Η Γεωργία είναι από τη Σκιάθο, το Μάιο του 2012 σε ηλικία μόλις 13 ετών διαγνώστηκε με μια επιθετική μορφή καρκίνου. Έκανε 10 μήνες χημειοθεραπείες και ακτινοθεραπείες και το Μάρτιο του 2013 τελείωσε από όλη αυτή τη δοκιμασία.
Αυτό το Μάρτιο του 2017 η Γεωργία κλείνει 4 χρόνια αποθεραπευμένη κάνοντας τις απαραίτητες εξετάσεις μόνο για τυπικούς ελέγχους.
Έκανε θεραπείες στην ογκολογική μονάδα παίδων “Μαριάννα Βαρδινογιάννη” και συγκεκριμένα στο ογκολογικό τμήμα Αγλαΐα Κυριακού, η Γεωργία μας λέει “είχα δίπλα μου καταπληκτικούς γιατρούς και νοσηλευτές που με φρόντιζαν και με στήριζαν και τους ευχαριστώ πολύ για αυτό !
Σήμερα Παγκόσμια Ημέρα κατά του Παιδικού Καρκίνου η Γεωργία Κόκκια έκανε τη δική της προσωπική ανάρτηση στο Facebook δίνοντας μήνυμα ελπίδας και ζωής : “Ανάμεικτα τα συναισθήματα βλέποντας αυτές τις φωτογραφίες από τα παλιά. 15 Φλεβάρη λοιπόν σήμερα, παγκόσμια μέρα κατά του παιδικού καρκίνου. Ο παιδικός καρκίνος μπορεί να ιαθεί! Δύναμη σ’αυτά τα παιδιά που σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία αναγκάζονται να αφήσουν πίσω πολλά πράγματα και να στερηθούν ακόμα περισσότερα για να παλέψουν για την ίδια τη ζωή τους! Μαχητής δεν είναι αυτός που κερδίζει αλλά αυτός που δε τα παρατάει ποτέ! Εσείς που μας βλέπετε από κει πάνω να ξέρετε σας αγαπάμε, μας λείπετε και είμαστε πολύ περήφανοι για σας.¨
Σήμερα η Γεωργία είναι 18 ετών, χαμογελάει και ατενίζει το μέλλον αισιόδοξα όπως έκανε πάντα…
Σε ευχαριστώ Γεωργία για αυτή την εμπειρία του ρεπορτάζ.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΚΟΥ ΚΑΡΚΙΝΟΥ
Η 15η Φεβρουαρίου έχει οριστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα ευαισθητοποίησης της κοινής γνώμης για τις ανάγκες των παιδιών που νοσούν από καρκίνο σε όλο τον κόσμο.
Σύμφωνα με επιδημιολογικά στοιχεία το 2014, περίπου 8.000 παιδιά ηλικίας 0-15 ετών προσβλήθηκαν από κάποια μορφή καρκίνου στις ΗΠΑ ενώ περίπου 1.500 έχασαν τη μάχη για τη ζωή τους.
Όσον αφορά την Ελλάδα υπολογίζεται ότι περίπου 280-300 παιδιά κάθε χρόνο προσβάλλονται από καρκίνο. Το 50% των περιπτώσεων καρκίνου στα παιδιά είναι λευχαιμίες και όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος. Τα αίτια που προκαλούν τον καρκίνο αλλά και την παρατηρούμενη αύξηση της επίπτωσής του παραμένουν άγνωστα.
Όπως αναφέρει ο Σύλλογος Γονέων Παιδιών με Νεοπλασματικές Ασθένειες «Φλόγα» τα τελευταία χρόνια, με την πρόοδο της ιατρικής και της τεχνολογίας, ποσοστό 75% από τα παιδιά που έχουν πρόσβαση σε έγκαιρη διάγνωση και εξειδικευμένη θεραπεία, μπορεί να ιαθεί. Τα ίδια ποσοστά ίασης έχουμε και στη χώρα μας, όπου νοσούν 350 παιδιά περίπου κάθε χρόνο.
Οι γονείς, για όσο διάστημα διαρκεί η θεραπεία, είναι υποχρεωμένοι να αφιερώσουν όλο το χρόνο τους στο παιδί τους και για το λόγο αυτό θα πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα από μέρους της πολιτείας, ώστε να προστατεύεται η εργασία και το εισόδημα τους.
Στον καρκίνο της παιδικής ηλικίας δεν υπάρχει πρόληψη. Ωστόσο η έγκαιρη διάγνωση μπορεί να οδηγήσει σε ίαση τα περισσότερα παιδιά. Θα πρέπει λοιπόν να δοθεί ιδιαίτερη σημασία:
στην εκπαίδευση και τη συνεχή ενημέρωση των επαγγελματιών της υγείας, ώστε να είναι σε θέση να διαγνώσουν έγκαιρα τη νόσο και στη σωστή ενημέρωση των γονιών ώστε να απευθύνονται έγκαιρα στα παιδιατρικά νοσοκομεία.
Μορφές
Οι κυριότερες μορφές παιδικού καρκίνου είναι: Λευχαιμίες (οξεία λεμφοβλαστική, οξεία μυελοβλαστική), οι όγκοι του κεντρικού νευρικού συστήματος που είναι κυρίως εγκεφαλικοί όγκοι (αστροκύτωμα, γλοίωμα, μυελοβλάστωμα, επενδύμωμα), τα λεμφώματα (κακοήθεις όγκοι λεμφαδένων ή άλλων οργάνων), οι όγκοι του αμφιβληστροειδούς (ρετινοβλάστωμα), τα σαρκώματα μαλακών μορίων (ραβδομυοσάρκωμα) και των οστών (οστεοσάρκωμα, σάρκωμα Ewing),οι όγκοι νεφρών (νεφροβλάστωμα) και επινεφριδίων (νευροβλάστωμα), οι όγκοι ήπατος (ηπατοβλάστωμα), κ.α. Κακοήθεις όγκοι ενήλικου τύπου όπως ο καρκίνος του μαστού, του πνεύμονα, του προστάτη, κλπ είναι πάρα πολύ σπάνιο να παρατηρηθούν στην παιδική ηλικία. Ο πιο συνηθισμένος καρκίνος στην παιδική ηλικία είναι η λευχαιμία, μια νόσος που προσβάλλει τα κύτταρα που παράγονται στον μυελό των οστών.
Τα παιδιά με καρκίνο πρέπει να θεραπεύονται σε ειδικά παιδιατρικά ογκολογικά τμήματα και να αντιμετωπίζονται από εξειδικευμένο ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, ψυχολόγους και κοινωνικούς λειτουργούς που θα τα φροντίζουν όχι μόνο κατά τη διάρκεια της θεραπείας αλλά και στην περίοδο της επανένταξης καταλήγουν οι ειδικοί.
