς της πατρίδος, αξίες συνυφασμένες με την εθνική ανεξαρτησία που μας χάρισε ο κολοσσιαίος αγώνα τους; Σήμερα, εγκολπώνοντας τις ιδέες του Βάρδου της Ελευθερίας, τη στρατηγική ευφυΐα του Γιου της Καλογριάς, την όμορφη θυσία του Διάκου, την ανιδιοτέλεια του Τουρκοφάγου, την αδάμαστη θέληση του Γέρου του Μοριά, οφείλουμε την ύψιστη τιμή σε όλους που με το αίμα και τον αγώνας τους γέννησαν ξανά Ελλάδα. Η τιμή που δικαίως ζητούν όλοι Εκείνοι είναι μία: Εθνική ενότητα και ισχυρή πατρίδα. Πάνω από τις διαφορές μας, στέκεται η Ελλάς που μάς δώρισαν οι υπέρ πίστεως και πατρίδος πεσόντες. Όλα τα υπόλοιπα είναι μικρά. Οφείλουμε για μία ακόμη φορά να αλλάξουμε τη μοίρα μας, Αθάνατοι οι Αγωνιστές του ’21! Χρήστος Μπουκώρος, Βουλευτής Μαγνησίας, Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος Ν.Δ.