Παραδοσιακή είναι και η  παρασκευή  της  " χοιρινής  τσιγαρίδας ", έθιμο αρκετών περιοχών της πατρίδας μας (Ξηρόμερου Αιτωλοακαρνανίας, Ευρυτανίας,  Αργιθέας, Αγράφων, Καρδίτσας,Τρικάλων, Καλαμπάκας Βοΐου Κοζάνης...).

Παλαιότερα ήταν έθιμο του "Δωδεκαημέρου" και προερχόταν από το οικόσιτο χοιρινό της κάθε οικογένειας, αφού τότε δεν υπήρχαν στα χωριά κρεοπωλεία.

[caption id="attachment_104516" align="alignnone" width="2560"] OLYMPUS DIGITAL CAMERA[/caption]

Σήμερα η συνταγή αυτή μπορεί να παρασκευαστεί από τον Δεκέμβριο μέχρι και τον Φεβρουάριο, με τον ακόλουθο τρόπο:

* Σε χάλκινη επικασσιτερωμένη (γανωμένη) κατσαρόλα, βάζουμε μέχρι την μέση, χοιρινή πανσέτα χωρίς κόκαλο κομμένη σε κύβους (όπως τα λουκούμια).

* Προσθέτουμε λίγο κρύο νερό, χωρίς να σκεπάσει το κρέας.

* Προσθέτουμε λίγη ρίγανη και όσο αλάτι επιθυμούμε.

* Ξεκινάμε με δυνατή φλόγα ( ηλεκτρικό μάτι, υγραέριο ή ξύλα ).

* Όταν εξατμιστεί το νερό και αρχίζει να λιώνει το λίπος χαμηλώνουμε την φλόγα.

* Όλη την διάρκεια της παρασκευής ανακατεύουμε το κρέας, με ξύλινη κουτάλα

για να μην κολλήσει στον πάτο του σκεύους.

*Όταν αρχίζουν και ροδίζουν οι " τσιγαρίδες " και ξεροψηθούν τις βγάζουμε με μια τρυπητή κουτάλα και προσθέτουμε λεμόνι.

  [caption id="attachment_104518" align="alignnone" width="2560"] OLYMPUS DIGITAL CAMERA[/caption] [caption id="attachment_104517" align="alignnone" width="2560"] OLYMPUS DIGITAL CAMERA[/caption]

 Καλή όρεξη...

Το υγρό που μένει στο σκεύος είναι λίπος ( λίγδα το έλεγαν οι παλαιοί ) και  παλαιότερα το

χρησιμοποιούσαν  για μαγείρεμα ή για καύσιμο φωτισμού.