Μεταξύ των πρώτων ζητημάτων που αντιμετώπισαν οι Σκιαθίτες κατά την μετεγκατάστασή τους από το φρούριο στην αρχαία πόλη ήταν η ανεπάρκεια της παλιάς μικρής εκκλησίας των Τριών Ιεραρχών για την τέλεση θρησκευτικών τελετών. Το ζήτημα αντιμετωπίστηκε με την από 30 Μαρτίου 1845 απόφαση του δημοτικού συμβουλίου ως εξής : "Το Δημοτικόν Συμβούλιο Σκιάθου θεωρούν ότι ο πληθυσμός του Δήμου Σκιάθου ανεβαίνει υπέρ τας 2.600 ψυχάς ατόμων συνοικούντων όλων εις μίαν πόλιν έχουν μόνο δύο ενοριακάς εκκλησίας εξ ων η μία τιμωμένη επ' ονόματι των Τριών Ιεραρχών είναι μικρά και σεσαθρωμένη, μη χωρούσα κατά των καιρόν των επισήμων εορτών ούτε τους ημίσεις ενορίτας, μάλιστα εν καιρώ χειμώνος όταν καταπλέωσι όλα τα επιτόπια πλοία, και θεωρούν ότι να οικοδομηθή άλλη εκκλησία ούτε τόπος υπάρχει κενός εντός της πόλεως κατάλληλος, ούτε τα χρηματικά μέσα, θεωρούν ότι η εκκλησία αύτη είναι εις την πλέον κεντρικωτέραν θέσιν της πόλεως, ότι έχει μέρος ικανόν διά να εκταθή κατά μήκος και κατά πλάτος έχει ωφέλειαν εις τα έξοδα του ύδατος, λίθων και ως εκ τούτου θα γίνει ευρύχωρος, λαμπρά, με ολιγωτέραν δαπάνην χρησιμευούσης και της υπαρχούσης ύλης, θεωρούν ότι όλοι οι κάτοικοι έχουν ευχαρίστησιν να συνεισφέρουν έκαστος ό,τι βούλεται άμα γίνη η έναρξις της οικοδομής.

ΑΠΟΦΑΙΝΕΤΑΙ

Να ανακαινισθή η εκκλησία αύτη των Τριών Ιεραρχών και να εκταθή κατά πλάτος και μήκος ανάλογον της δαπάνης και διορίζει εκκλησιαστικούς συμβούλους τους Α. Αποστολίδη, Δήμαρχον, Αδαμάντιο Εμμανουήλ, εφημέριον, Γιαννιόν Κ. Μωραΐτην και Αλέξανδρον Κ.  Μωραΐτην

ΤΟ ΔΗΜΟΤΙΚΟΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΝ 

  Βιβλιογραφία : Αυτοδιοικητικές Μνήμες / Σκιάθος 1835-1964 / Γιάννης Ν. Πρεβεζάνος